Zazdrość o ekstrawertyzm?

Witam, chciałbym się podzielić swoim problem, aby dowiedzieć się, czy ktoś z was się z czymś takim spotkał, i jak sobie z tym radzić. 

Sprawa dotyczy mojej dziewczyny którą kocham i nie chciał bym jej stracić, tym bardziej stracić, ale od czasu do czasu doskwiera mi zazdrość której towarzyszy depresja. Mam 27 lat i jestem raczej osobą spokojną, można by powiedzieć introwertyczna, dość uczuciową. 

Pracuje ze swoją dziewczyną w tej samej firmie, choć firma jest na tyle duża, że nie widujemy się w niej praktycznie. Ja pracuję tam od 3 lat ona od pół roku. Mimo to ona po tym czasie ma większe kontakty odemnie. Zazdroszczę jej łatwości nawiązywania kontaktów, to nie tak, że ja z ludźmi nie rozmawiam w firmie, ale nie utrzymuje ich tak jak ona po za pracą, co chwilę z kimś rozmawia, to ktoś jej w czymś pomaga, coś daje. Do tego przez moje problemy ze wzrokiem, prawdopodobnie niedługo prześcignie mnie w pracy. Co tylko pogorszy wszystko. Społeczeństwo wymaga od mężczyzn, że będą oni wsparciem i filarem w domu, a mam wrażenie jak bym był przy niej gorszym sortem i wcale nie potrzebowała mojego wsparcia. Trochu jak by moje ego faceta przy niej było naruszone. Powiecie, że jest to okropne i zgadzam się z tym. Nienawidzę siebie przez to jeszcze bardziej, bo zrobił bym dla niej wszystko, żeby było jej jak najlepiej

Witam, chciałbym się podzielić swoim problem, aby dowiedzieć się, czy ktoś z was się z czymś takim spotkał, i jak sobie z tym radzić. 

Sprawa dotyczy mojej dziewczyny którą kocham i nie chciał bym jej stracić, tym bardziej stracić, ale od czasu do czasu doskwiera mi zazdrość której towarzyszy depresja. Mam 27 lat i jestem raczej osobą spokojną, można by powiedzieć introwertyczna, dość uczuciową. 

Pracuje ze swoją dziewczyną w tej samej firmie, choć firma jest na tyle duża, że nie widujemy się w niej praktycznie. Ja pracuję tam od 3 lat ona od pół roku. Mimo to ona po tym czasie ma większe kontakty odemnie. Zazdroszczę jej łatwości nawiązywania kontaktów, to nie tak, że ja z ludźmi nie rozmawiam w firmie, ale nie utrzymuje ich tak jak ona po za pracą, co chwilę z kimś rozmawia, to ktoś jej w czymś pomaga, coś daje. Do tego przez moje problemy ze wzrokiem, prawdopodobnie niedługo prześcignie mnie w pracy. Co tylko pogorszy wszystko. Społeczeństwo wymaga od mężczyzn, że będą oni wsparciem i filarem w domu, a mam wrażenie jak bym był przy niej gorszym sortem i wcale nie potrzebowała mojego wsparcia. Trochu jak by moje ego faceta przy niej było naruszone. Powiecie, że jest to okropne i zgadzam się z tym. Nienawidzę siebie przez to jeszcze bardziej, bo zrobił bym dla niej wszystko, żeby było jej jak najlepiej. Zdarzało mi się być zazdrosnym o coś, jest to naturalne dla ludzi, że zawsze jest ktoś w czymś lepszy, gdy tak się działo zwykle szybko mi przechodziło i zapominałem o tej osobie, ale tu chodzi o kogoś z kim mam ciągły kontakt, więc nie mogę wyzbyć się tego uczucia, nienawidzę tego. 

Wybaczcie za dubel w tekście.

Ps: chciałbym jeszcze dodać, że obawiam się, że pozostanę w tyle i zacznie uważać iż nie nadaje się na "fundament rodziny", a przez to zostawi mnie za bycie "gorszym".

Jezeli przescignie cie lrzez taka glupote jak wada wzroku to...no coz. Twoje kompleksy nie sa bezpodstawne.