Jak poradzic sobie z nadgorliwą matką?

Czy ktoś boryka się z takim problemem? Jestem tak zmeczona życiem przy i z rodzicami w wieku prawie 29 lat, że rozważam ucieczkę z domu w celu poszukiwania pracy gdzieś poza miejscem zamieszkania, chociaż nie wiem czy z moim zdrowiem i życiem pod kloszem sobie poradzę. Moja mama strasznie mnie sobie podporządkowała i już od dawna kiedy jestem dorosła ona tego nie rozumie. Nie wychowała mnie na zaradną kobietę tylko, że tak powiem zakompleksioną , nie znającą życia pierdolę. Chciałabym na jakiś czas uciąć z nią kontakty bo strasznie mnie ona rani- a ja ja jestem bezsilna i nabawilam się nie tylko od jej nadopiekuńczości w stosunku do mnie, ale takze ich rodzinnych problemów depresji. Nie wiem za co mam się łapać by ratować swoje życie by dojść do rownowagi emocjonalnej. wyjechać nic nie mówiąc i wyłączyć tel by wszyscy dali mi spokój na jakiś czas, czy do pracy,z zakwaterowaniem , czy wizycie u psychologa lub psychiatry. Z tego wszystkiego wiecznie nie mam na nic siły i mam mysli samobojcze.

wyprowadź sie po prostu.

Wizyta u psychologa to bardzo dobry pomysł.Zmiana sposobu myślenia a potem funkcjonowania to proces.Nie da się zrobić takiej rzeczy nagle,błędy za dużo będą Cię kosztowały.

Gdyby to było takie łatwe - wyprowadż się. Ostatnio jak je powiedziałam, że wyjadę gdzieś za pracą na wakacje to padło pytanie a gdzie? Jeszcze nie wiem ale pewnie tam gdzie będzie jakiś odzew. Nie chcę jej od razu informować gdzie na co ona do mnie od razu , że jak mi się cos stanie to ona nie będzie wiedziała gdzie ja jestem - jakby policja się pytała. Moja matka tak mnie ubezwłasnowolniła, że jak gdzie kol wiek chcę się ruszyć dalej to zaraz straszy mnie policją....a ja nie wiem czy w ogóle mam prawo wyjsć- czy wyjechać z domu bez jej zgodę i czy nie będę miała z tego powodu zaraz jakiś problemów np policji? Ale z 2 str ja jestem już tak zmeczona tym stanem bo on trwa juz ponad 10 lat ze wpłynął znacznie na moja psychikę, relacje z ludzmi oraz z męzczyznami. Moja samoocene jest stale zaniżana, znajomi się ode mnie poodwracali, że nie mam ani z kim wyjść ani nic bo o czym mają ze mną rozmawiać? Ja zrobiłam sie wyalienowana już od dłuższego czasu i ten stan bardzo mnie męczy. A mężczyźni cóż - widzą, że jestem niezaradna i nie chcą się ze mną wiązać... w żadne relacje a już nie mówię o poważnym związku. Jestem tym faktem strasznie zdołowana . Ledwo co napisałam ten post bo tak mnie to wszystko dobija.