Postanowiłam, że wybiorę się na wycieczkę w góry, pooddychać świeżym powietrzem, popodziewiać przyrodę i posłuchać szumu wiatru prześlizgującego się między drzewami i szelestu liści, pod koniec lata. No więc wyjęłam z szafy największy plecak, jaki znalazłam - 2m x 1m. Imponująco wielki, większy ode mnie samej. Załadowałam go po brzegi puszkami fasoli i z trudem domknęłam wieko. Ja pie#$%&*e! Ta cholera była tak ciężka jak słoń! Myślałam, że żadną siłą tego ze sobą nie zabiorę, choćby tysiąc atletów zjadło tysiąc kotletów, nie zadźwigam tego szataństwa na samą górę, ba! ja nawet nie mogłam ruszyć z miejsca. Zaklnęłam jak stary wilk morski. I wpadł mi do głowy pewien pomysł...
Wyszłam do bunka, który wykopałam w ogrodzie celem znalezienia kilku nadprogramowych puszek fasoli. Wykopałam bunkier na koniec świata, chcę przeżyć. Mam tam zapas fasoli, jakiego nigdy nie widzieliście. Otworzyłam właz, zeszłam po drabinie i spojrzałam na mój skarb.Istne El Dorado! Niebo na Ziemi! Zabrałam 10 puszek i połknęłam je wszystkie naraz jak smok wawelski. Zabulgotało w jelitach, gaz jeździł po brzuchu jak wyścigówka, tyle że wielkości tira. Powstrzymywałam w sobie tę niszczycielską siłę by dobiec do plecaka. Ok, jestem. zakładam plecak na plery, ustawiam się w pozycji bojowej i jak nie wystrzelę! Strumień gazów pod olbrzymim ciśnieniem odepchnął mnie od podłogi niczym apollo 13 paliwo rakietowe. Poszedł ogień, huk, dym, zgiełk. Leciałam ponad miastem z prędkością światła, przebijając barierę dźwiękową. Jak pocisk, szybowałam w dal, hen daleko, popierdując to w lewo, to w prawo dla zachowania równowagi. Ostro skręciłam w prawo, kierując strumien gazów nieco w lewą stronę. Lądowanie! Stopniowo zmniejszałam ilośc gazów wystrzeliwujących z tyłka, by obniżyć lot. Spadłam miekko na trawkę, z radosnym pierdnięciem wypalającym w niej dziurę i zostawiającym po sobie wypalony placek. Ach byłam na szczycie! Zaraz przy szlaku turystycznym, trudnym, oznaczonym czarnym kolorem. Rozsiadłam się, wypakowałam fasolę i poczęłam zajadać ze smakiem, popierdując z uwielbienia. Akurat nadchodziła grupka wycieczkowiczów, a mi, nie ukrywając, zajebiście zachciało się srać. Nieopodal była mała grota. Jedym susem wskoczyłam do niej, usadowiłam się wygodnie i czyniłam swoją powinność. Było gorzej niż mogłam się spodziewać. Kału było tyle, że zaczął wylewać się z groty i osuwać z urwiska. Nagle poczułam przypływ mocy. Bulgot był tak przeraźliwy i głośny, że odbijał się echem w całych górach. W końcy nastąpiła erupcja. Gówno wytrysnęło niczym gejzer, z miażdżącą siłą, po wielkim ciśnieniem. Masy brązowej sucstancji zlewały się z gór niczym lawa z wulkanu. Zalewało ludzi, ktozy, porwani przez rwący prąd kałowej rzeki spływali razem z mazią na sam dół, z przeraźliwym krzykiem i wrzaskiem.
Zabrałam się stamtąd najszybciej jak mogłam, pogotowie ratownicze by mnie znalazło i doniosło do wojska, a tego bym nie chciała.
