Ciąża znajomej - dziwne uczucie

Cześć, na razie z mężem nie jesteśmy pewni czy chcemy dziecko. Teraz nie, może kiedyś... Na razie uwazam, że jeszcze nie jesteśmy gotowi poświęcić się w 100% dla dziecka czyli ogólnie nieprzespane noce. No nie dorośliśmy, w sumie bardziej ja niż mąż. Dziś się dowiedziałam, że znajoma jest w ciąży i jakieś dziwne uczucie mnie ogarnęło, dziwnie się poczułam. Czy to dlatego, że podświadomie chce dziecko, ale się boje odpowiedzialności czy dlatego, że wszyscy są dojrzali do tego a ja nie?

Piszesz jak połamana. Idź na dwór. 

Co znaczy dziwne uczucie? Nazwij swoje uczucia. To zazdrość, współczucie, radość, smutek, czy jeszcze coś innego?

Oj jak ja znam dobrze to uczucie. Za dobrze . Tak. Podświadomie chcesz mieć dziecko. Ja tak samo. I chociaż nigdy mieć go nie będę podświadomość robi swoje. Najciezej było gdy moja siostra była w ciąży ale urodziła i przeszło. Pojawi się dopiero gdy któraś znajoma będzie w ciąży. Mam nadzieję że to minie w jakimś wieku bo jest to troszeczkę męczące... 

43 minuty temu, Gość Gość napisał:

Oj jak ja znam dobrze to uczucie. Za dobrze . Tak. Podświadomie chcesz mieć dziecko. Ja tak samo. I chociaż nigdy mieć go nie będę podświadomość robi swoje. Najciezej było gdy moja siostra była w ciąży ale urodziła i przeszło. Pojawi się dopiero gdy któraś znajoma będzie w ciąży. Mam nadzieję że to minie w jakimś wieku bo jest to troszeczkę męczące... 

dlaczego nigdy? nie mozesz miec dzieci z powodu jakiejs choroby?

No a jak Rescator pisze, że to głównie kobietom odbija na punkcie posiadania dziecka, to oburzenie.

24 minuty temu, Rescator555 napisał:

No a jak Rescator pisze, że to głównie kobietom odbija na punkcie posiadania dziecka, to oburzenie.

Spier... Trolu

5 godzin temu, Gość Knvfg napisał:

Co znaczy dziwne uczucie? Nazwij swoje uczucia. To zazdrość, współczucie, radość, smutek, czy jeszcze coś innego?

Hmm... Chyba chodzi o to, że patrzę na nie i myślę, że one są dojrzałe, że dojrzały do macierzyństwa, a ja nie. Nie potrafię tego inaczej ująć, ale mam jeszcze dużo planów - zawodowych, wakacyjnych, chce jeszcze realizować siebie, więc często się zmagam z docinkami innych, że już pora najwyższa mieć dziecko. I chyba po prostu czasem sobie myślę, że wow, jak fajnie mają te, które już się zdecydowały, dojrzały. i czy ze mną wzszystko w porządku skoro na razie nie myślę o dzieciach? Czasem chciałabym być "standardowa" jak one, ale nie jestem, na razie nie w głowie mi dzieci. No trochę dziwnie się też czuje jak wszyscy wokół powoli dzieci a ja nadal nie, bo póki co nie chcemy.

5 godzin temu, Gość Gość napisał:

Oj jak ja znam dobrze to uczucie. Za dobrze . Tak. Podświadomie chcesz mieć dziecko. Ja tak samo. I chociaż nigdy mieć go nie będę podświadomość robi swoje. Najciezej było gdy moja siostra była w ciąży ale urodziła i przeszło. Pojawi się dopiero gdy któraś znajoma będzie w ciąży. Mam nadzieję że to minie w jakimś wieku bo jest to troszeczkę męczące... 

Podświadomie chce mieć dziecko chociaż świadomie nie jestem dojrzała tj nie chce póki co poświęcać swojego ciała/zdrowia, pracy, chce zmienić mieszkanie na coś większego, osiągnąć więcej w pracy? Nie wyobrażam sobie też siedzieć pod koniec ciąży w domu na zwolnieniu, czy w ogóle braku snu w opiece nad dzieckiem i gej dostępności 24 h. Może tak być, że nie chce, ale gdzieś w zakamarkach chce tylko się boje i czekam na lepsze warunki i gotowość poświęcenia? 

Ja jestem bardzo wygodna, uwielbiam długo spać i kocham porządek. Nie widziałam w swoim życiu miejsca na dziecko, a przynajmniej nie teraz, ale każda ciąża kogoś bliższego (albo nawet znajomej!) wywoływała u mnie smutek oraz zazdrość. Mój mąż zaczął wspominać o dzidziusiu (dokładnie tego typu zdrobnień używał) i podczas pewnego stosunku spytał czy może skończyć we mnie. Mówiłam „tak! nie! tak!”, jak jakaś wariatka, jakby walczyły ze sobą dwie mnie. Nie zaszłam wtedy, ale podjęliśmy decyzję o staraniach i po kilku miesiącach byłam w ciąży. Pozytywny test ciążowy był dla mnie szokiem, zaczęłam płakać, miałam bardzo negatywne myśli. Jak zobaczyłam maleństwo na monitorze USG i dumę oraz szczęście w oczach męża, to wiedziałam, że to dobra decyzja. Ciąża była spokojna, dopiero końcówka ciężka, ale poród w miarę łatwy. Kocham moje dziecko niesamowicie i nadal nie lubię wstawania skoro świt, ale nasz dom jest teraz taki wesoły, ten mały człowiek zmienił wszystko na plus.

Autorko, póki nie będziesz miała dziecka to zawsze będziesz „niegotowa” ta gotowana i dojrzałość przychodzi wraz z pojawieniem się dziecka serio, wtedy wiesz, że potrafisz i góry możesz przenosić , bo kochasz tego malucha i Ci na nim zależy, i tak - te nieprzespane noc są bardzo męczące ( już nie śpię 1,5 roku ) ale i do tego idzie przywyknąć - czasem już budzę się w nocy mino że młoda śpi w najlepsze a to „ poświęcanie” ciała, zdrowia i pracy to między bajki włóż - to są tzw stereotypy, ale może faktycznie ja miałam tyle szczęścia że ani moje ciało ani zdrowie ani nawet ja jako pracownik nie ucierpiałam hm.... chyba nie taki diabeł straszny