ingeborga

A Tobie lepiej?

Mądra kobieta nie czuje się w obowiązku pomagać mężowi w układaniu stosunków z dziećmi. Mądra kobieta nie musi pomagać mężowi w dawaniu dzieciom poczucia bycia ważnymi i kochanymi. Mądra kobieta nie wiąże się z takim który sam tego nie potrafi. Mądra kobieta jak chce może pomóc mężowi w układaniu stosunków (nie przeszkadza). Mądra kobieta jak chce to może pomagać mężowi w dawaniu im oparcia. Mądra kobieta może nie potrafić przytulić nie swoich dzieci, ale ich nie odpycha. Mądra kobieta nie robi nic przeciw sobie bo wie że to rodzi frustracje. Mądra kobieta wie że jak jej otoczenie jest szczęśliwe to i jej łatwiej jest być szczęśliwą. A co do zastępowania matki to racja. Matkę można zastępować tylko gdy tej nie ma.

No właśnie, podłość nie jest związana z płcią. Złośliwość nie jest związana z płcią. Niedojrzałość też. To są cechy ogólnoludzkie, dopadające i Exie i Nexie i Eksów i Nexów, a także ludzi nadal pozostających w związkach. Cechą ludzką jest jak najbardziej zawiść i bardzo często ten komu po rozstaniu nie wyszło czuje żal do losu „bo byłemu (byłej) jest lepiej, kogoś ma, jest szczęśliwy, a przecież to był łajdak z którym nie dało się żyć, a teraz taki szczęśliwy...!”

Też generalizujesz. Wybacz ale nie każda kobieta ma klasę i umie pozwolić od siebie odejść. Wybacz ale nie wierzę że opisywane tu często kobietki które wydzwaniają do byłych żon z jakimiś durnymi pretensjami i zakazami, czy traktują dzieci męża jak coś co trzeba jak najszybciej wymazać z pamięci ich samczyka, jeśli on kiedyś odejdzie to będą umiały zachować klasę i niczego nie będą utrudniać czy pogrywać dziećmi. Co do jednego masz rację, winien jest facet. To on nie umie się dogadać, to on nie umiał być na tyle rozsądny by nie wiązać się z kimś odpowiednim. Ale nie zawsze jest tak że jak jedna strona ma klasę to druga umie to docenić.

Młode prawie wszystkie (może ustal sobie jakiś nick, łatwiej będzie odpowiadać), nie wiek metrykalny jest ważny, ale wiek emocjonalny, umysłowy. Każda kobieta, która uważa że zakazami, nakazami, pretensjami i złością coś wygra jest przegrana na wstępie. Tak samo była, aktualna i przyszła. Oczywiście młodziutkie dziewczyny łatwiej przyjmują postawę albo po mojemu albo wcale ale nie tylko młode. Czasami właśnie, niby dojrzała, Ex myśli że jak będzie grała dziećmi, jak będzie utrudniała życie mężowi to on do niej wróci, albo chociaż pożałuje. A czasami nowa (też przecież nie zawsze bardzo młoda) próbuje awanturami, złością i pretensjami zlikwidować z życia partnera wszystko co byłe, jakby wymazanie jego przeszłości miało sprawić że będzie bardziej jej. Ta niunia, jak ją nazywasz, jest właśnie osóbką która myśli że jak on będzie z nią więcej to będzie z nią bardziej. Takie kobiety walczą z byłymi żonami, niewspólnymi dziećmi, rodzicami, kolegami, przyjaciółmi, pasjami, a czasami nawet pracą, bo to odciąga od męża od bycia z żoną, ciągle, i ciągle, i ciągle, i non stop... aż do obrzydzenia!

Moskito, jeśli chodzi o rady na temat pracy dzieci to, moim zdaniem, przesadziłaś. Dla tych dzieci jesteś osobą obcą i nie masz prawa ich wychowywać, wtrącać się w ich życie. Ja także uważam że dziecko w pewnym momencie powinno zacząć się usamodzielniać, zbierać doświadczenia, dorabiać do kieszonkowego, czy jakiś droższych osobistych inwestycji, ale nigdy w życiu nie odważyłabym się poradzić mężowi by jego dzieci poszły do pracy. Przyznam Ci się że jakby mój mąż zbyt lekką ręką wydawał pieniądze to ja bym się nie przejmowała tylko kupowała co mi na dziecko i dom potrzebne, pozostawiając jemu kłopot co zrobić jak za dużo wydamy i na czym zaoszczędzić. No cóż, chyba nie będzie oszczędzał na Waszym dziecku...

Oooo! Mądre słowa, gdy facet zaczyna źle mówić o swojej byłej należy uciekać, jak najszybciej i jak najdalej. Związek z takim facetem może bardzo boleć, bo on nie szanuje ani swojego życia ani swoich własnych wyborów, nie ma co więc liczyć że będzie szanował nas.

A co do dzieci, to mówić że dzieci są zawsze dobre może tylko ktoś kto nie spotkał dziecka manipulowanego. Oczywiście zdarzają się wypadki że dziecko potrafi się temu przeciwstawić i nie przesiąkać ale gdy oboje rodzice traktują dziecko jak rzecz a nie człowieka to skąd ono ma wiedzieć co jest dobre co złe i że nikomu nie wolno robić przykrości?

No cóż... bierzesz na siebie ciężar związku z niedorostkiem, zważ czy łatwiej Ci będzie trwać czy odejść. To Twoja suwerenna decyzja, która może rzutować na całe Twoje życie. Ja osobiście nie wierzę że można być szczęśliwym nie znosząc najbliższych swojego męża.

Moskito, urodzenie dziecka raczej nie zmieni Twojego męża ale może zmieni Ciebie. Liczę na to że gdy będziesz matką będziesz miała więcej siły by o godność swoją i tego dziecka walczyć. Tylko, błagam, nie przesadź!

Kloska, jakbym nie była w stanie współistnieć z dziećmi mojego męża to bym odeszła. Nie wolno niczego robić na siłę. Te dzieci zawsze będą jego dziećmi, zawsze będą w jego życiu, a wiec i w Twoim. Jeśli nie potrafisz ich akceptować to odejdź, bo rodziny męża nie powinno się traktować jak powietrze, nie powinno się stwarzać pozorów, powinno się starać z nimi ułożyć życie tak by ani siebie ani ich nie ranić. A co do wtrącania się, to można tylko tyle na ile ojciec pozwala. Akurat ja często wyrażam zdanie o dzieciach M ale tylko dlatego że on mnie o nie pyta. Natomiast nigdy, za nic w świecie nie zwróciłabym osobiście uwagi jego dzieciom, choćby nie wiem jak rażąco się zachowywały (chyba że ich zachowanie uderzałoby mnie osobiście albo kogoś z mojej rodziny a ojca ich nie byłoby w pobliżu). Od wychowywania są rodzice, nie ich partnerzy!

Na radykalne decyzje co do partnera rzeczywiście za późno ale przecież nie co do życia. Nie musisz, jak on idzie na spotkanie z córeczką, zostawać w domu, możesz iść gdzieś sama bez niego. Ja wiem ze teraz ze względu na zaawansowaną ciążę a potem malutkie dziecko będzie trudno ale wszystko się da zrobić jeśli się chce. W ciąży możesz iść do kina albo na babskie ploty do jakiejś kumpelki. Do małego dziecka można zatrudnić opiekunkę (nawet jeśli to kosztuje to warto, albo dlatego warto) albo podrzucić dziecko teściom (też będzie ich wnukiem ;)). Musisz zacząć żyć własnym życiem, by miał świadomość że jak Cię zostawia samą to Ty się w tym czasie świetnie bawisz... i baw się świetnie i opowiedz mu czasami jak bardzo :D

Moskito, mi łatwo mówić, bo mój mąż chyba jednak dojrzalszy jest niż Twój ale jednak nie pozwoliłabym traktować siebie jak człowieka drugiej kategorii. Wybacz ale pozwoliłaś się zepchnąć na drugi plan, bo co to ma znaczyć że ktoś zasugerował facetowi usunięcie jego dziecka a on nie zareagował?!!! Zrobiłaś błąd wiążąc się z facetem który nie zadbał o to by jego dzieci były wobec Ciebie grzeczne, bo one nie muszą Cię lubić ale mają obowiązek Cię szanować i to on ojciec ma obowiązek tego od nich oczekiwać! Nie jesteś egoistyczna, masz tylko dupka za męża. Przepraszam ale czas się zacząć cenić dziewczyno!

Nie całkiem tak, ja używam określenia „dom byłej żony”, bo tak go ona określiła gdy zabroniła mu bywania w jej domu. Natomiast co do córki, to najwyższy czas by 20-letnia kobieta jaką jest pasierbica Moskito zobaczyła jak życie naprawdę wygląda i nauczyła się radzić sobie ze swoimi uczuciami, bo jak się ją będzie za długo chronić to dziewczyna na zawsze zostanie społeczną kaleką. I nie chodzi o podejrzenie zdrady z Ex, raczej o uczucia ojca którego świadomy wybór jest przez dzieci negowany i żony ojca którą przez niedojrzałość rodziców skazuje się na społeczne nieistnienie. Nie zaprasza się na urodziny wuja bez żony, dlaczego zaprasza się ojca bez małżonki?

A ja rozumiem Moskito. Rozumiem że źle się czuje odsunięta poza nawias części życia jej męża. Ale może dlatego rozumiem że choć sama nigdy nie prosiłabym mojego męża by nie szedł na imprezę do domu jego byłej żony, to wiem że on sam by tam poszedł jedynie złożyć życzenia (dać prezent) i od razu by wyszedł. Mój mąż pojmuje małżeństwo jako związek wobec wszystkich, więc jeśli gdzieś nie jest zaproszony z żoną to pozostawać tam nie będzie, nawet jego dzieci muszą się liczyć z tym że nie jest sam.

Anna, oczywiście że są tacy co kłamią, ale kłamią i kawalerowie i żonaci i rozwodnicy i wdowcy. Trzeba patrzeć uważnie na tego kogo się wybiera i nie interpretować nieścisłości na ich korzyść. A zwłaszcza jak mówi źle o innej kobiecie należy uważać! I zgadzam się z Tobą że żyć należy dla tego co przyjdzie a nie dla tego co było. Sama wiem że jak nam się nie uda to po prostu się rozejdziemy, choć możliwe że będziemy się kontaktować nadal bo my, przede wszystkim się przyjaźnimy, a miłość przyszła potem.

Zastanawiam mnie jedno, założenie że każdy facet który rozwodzi z żoną i wiąże z inną kobietą to z definicji zdradzacz, a każda kobieta która wiąże się z facetem po rozwodzie z definicji była jego kochanką... Czy według Was świat jest tylko czarno biały? Uważacie ze nie ma sytuacji gdy facet odchodzi a potem wiąże się z inną? Nie wierzycie w sytuacje że para się rozeszła a potem któreś z nich związało się z kimś? Waszym zdaniem nie istnieją sytuacje gdy para uzgadnia ze są z sobą tylko do momentu aż dzieci przestaną być małe a potem oboje układają sobie życie? Tak samo przecież te zdradzające mężów żony też mogły szukać kogoś po uzgodnieniu lub oświadczeniu mężowi że to koniec i że związku już nic nie będzie. Znam przypadek gdy facet uważał się za zdradzonego jak jego była żona w trzy lata po rozwodzie spotkała się z innym. Dlaczego tak strasznie odwołujecie się do przeszłości. To co było między dwojgiem ludzi, tak czy inaczej się skończyło. Powinni teraz w miarę możliwości nie krzywdząc dzieci jakoś życie ułożyć od nowa. Wybaczcie ale twierdzenie że jakakolwiek kobieta zmusiła faceta by zdradził żonę jeśli tego nie chciał jest mocno naciągane. Tak samo jak i częste twierdzenia nowych partnerek że był z tamtą bo ona go do tego zmusiła (np. złapała na ciążę). Dla mnie nie ważne co było, jak spotkałam swojego M nie byli już partnerami, co było między nimi wcześniej nie moja sprawa. Samożycie, nastoletnie dzieci są najbardziej zaborcze. To jest okres gdy miłości są na całe życie a dąs koleżanki powoduje przepłakaną noc. Nastolatek nie umie się dzielić, taki okres.

Porzucona córko, jeśli mama nauczyła Cię wypowiadać się o innych ludziachper \"gówno\", to nie dała Ci dobrego wychowania, jeśli ojciec to sam sobie jest winien.

Też racja powinnam była znaleźć takiego 50-letniego prawiczka, albo co najmniej kawalera :)

Wiem, że wyrządziłam jej krzywdę, mężczyzna który był nieszczęśliwy z nią jest szczęśliwy ze mną. A ja naprawdę staram się nie ziać nienawiścią, tylko jakoś na miłość do Niej brak mi sił :)

Czepliwcu, wiesz... wisiałoby mi to gdyby nie dotykało mnie, a dotyka i póki nie przestanie nie mogę po prostu olać ani obiektywnie patrzeć z boku. Jak dzieci się usamodzielnią i jej wyczyny nie będą dotykać mojego M jako ojca to sobie będę spokojnie patrzeć i myśleć „co jeszcze Ona wymyśli?” Choć niedawno, po jednej z naprawdę efektownych akcj,i moja koleżanka powiedziała że gdyby Exia nie miała takiej cudownej osobowości to pewnie M by się z nią nie rozszedł. Staram się patrzeć na świat przez pryzmat tego stwierdzenia... ale ponieważ jestem baba i wygadać się potrzebuję, więc piszę na cafe :)

Czepliwcu, nie wiem czy traktował ją jak człowieka ale wiem jak traktuje wszystkich ludzi wokół. Tak jak wiem, wprawdzie z nieobiektywnych relacji, jak on się zachowywał gdy byli razem. Wiem też że próbował wyciągnąć rękę, bo byłam świadkiem wielu prób. Tak, nic nigdy nie jest jednostronne, wiem że wiele wad ma, jestem z nim i przynajmniej część tych wad znam. Natomiast nie rozumiem jak może matka wykorzystywać dzieci by odegrać się, pokazać, uprzykrzyć życie ojcu. Ale może dlatego że nie jestem matką, więc nie rozumiem głębi tej miłości ;)

Oczywiście że jej nie znam. Choć uważam że znam pewne fakty obiektywne (jej własne listy są chyba obiektywne?). A co do pozwów to ja nie mam nic do samych pozwów tylko do tego czym motywuje konieczność podnoszenia alimentów (a jednym z podstawowych argumentów jest to że ja więcej niż ona zarabiam, choć ja pracuję więcej niż ona) i nie mów mi że każdy sąd uzna to za bezpodstawne roszczenie, wszystko zależy od uznania sędziego i nie mam pewności czy kiedyś trafimy na sędziego który uzna że z mojej dodatkowej pracy mam utrzymywać nie moje dzieci. A co do życia swoim życiem i cieszenia się swoim facetem to niby jak w sytuacji gdy on ma ciągłe problemy i kłopoty, gdy wciąż ma jakieś przykrości? Wyobrażasz sobie że żyjesz z facetem który ma ciągle problemy w pracy i w ogóle to na Ciebie i Wasze życie nie wpływa? Ciągła wojna podjazdowa wpływa na niego bardzo, a tym samym psuje i moje życie. Choćby ciągła konieczność do stawiania się przez M w sądzie właściwie co miesiąc od trzech lat, myślisz że w żaden sposób nie wpływa na moje życie? Nie mówiąc o tym ze Ex nie walczy tylko z nim, ale i ja jestem celem (nie powiesz mi że oczekiwanie że obca baba będzie utrzymywać Twoje dzieci nie jest w żaden sposób skierowane przeciw tej kobiecie). Ja naprawdę nie życzę jej źle. Marzę o tym by kogoś spotkała. By zajęła się sobą, swoim szczęściem. By mając do wyboru pisanie kolejnego liściku który podniesie jej byłemu ciśnienie i randkę z kimś kto ją uszczęśliwi wybrała to drugie. Niech nie załatwia wszystkiego przez sąd tylko po prostu zadzwoni i powie „młody potrzebuje kurtkę, a ja nie mam” albo zamiast wyliczać w sądzie ile to czasu i jakie koszty poniosła kupując dzieciom podręczniki powiedziała wprost „przyjdą do ciebie dzieciaki z listą podręczników na przyszły rok, dołożysz się? kupisz coś? pójdziesz z nimi kupić?”. Jakby ta kobieta coś poza szukaniem możliwości dokopania swojemu byłemu miała jakieś zajęcie to nie chciałoby jej się samej tego załatwiać tylko pewnie dałaby dzieciakom połowę kwoty, kazała załatwiać z ojcem drugą połowę i kupić sobie we własnym zakresie!

Dziękuję za miłe słowa. Nie znam jej osobiście. Trochę rzeczywiście wiem od męża (choć, możesz nie wierzyć, nie skarżył się na wredna babę ale opowiadał o jakiś tam aspektach ich wspólnego życia, czego nie da się przecież uniknąć). Znam z opowieści ich wspólnych znajomych (czasami im się coś nietaktownie wyrwało). Słyszałam co nieco podczas narad rodzinnych (niektóre kwestie były omawiane w rodzinie przy mnie). Czytałam kilka listów które wysłała mojemu mężowi. Czytałam jej pozwy o podwyższenie alimentów (w każdym jest podniesiony argument że ja mam drugi etat). Byłam świadkiem kilku jej akcji... Na początku starałam się ją zrozumieć. Na początku radziłam mojemu M przeczekać. Minęły trzy lata od ich rozstania a ona nadal żyje naszym życiem, analizuje wszystko co się w naszym domu dzieje (na sprawach o alimenty dokładnie wylicza jakie nowe sprzęty w domu mamy - może dzieciaki opowiadają ale ona to dokładnie zapamiętuje i wykorzystuje) i nadal traktuje mojego męża jak gońca (chciałabyś dostać tuż przed świętami list z tekstem „do ... zapłać ... bo dzieci nie pojadą na obóz, w sytuacji gdy płacisz alimenty a o planach wyjazdu na obóz nikt z Tobą do tego momentu nie gadał?). Marzę o tym by się zajęła sobą i przestała dyszeć zemstą, wszystkim wokół ulży i chyba zwłaszcza jej własnym dzieciom.

Wredna Exia ma jedną niezaprzeczalną zaletę - nie ma problemu że M ze mną spędza święta a nie z dziećmi. Exia za nic w świecie nie pozwoli by z nim spędziły jakiekolwiek święta, karze go tak za to że od niej odszedł i dzieci dobrze o tym wiedzą że to matki zakaz. Za kilka lat dzieci będą miały swoje domu, my je zaprosimy do siebie, ona do siebie. Jeśli nie będą z nami to dla nas to nic nie zmieni. Jeśli nie będą z nią, to będzie zbierać własne żniwa...