Czy znacie większego przegrywa niż ja? Co myślicie o moim życiu?

Mam 25 lat i ciągle mieszkam z rodzicami. Nie mam pracy. Ledwo skończyłam technikum po którym zostało mi tylko wykształcenie średnie . Nie mam matury ani egzaminu zawodowego. Nie dlatego że nie chciało mi się uczyć bo uczyłam się bardzo dużo a i tak z wszystkich przedmiotów byłam słaba a może nawet bardzo słaba. Kiedyś ze względu na depresje i próbe samobójczą byłam w psychiatryku. Oczywiście teraz jest wszystko w porządku ale czy to akurat ja musiałam na to zachorować. Nie mam męża ani dzieci. Dodatkowo jestem brzydka i tylko w makijażu wyglądam lepiej. Mam tylko 158 cm wzrostu i ważę aż 60 kg bo bardzo lubie jeść i nie jestem w stanie się powstrzymać.Dodatkowo mieszkam we wsi co bez prawa jazdy nie ułatwia znalezienia pracy. Próbowałam je zdać i nie zdałam nawet za 10 razem chociaż egzamin teoretyczny zdałam za pierwszym. Praktyki nie zdałam mimo że wyjeździłam bardzo dużo godzin. 

Hmm. Mam tyle samo lat. Maturę będę robić w maju w 2022. Zobaczymy czy zdam. Do prawa jazdy nigdy jeszcze nie podchodziłam. Mam 169 wzrostu ważę 88 kg. W psychiatryku nie byłam. Ale miałam 3 zabiegi usunięcia ciąży. W związku też nie jestem. Spotykam się z facetami za kasę. Tak muszę wytrzymać do końca 3 klasy. Też mi jest ciężko. Ale mam to w du..pie. Cieszę się że mam gdzie mieszkać. 

nie będę ukrywać że trochę przes...ane, ale wszystko zależy od chęci wzięcia życia za barki bo ma się je tylko 1. Jak nie idzie z naukami ścisłymi, to się bierze za humana,  albo pracę fizyczną, ale manualną. Jakieś kursy, cokolwiek. Jak nie tu, to w innym mieście, jak nie w Polsce, to można próbować żyć za granicą. A nie że się człowiek poddaje. 25 lat to początek życia, a nie koniec.