Nerwica natrectw

Nie wiem gdzie zaczac. Mam 30 lat. Mialam nerwice natrectw chyba od zawsze, ale najbolesniej atakuje od jakis 4 lat. Skonczylam studia, ale nie jestem w stanie pracowac. W pewnym momencie jak choroba zaatakowala musialam wrocic do domu rodzinnego, ponewaz nie dawalam sobie rady. Nie jestem w stanie niczego nabyc w sklepie, poniewaz nic nie jest "idealne"; nie potrafie wyjsc z domu, jezeli caly nie jest dokladnie posprzatany, i na dodatek zaczelam bac sie ludzi i mam wrazenie, ze kazdy najmniejszy problem niszczy moj swiat. W nocy budze sie z bolem miesnia sercowego i nie moge przestac martwic sie o przyszlosc. Bylam u psychiatry, i powiedzial mi, ze moje problemy sie rozwiaza jezeli znajde prace, ale niestety nie jestem w stanie. Bralam przez jakis czas leki uspakajajace, ale nic prawie nie dawaly. Na dodatek, dostalam od nich chroniczych zawrotow glowy, i zajelo mi dwa lata aby z tego wyjsc. Zycie nie ma zadnego sensu. Na dodatek jestem sama. Bardzo cierpie. Moze ktos mial podobnie i wyszedl z czegos takiego?

Ja też to świństwo mam, tyle że u mnie dotyczy to "jedynie" obsesji myślowych. Choruję od 5 lat, chociaż małe symptomy miałam już wcześniej.. Okresy choroby do tej pory nie były długie, występowały z przerwami całkowitej remisji, ale w tej chwili mam najdłuższy epizod, który trwa od prawie roku.. Są dni, że już prawie mi przechodzi, żadne myśli mnie nie męczą albo mogę sobie z nimi łatwo poradzić, ale są takie, że nie mam siły wstać z łóżka. I te lęki :( Ten obecny dłuuugi epizod spowodowany jest długotrwałym stresem, na który byłam narażona przez poprzedni rok. Stres mnie zniszczył i spowodował taki silny nawrót tej choroby. Tak wiec myślę, że pierwszym i podstawowym krokiem w leczeniu jest eliminacja stresu, całkowicie się nie da, ale jak tylko najbardziej to możliwe. Nie stresować się! Nauczyć wyciszać, wypracować własne techniki "usuwania" niechcianych myśli z głowy. Nie reagować na nie, zaakceptować lęk.. Wiem, ze to trudne, rozumiem Cię jak nikt, ale musimy dać radę!

Dzieki za wpis :-) Natrectwa myslowe tez w duzej mierze mnie dotycza. Rozumiem co masz na mysli z wyeliminowaniem stresu, tylko u mnie sie do konca nie da, poniewaz mam chwilowo przez te chorobe tez duzo innych klopotow, ktore mnie przytlaczaja.

Podobno im bardziej chcemy coś usunąć z głowy, tym mocniej to się w nas zagnieżdża :) Więc myślę, że nie ma innej rady, jak zaakceptować te myśli, w Twoim przypadku też kompulsje i nie starać się na siłę z tym walczyć, im bardziej będziesz, tym mocniej będą się Ciebie trzymać. Kiedy staram się pozbyć jakiejś myśli, analizować ją, tym większy lęk odczuwam i tym bardziej nie mogę się jej "zniszczyć". Kiedy daję spokój i pozwalam jej po prostu być, nie reaguję na nią, to jest lepiej. Na tym to w dużej mierze polega... Ale i tak musze się wybrać do lekarza, może jakaś terapia, nie wiem, ale też czasem przestaję sobie dawać z tym radę, dzisiaj mam gorszy dzień.