Czego najbardziej się obawiasz w życiu?

Jak to jest?

Cześć nimfa

Że zostanę sama na świecie. 

Najbardziej w zyciu obawiam się globalnego ocieplenia

3 minuty temu, Poetka napisał:

Jak to jest?

Tego,że muszę w realnym życiu przebywać z tak pustymi  ludźmi,bez szacunku do innych  jak elita z kafe.

Wieczornej

Tego, że nigdy jej nie spotkam i nie przytule.

Przed chwilą, Gość Drago...M napisał:

Tego, że nigdy jej nie spotkam i nie przytule.

czyli kogo

ze wieczi nikt dzisiaj mordy nie obije

7 minut temu, Gość Gość napisał:

Tego,że muszę w realnym życiu przebywać z tak pustymi  ludźmi,bez szacunku do innych  jak elita z kafe.

Amen

Tego, że ktoś skrzywdzi moje dzieci

"rebus" -

Rebus to urządzenie służące osobnikowi rozwiazujacemu do rozbicia pecyny osobnikonlm rebusogennym.

Że ktoś wejdzie w historie mojej przeglądarki.

Tego, że w napisach końcowych, w rubryce "dyrektor muzyczny spektaklu", ktoś podstępnie wpisze mi Zenka Martyniuka. Ostatnio wszędzie go pełno.

Choroby

Że zostanę sama na starość.

Że będę stara i zgorzkniała

Boję się że któraś z operacji się nie uda a w życiu czeka mnie ich jeszcze kilka. I to skutecznie zabiera mi radość z życia. 

ze któreś z moich dzieci ciezko zachoruje albo umrze;-( nie przeżyłabym tego.

2 godziny temu, Iga41 napisał:

Że będę stara i zgorzkniała

tez od razu pomyslalam widzac temat : zgorzknienia i zobojetnienia, utraty reszty wrazliwosci,

bo widze, ze tak dziala zycie, ze to chyba nieuchronne.

5 minut temu, Poetka napisał:

To chyba zależy od człowieka.

od przezyc chyba:)

5 minut temu, Poetka napisał:

To co starość może okrutnie przynieść to Alzheimer i stopniowe zapominanie bliskich

a to to straszne bardziej dla bliskich nie dla chorego.

2 godziny temu, Poetka napisał:

Domyślam się, że takie zmartwienie może skutecznie odbierać radość. Mam nadzieję, że wszystkie operacje się powiodą.

Nie martw sie na zapas.

Zycze zeby sie udaly wszysciutkie:)

4 godziny temu, Gość gamoń napisał:

Najbardziej w zyciu obawiam się globalnego ocieplenia

ja lubie cieplo

7 minut temu, Poetka napisał:

Nie tylko przeżycia, ale i charakter. Znam kobietę, która straciła męża i jedyne dziecko, obu w innych okolicznościach, poważnie chorą, która mówi "trzeba żyć". Przeżyć nazbierała za kilka osób, ale nigdy nie zgorzkniała. Taka po prostu jest. 

Podziwiam.

Masz racje : charakter (to co sie wynioslo z domu), przezycia i dodam jeszcze odpowiednich ludzi obok gdy trzeba:)

5 minut temu, Poetka napisał:

Chociaż może tylko ona wie ile to ją kosztowało.

Napewno.

7 minut temu, Poetka napisał:

Ma nieziemski spokój, jakby żyła gdzieś obok nas

Moze tez juz po prostu nie bac sie niczego...

Smutne to i piekne jednoczesnie.

Dobranoc Poetko, wszystkiego dobrego dla Ciebie i Twojej znajomej:)

Obawiam się obawy,że pozbędę się obawy przed posiadaniem obaw bo już kiedyś poznałem taki stan...

13 godzin temu, Gość Monika napisał:

od przezyc chyba:)

 

a to to straszne bardziej dla bliskich nie dla chorego.

Przeważnie jak rodzice chorują na Alzheimera, to dzieci są same już tak stare, że bardziej patrzą  na chorobę rodziców myśląc z przerażeniem o swojej przyszłości, jest to choroba genetyczna i sami obawiają się o swoją przyszłość.