Upokorzyła mnie, a nie miałam wyjścia.

Głupia gówniara zmusiła mnie do upokorzenia. Ma 21 lat, rodzice kupili jej mieszkanie na studia i jest zbyt leniwa żeby u siebie sprzątać. Tak, jestem sprzątaczką, ale nie oznacza to, że można mnie traktować jak szczura. Byłam w sytuacji podbramkowej, nie miałam oszczędności, bo były nie przesłał w czasie alimentów. Z resztą jak zawsze. Mała zachorowała, opuściłam kilka dni pracy i musiałam poprosić gówniarę, żeby wypłaciła mi pieniądze przed terminem. A ona oczywiście odpowiedziała, że nie. No i po moich długich prośbach wyciągnęła rękę, którą miałam pocałować. Zaskoczyła mnie, nie chciałam, ale czy miałam wyjście. Pocałowałam, ta zaczęła się śmiać i rzuciła na stół 300 zł. Jak człowiek musi się upokorzyć dla własnych dzieci. Życie w Polsce to koszmar.