Historia zycia ktora chce by dalej istniala jak uwazacie??

Przyjaciol i chlopaka nie mam. Rodzina sie rozpadla i mama usunela sie w kat bo ma depresje a z tata nie mam kontaktu ( tylko pracuje i pracuje) w zasadzie nie mam nikogo.. choruje na anoreksje i sa lepsze i gorsze okresu ( nie radze sobie z jedzeniem i jak tyje to wariuje)do psychologa chodze i nie pomaga mi to..mam duzo nauki i zajmuje sie domem za mame, trace mlodosc... co byscie mi poradzili, jaki moglby byc sens mojego zycia?

oj to ty masz naprawde nie ciekawie.Musisz sie wziac za samoa siebie,dlaczego doprowadzilas do tej anorexii?zacznij jesc normalnie sniadanie obiad i kolacje,nikt za ciebie nie bedzie jadl!jak nie radzisz sobie z jedzeniem to zrob sobie jakas liste co i kiedy masz jesc,jedz moze wiecej warzyw i owocow zamiast sie CIAGLE ODCHUDZAC.NIKT CI NIE JEST W STANIE POMOC!SAMA SOBIE MUSISZ POMOC,to tylko w twojej glupiej glowie siedzi ,urodzilas sie z mozgiem wiec zrob cos pozytecznego z twojego zycia A NIE ZWALAJ NA INNYCH I NA ANOREXJE!!jak bys sie dowiedziala co ja przeszlam w zyciu to bys sie zalamala.Glowa do gory i zaden psycholog ci nie pomoze.zacznij nowe zycie i daj juz spokuj z tym narzekaniem.

Jak zaczac nowe zycie kiedy nie mam sily chodzic i nie umiem przestac zwracac uwagi na siebie mimo ze jem normalnie..nikogo przy mnie nie ma, nawet nie mam gdzie i dokad pojsc w wolnym czasie. A w glowie tylko mysli o jedzeniu