BOJE SIE MACIERZYNSTWA mamy czy tez tak mialyscie????

mam 30 lat i chcac nie chcac mysle intensywnie o dziecku. mam jednak wrazenie, ze troszke inaczej niz kobiety w ciazy albo kobiety starajace sie o ciaze to postrzegam... a mianowicie mam troche ambiwalentny stosunek. boje sie szeregu rzeczy: braku czasu dla siebie, tego, ze bede przynajmniej na poczatku gnusniec w domu, zobowiaan finansowych i jeszce troszke moglabym wymieniac. i teraz moje troche naiwne pytanie: czy to jest normalne?

to nie rób bachora

i tez jak np patrze na moje kolezanki z dziecmi to nie tyl roztkliwiam sie nad tym, jakie sa te maluchy sliczne, a zwracam uwage na to, ze to jest niekonczaca sie harowka... w weekend odwiedzilam moja kuzynke. jest w moim wieku i ma dwoje dzieci - jedno niespelna roczne, a drugie w wieku wczesnoszkolnym. siedzi w domu, wszedzie balagan, male non stop placze. duze jest zazdrosne o male i rzuca jakies wredne odzywki caly czas. ona narzeka na to, ze maz duzo pracuje i nie ma sie do kogo odezwac. na moja propozycje, zeby zostawila z nim dzieciaki i poszla ze mna gdzies sie rozerwac tylko sie usmiechnela, ze przeciez karmi i nie moze zostawic mlodszego dziecka... daleko do sielanki. a i tak ona jest w lepszej sytuacji niz ja, bo maja duza chate, a my bysmy sie gniezdzili w malym mieszkaniu....

po kropce zaczynamy z dużej litery

bylabym bardzo wdzieczna za podzielenie sie swoimi doswiadczeniami osoby, ktore dzieci juz maja. czy tez mialyscie jakies obawy? bo o tym sie nie mowi, raczej jest och i ach i czekanie na upragnione 2 kreseczki

kreseczki sraleczki