Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. J 3, 18-24

Dzieci,
nie miłujmy słowem i językiem,
ale czynem i prawdą.
Po tym poznamy,
że jesteśmy z prawdy,
i uspokoimy przed Nim nasze serce.
Bo jeśli nasze serce oskarża nas,
to przecież Bóg jest większy od naszego serca
i zna wszystko.
Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża,
mamy ufność wobec Boga,
i o co prosić będziemy,
otrzymamy od Niego,
ponieważ zachowujemy Jego przykazania
i czynimy to, co się Jemu podoba.
Przykazanie Jego zaś jest takie,
abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa,
i miłowali się wzajemnie tak,
jak nam nakazał.
Kto wypełnia Jego przykazania,
trwa w Bogu, a Bóg w nim;
a to, że trwa On w nas,
poznajemy po Duchu, którego nam dał.

Oto słowo Boże.

Bogu niech będą dzięki. Niech nam Bóg dopomoże miłować czynem i prawdą. Amen

Nigdy nie wierzyłam w słowa człowieka. Zawsze patrzyłam na to, co robi. I rzeczywiście czasem zauważyć można było tylko rozwarstwienie: słowa inne i czyny też inne.