Czy warto bylo sie urodzic czy jestescie szczesliwi w zyciu?

Ja z perspektywy lat 40 stu uważam, że nie. Za dużo cierpienia przeszlam w zyciu, ciezka chorobe, śmierc bliskich osob, samotnosc, problemy finansowe, jak zrobie podsumowanie to 90 procent to cierpienie a 10 to radość. Nie mówcie, że bedzie lepiej, bo w moim wieku raczej w dół idzie niż ku dobremu. Takie mam lekkie podsumowanie w dniu moich urodzin.

ja jestem 10 lat młodsza i uważam tak samo... nie pamiętam kiedy byłam naprawdę szczęsliwa, kiedy się śmiałam, ciagle problemy, stres, ciągle pod górke, też nie licze na nic specjalnego, byle do emerytury a potem juz mi wszystko jedno

Zycie to taka przerwa w gluchym i ciemnym niebycie, w ktorym bylismy zanim sie urodzilismy i do ktorego wrocimy po smierci. Pomyslcie sobie, ze ze wszystkich potencjalnych istnien ludzkich to wlasnie my dostalismy ta szanse wyjscia na chwile z tego niebytu i doswiadczania tylu roznych rzeczy - smakow, zapachow, widokow, dzwiekow, radosci, smutku...no wszystkiego, podczas gdy pozostale plemniczki, ktore przegraly z nami wyscig do mety nadal sie w tym niebycie znajduja i juz nigdy takiej szansy nie beda mialy...Zycie to wspanaly dar i wygrany los na najwiekszej loterii. Kocham zycie z calym dobrodziejstwem jego inwentarza, choc tez mam w zyciu raczej pod gorke. Wszystkiego dobrego z okazji urodzin, i nie, mylisz sie - zycie zaczyna sie po czterdziestce :)

Wszystkiego najlepszego ;) Człowiek ma duszę więc jest nieśmiertelny. Świat jest źle urządzony, ale to wina ludzi. Musicie patrzeć w przyszłość i myśleć o wieczności.

Wszystkiego najlepszego:) Ja też tuż po 40stce i wiesz co? Dopiero teraz uczę się być szczęśliwą. Życie mnie nie oszczędzało, ale jakoś zawsze się podnoszę, a przeszłam naprawdę wiele. Ostatnio już myślałam, że sié nie dźwignę. Ale od niedługiego czasu zaczęłam wszystko przewartościowywać i uczę się cieszyć z małych rzeczy :) To pomaga. Należy akceptować to co jest, tu i teraz.

gość dziś Taaa życie to wspanialy dar dziecinstwo z ojcem psychopata i damskim bokserem bylo cudowne Cieżka choroba, nerwica i na dodatek zniszczony kregoslup po kilku operacjach to dar przecież] Aktualny brak pracy i odmowa Zus w sprawie renty z powodu kregoslupa to też cudowna sprawa jak na moje zycie to koszmar, jak tak już choruje to mam nadzieje na chorobę nowotworową i szybkie pożegnanie się z tym cudownym światem, póki co się męcze

Pytalas sie o to czy MY jestesmy szczesliwi a jak ci odpowiedzielismy to ty na nas z morda...

Tylko miłość jest sensem życia, mowa tutaj o miłości bezwarunkowej która przynosi ukojenie.

Pytalas sie o to czy MY jestesmy szczesliwi a jak ci odpowiedzielismy to ty na nas z morda... Ona się ciebie pyta c***o?

gość 2017.02.09 Wszystkiego najlepszego usmiech.gif Ja też tuż po 40stce i wiesz co? Dopiero teraz uczę się być szczęśliwą. Życie mnie nie oszczędzało, ale jakoś zawsze się podnoszę, a przeszłam naprawdę wiele. Ostatnio już myślałam, że się nie dźwignę. Ale od niedługiego czasu zaczęłam wszystko przewartościowywać i uczę się cieszyć z małych rzeczy usmiech.gif To pomaga. Należy akceptować to co jest, tu i teraz. x Ładnie to napisałaś.

Oczywiście, nie mogło mnie spotkać nic piękniejszego. Pomimo ciężkiej nieuleczalnej choroby i pomimo że prawdopodobnie zostanę starą panną, kocham moje życie i jestem szczęśliwą osobą.

Jesli sie nie leczy depresji to życie traci sens . Trzeba uzdrowić dusze ,umysl .farmakologicznie . A nawet tak jak ja brać tabletki caly czas .

Ale tez nalezy przeoracowac problem i go zaakceptowac calym soba. Probowalas terapii psych?

Warto . Choćby dla przyjemności opróżniania woreczka mosznowego i lechtania sobie dzyndzelka w zależności od plci .

Ja wolałabym się nie urodzić. Dziecinstwo - rodzice alkoholicy. Zostawili mnie z długiem na 50 tyś. Poznałam kogoś - chwila sielanki, ślub , dziecko... I się zaczęło.Maluch niepełnosprawny ( do końca życia będzie potrzebował opieki) - jest tylko gorzej. Ciągłe wojny z mężem. Szykuje się rozwód. Brak kasy. Długi. Stres, zmęczenie, zniechęcenie...Do tego zaczynam chorować. Aż chce się sięgnąć po sznurek. Mam 30 lat a czuję się jak staruszka. Całe moje życie to jakaś pomyłka.

Nie jestem szczęśliwa. Więcej w życiu stresu i lęku niż radości. Gdyby mi ktoś zaproponował, że zniknę, tak jakbym nigdy nie istniała, to zgodziłabym się bez wahania. Życie to udręka.

Potrzebujesz mojego ogona e pipce

Życie mimo wszystko jest fajne. A to, że czasem jesteśmy leniwi i nie chce nam się do życia przyłożyć, jest właśnie przyczyną narzekań. Dajesz dużo, masz dużo. Kułaś do matury, skończyłaś medycynę, masz respekt i dobry zawód. Dajesz mało, masz mało. Nie chciało ci się uczyć, bo miałaś bolesne okresy, skończyłaś byle jaką szkołę, właściwie to niczego w życiu nie umiesz, to się męczysz. Żeby wyjąć trzeba włożyć. Im więcej w siebie inwestujesz, więcej starasz, tym więcej później od życia dostajesz i jest to to jakaś reguła. Ja nie narzekam, czasem było bardzo ciężko, ale ogólnie życie mam na plus.

Do osoby powyzej: z reguly tak wlasnie jest, ale... sa wypadki losowe, choroby, niezaradnosc czy bieda od pokolen, z ktorych starsze trudno wyjsc. Nie ma ani sil ani nakladow do inwestowania w siebie. Czemus biedny? bos glupi! A czemus glupi? Bos biedny!

Nie biadolcie tylko weźcie sie do pracy . Ja ciężko pracowałem .. Zachorowalem mną dyskopatie . Mialem operacje . Wyrzucili mnie z pracy . Mam silna depresje od prawie 30 lat. ( biorę leki ) mam inne choroby ( biorę leki ) . Do mózgu musi dochodzić. Endorfina . Tzw. Hormon szczęścia :: Ale tu pisala lekkarka chyba .kktora lepiej wie co to endorfina i innne hormony .. Ja jestem medyczny analfabeta . Ale gddy sie choruje to się czzyta .

gość dziś Do osoby powyzej: z reguly tak wlasnie jest, ale... sa wypadki losowe, choroby, niezaradnosc czy bieda od pokolen, z ktorych starsze trudno wyjsc. Nie ma ani sil ani nakladow do inwestowania w siebie. Czemus biedny? bos glupi! A czemus glupi? Bos biedny! Vvvvvvvv Dużo w tym prawdy.

nie chciałbym powtórzyć ani jednego dnia mojego życia, a mam 30 lat, szczerze nienawidzę życia i pragnę tylko by się skończyło jak najszybciej i nie, nie jestem w depresji, po prostu zupełnie nie pasuję do tego świata, gardzę nim a on mną..

Ja nikim nie gardzę. Miałem wspaniałe życie. Wielu ludzi bardzo mi pomogło. Od 50 lat mieszkam w Szwecji, mam tu rodzinę, wnuczki i żyje nam się doskonale. Jesteśmy zdrowi i nasza sytuacja ekonomiczna jest wspaniała. Nigdy nie przypuszczałem (mieszkając w młodości w Krakowie), że będę miał takie wspaniałe i łatwe życie. Gdybym nie wyjechał to nie osiągnął bym nawet w przybliżeniu tego co uzyskałem. Wyjazd z PL to była najmądrzejsza decyzja jaką w życiu podjąłem. Boże dziękuję ci.

gość dziś nie chciałbym powtórzyć ani jednego dnia mojego życia, a mam 30 lat, szczerze nienawidzę życia i pragnę tylko by się skończyło jak najszybciej i nie, nie jestem w depresji, po prostu zupełnie nie pasuję do tego świata, gardzę nim a on mną. Xxxxxx Co jest nie tak że twierdzisz że nie pasujesz do tego świata?

Może jesteś transseksualna . To nie tragedia . Ja chciałbym poznać taka kobietę .

W tym zyciu nie. Jestem nieszczesliwa od przyczyn ode mnie niezależnych. Mozr jakieś pojedyncze chwile byly ok ale jako osoboe doroslej mialam ich b malo. Gorzej jak trzeba iść z czymś przez zycie co nie jest moja zasługa. Obrzydliwa samotność najgorsza z chorób po depresji przed która nie mam ucieczki Ot moje 2 przyjaciółki. Brak słów. Nie wiem nie widzę sensu juz zycia.

A juz tam daj numer telefonu to sie umowimy I nie martw sie . Zrobie CI taki ubaw ze ozywisz sie .