Czy to prawdziwe?

Ludzie potrafią zmęczyć,

zniechęcić, pozbawić sił i energii.

Odebrać wiarę i nadzieję we wszystko.

Nawet w człowieka.

Opanowali tę sztukę do perfekcji.

Doskonalą ją wciąż i nadal. 

Zmęczyłam się niewdzięcznymi ludźmi.

Wciąganiem w gry, których reguł nie znam,

nie rozumiem i nie akceptuje.

Odgrywaniem teatrzyków, dramatów.

Zmęczyłam się tym światem pozorantów,

aktorów, ludzi-masek.

Zastanawianiem się kto jest kim, 

ile w nim prawdziwego ja, a ile aktorstwa.

Wyciąganiem serca tam,

gdzie ktoś wyciąga jedynie dłonie.

Zmęczyłam się tymi wszystkimi oszustwami, kłamstwami.

Serwowanymi z pokerową twarzą gracza, 

bez skrupułów, wyrzutów sumienia. 

Odbudowywaniem z trudem,

wciąż od nowa tego, co ktoś z taką łatwością niszczy.

Staraniem się za dwoje. 

Walką dla kogoś, za kogoś. 

Dbaniem i troską o tych,

którzy tylko wymagają i oczekują, 

bez wzajemności i docenienia.

Zmęczyłam się tą wszechobecną obłudą,

ludźmi bez honoru, godności, moralności.

Zmęczyłam się każdym

"Ty musisz, powinnaś, tak trzeba, dasz radę".

Zmęczyłam się tym światem, w którym o Twojej wartości decyduje fizyczność i atrakcyjność.

A dobre serce i wrażliwość jest przedmiotem szyderstwa, dworowania.

Zmęczyłam się.

Dlatego przestałam bywać,

przestałam uczestniczyć w tym świecie, 

tak innym od mojego, moich wartości, zasad,

wśród tych ludzi, tak dalekich od mojego serca.

Jestem tylko tam, gdzie być powinnam.

Gdzie czuję szacunek, lojalność i docenienie.

Gdzie moja obecność jest wyczekiwana, ważna.

Gdzie moje słowa są wysłuchane. 

Myśli rozumiane.

Jestem tylko tam.

Gdzie czuję uderzenie serca...

~ Black Angel via Ewa Szacka

Widocznie zadajesz się z toksykami/wampirami energetycznymi I może czas dokonać selekcji.

Depresyjnie, bo co to za zima bez śniegu? Szarówa, że nawet nie chce się wychodzić z domu.

Że wszyscy są źli, a autorka wiersza jedyna nieskazitelna?

To fałsz.

Podając autorkę łatwiej spojrzeć na siebie z boku.