już nienaiwna D.

Jestem przykładem że przynosi. Wpisywałam się dwa albo trzy razy i znalazłam kochanego faceta. Tfu - splunęłam żeby nie zapeszyć (jak przesądy to przesądy) ;)

Wpisywałam się dwa razy i szczęście chyba uśmiechnęło się do mnie. Chociaż dziś jestem smutna i wariuję bo jeszcze nie zadzwonił. Boję się być szczęśliwa , wciąż się boję że to się szybko skończy , trudno mi uwierzyć że mnie też może się udać

Smutno mi, więc wyleję trochę smutku na tym forum. Dziś dowiedzialam się że znajomy , 45 letni facet w pelni sil zmarl nagle. W niedziele spotkalam się z kolegą lat 38, któremu lekarze dają maksimum 3 lata życia. Sama mam lat 41 czy to już czas żeby porządkować wlasne sprawy i być gotową do odejścia w każdym momencie? Powiedzenie : żyj tak jakby każdy twój dzień mialby być ostatnim - jak wprowadzić w życie?