strach przed sukcesem

witam,

czy ktos z was mial/ma wrazenie ze dopoki  nie dzieja sie jakies zmiany i wszystko jest w jakby stagnacji, nie wystepuje uczucie leku itp, i dopiero perspektywa a nawet sam sukces powoduja u was niepokoj, strach?

mam wrazenie ze to wlasnie nie lek przed porazka ( zawsze mozna zrobic z siebie ofiare) a przed sukcesem kompletnie mnie paralizuje.

sukces to stres i odpowiedzialność, nie warty żadnego wysiłku bo niszczy bezcenne zdrowie i zabiera bezcenny czas

a co jesli "sukces"  to jedyna droga by zachowac szacunek do siebie? 

ja nie mialam na mysli korpo-pogoni. ale cos co moze zmienic warunki zycia na lepsze.i wlasciwie zrobic cos z nadmiarem czasu. zeby nie owijac dalej w bawelne, mam juz po 30, jestem w UK, i zdecydowalam sie na studia. chodzilo mi to po glowie od w sumie paru lat. Zostalam przyjeta i nagle czuje jakby sie cos totalnie poprzestawialo i zaczelo sypac, po pierwsze "dlaczego to tak dlugo trwa, podjecie dzialan" , no ale to placz nad rozlanym mlekiem, nie bede sie rozpisywac.

Sypie sie cos, bo nagle, nie wiem czy sobie poradze i po co ja to w ogole robie. 

wiem ze moge sobie poradzic, glupia nie jestem.ale wiem ze przeciez potem dalej trzeba bedzie sie starac..w jakis sposob sukces rodzi potrzebe dalszego dzialania..a ja sie czuje tak wszystkim zmeczona , nawet fizycznie, mimo dobrego odzywiania, czuje jakas taka niemoc.

przeraza mnie ten sukces jakim bylo przyjecie na uczelnie, bo wiem ile bedzie mnie to kosztowalo wysilku, ale jednoczesnie, przeraza mnie poddanie sie i posadzenie tylka na kanapie i pogodzenie sie z losem.

moze dlatgeo jestem zawszze w takiej d...e:) ta rozbieznosc....