czy macie kogoś w realu komu bezgranicznie ufacie? pytam osób starszych 30+

Zrobisz co uważasz zasłuszne, ale ja Ci powiem  jeszcze raz nie pakuj się w to.

 

W ogóle tego nie planowałam. Zdrada dla mnie była /jest czymś złym.   W trakcie trwania ,kiedy rozsądek brał górę mówiłam sobie "co ty robisz, nie możesz, nie masz prawa,to nie ma sensu,to mi ma przyszłości"  i zaraz gdzieś to uciekało. Wystarczyła jedna wiadomość od niego i wszystko było nie ważne.Po prostu żyliśmy chwilą.

Może czeka aż dasz mu znak

Nie znamy się za dobrze . Znamy sie stosunkowo krótko i mamy bardzo rzadki kontakt.Nie mam pojecia co się dzieje w jego głowie,ale wydaje mi sie ze cos sie dzieje. A może tylko mnie polubił a ja dopisuję sobie historie.W koncu dla niego jestem juz starszawa..Takie mam dylematy.

Moze jestem naiwna ale wierze w to ze uda mi sie to urobić na zawsze w zwykła znajomość, bo teraz na szczescie taka jest.tylko te jego spojrzenia , szukanie mnie wzrokiem, kręcenie sie obok. kiedyś nawet odwazył się na neutralny , koleżeński uścisk dłoni., co mnie zaskoczyłlo.

Ja mam taką koleżankę, przyjaciółkę 20 lat starszą, cudowną kobietę. Ufam jej. Zanim zyla mama też nie mialam obaw ani oporów. Z rodzeństwem już nie bardzo, mąż lubi wypomnieć, raczej nie powierzylabym mu tajemnicy.

Nie wiem sama,mam mnóstwo wątpliwości co do oceny sytuacji przeze mnie.

Może namooczatrk spotibuj go lepiej poznać bo może się zawiedziesz