blue_woman

Z sentymentu zaglądam tu czasem, a tu proszę! Bikini powróciła i to z dobrymi wieściami :-) Cieszę się, że zaczyna się u Ciebie układać :-) U mnie? Szczęście z M kwitnie :-) po 8 miesiącach niezobowiązującego spotykania się (w trakcie których zerwałam z nim kontakt na 2 miesiące, co było baaaardzo dobrym posunięciem), wróciliśmy do siebie na dobre i na złe :-) Znów mieszkamy razem, planujemy założenie rodziny, razem żeglujemy i pracujemy :-) Słowem, sielanka :-) Ale co swoje przecierpiałam przez Jego "wątpliwości" i inne historie, to przecierpiałam...8 miesięcy emocjonalnego koszmaru...od lipca jednak los wszystko mi wynagradza z nawiązką :-) Codziennie słyszę jak mnie kocha (co wcześniej nie było Jego zwyczajem) i jak to docenił mnie i moją miłość :-) W październiku obchodziliśmy 4 rocznicę (mimo wszystko), a teraz...jestem szczęśliwa :-) U Malgory wszystko ok, u SłodkiejJa także....wychodzą dziewczyny na prostą...najtrudniejszą sytuację miała Malgora - po 30 latach małżeństwa została z niczym, ale na szczęście jest znacznie lepiej niż rok temu :-) Pozdrawiam wszystkich!

Hej! Oto news dla starych forumowiczow z początku topiku - mój M oswiadczył mi się :-) Jestem bardzo szczęśliwa :-) A zatem...wracają i to czasem z niespodzianką w zanadrzu :-) Ps. Zuza również przygotowuje się do ślubu, a u niej historia była naprawdę tragiczna, także...czasem zdarzaja sie happy endy :-) Nasza załozycielka topiku - SłodkaJa - układa sobie po mału życie, a Malgora - pamiętacie ją? najstarsza wśród nas? - także układa sobie zycie i cały czas jej kibicuję :-) Pozdrawiam Was wszystkich! Pa!

Cześć! Czasem Was podczytuję, ale nie mam coraz częściej czasu na internet (i dobrze! ;-) ), więc to raczej mój ostatni wpis....i raczej do "starych" forumowiczów, z początku wątku, którzy kojarzą moją historię :-) Ostatnio pisałam, że jest dobrze....a teraz - jest cudownie! Znów czuję się kochana, znów czuję, że M wpatruje się we mnie tak jak 4 lata temu, gdy się poznaliśmy :-) Jestem szczęśliwa i spokojna, pełna nadziei! Planujemy wspólną przyszłość, i osobistą i zawodową, jednym słowem - życie razem :-) M zmienił się, dojrzał, wydoroślał...docenił mnie i wreszcie potrafi to okazać :-) I oby tak dalej! Moja cierpliwość i wyrozumiałość została nagrodzona :-) Powodzenia wszystkim!

Hej aaa! Z ciekawości weszłam w link do zdjęcia gdy zamieściłaś jakąś opinię na innym topiku...patrzę - O! To aaa! ;-) Fajnie, że zmieniłaś nick! Jest wielce wymowny - tak trzymaj!

Hej Gilda! Dawno Cię tu nie widziałam! Miło czyta się Twoje słowa. Widać, że stanęłaś na nogi, good for You! Hmm....jeśli chodzi o "starą resztę forumowiczek"...stały kontakt (z odwiedzaniem się w domach) mam z założycielką topiku, Słodką, i Malgorą. Obie wychodzą na prostą, choć życie potrafi czasem rzucić im kłody pod nogi, ale z pewnością jest u nich lepiej niż było z kilka miesięcy temu! Jeśli chodzi o mnie...udzielam się mało, ale z sentymentu śledzę topik ;-) Hmmm...zmiany w moim życiu zaszły, nie powiem...od stycznia (po tym , jak zerwałam z NIM kontakt) spotykam się z MOIM M...od początku marca mieszkam w Jego mieszkaniu...pod koniec marca wyjechaliśmy nma urlop za granicę...obydwoje staramy się o pracę w tej samej firmie, co oznacza dla mnie - więcej czasu (i pieniędzy) na realizację marzeń, realizacja się w branży, która powiązana jest z moją pasją oraz...powrót M do naszego miasta (obecnie pracuje i żyje w rodzinnym mieście). ALE: to nie znaczy, że jest różowo...widzę, że jeśli mamy do siebie wrócić, sporo pracy przed nami...nasze relacje są bardzo skomplikowane i tylko Bóg jeden wie, czy się hmm....wyprostują.... Wiem jedno - kocham Go (nigdy nie kochałam dotąd żadnego mężczyzny), bardzo dużo nas łączy, od wspólnego mieszkania przed rozstaniem, przez pracę, pasję, wspólne pokonywanie problemów...jednak to nie znaczy wcale, że będzie happy end, choć w niego wierzę...zdaję sobie sprawę, jakie sprawy spowodowały rozstanie...wina leżała po obu stronach...jestem także świadoma tego, że tylko CZAS rozwiąże naszą sytuację, w tę czy w inną stronę...jest mi ciężko, ale widzę sporo nadziei...zawsze jest nadzieja, gdy się kocha :-) Pozdrawiam was wszystkich! Ps. Tak, słyszę od Niego, że mnie kocha, ale jak już pisałam, nic nie jest proste...nasza sytuacja jest skomplikowana z różnych powodów, więc życzcie, aby wszystko z czasem się ułożyło!

Eh, łezko, ostatnio podobny weekend był w Wawie :-) Wcześniej wspólny rejs...ale wciąż nie znam zakończenia mej historii....czy będzie szczęśliwe? ...jeśli dobrze pójdzie obydwoje dostaniemy pracę w tej samej hm.... kompanii. Jeśli tak się stanie, M wróci do naszego miasta. Ja mieszkam u Niego, ale nie wiem, czy będę mieszkała razem z nim, gdy wróci do naszego miasta. Nasze relacje są bardzo skomplikowane i potrzeba jeszcze czasu, aby sprawy między nami zaczęły się wyprostowywać. Mam przynajmniej taka nadzieję....a ona, jak wiecie, umiera ostatnia...

Mój M był/jest pierwszy :-) ...za tydzień spędzamy razem weekend w pięknych okolicznościach przyrody :-) Wciąż nie wiem, czy będzie happy end, ale na razie cieszę się z każdej spędzonej wspólnej chwili :-) Ps. Podczytuję Was często, pozdrawiam więc Was ciepło! To było zarówno do starych jak i nowych forumowiczów :-)

Luka, bardzo Ci współczuję...mam nadzieję, że od teraz będzie u Ciebie tylko lepiej... Eehhh....co swoje wycierpiałam, to wycierpiałam...M porządnie się zagubił uczuciowo jakiś czas temu i porządnie przez to oberwała moja psychika i moje serce...teraz widzę szansę na happy end :-) I chcę wierzyć, że nastąpi :-) Mam w sobie po ostatniej z nim rozmowie bardzo dużo nadziei, że znów będziemy razem. Oczywiście mam chwilę zwątpienia, zwłaszcza, że M jest ostrożny w hmm....w doborze pewnych słów, ale jest znacznie lepiej niż przed 3 miesiącami, gdy ponownie zaczęliśmy się spotykać. Widzę, że coraz bardziej mnie docenia, że zdał sobie sprawę także ze swoich błędów, tak jak i ja...trzymajcie więc za mnie kciuki, żeby nadal wszystko tak się dobrze układało, a może któregoś dnia napiszę, że znów jesteśmy razem.... Pozdrawiam Was ciepło!

Cześć wszystkim! Cieszę się, że u wszystkich po mału wszystko się układa. Wasze posty są coraz bardziej optymistyczne, trzymam kciuki! Oby tak dalej! :-) A u mnie...jak wiecie, spędziłam cudowny urlop pod żaglami z M, cały czas mieszkam u Niego, choć M mieszka niestety teraz w swoim mieście rodzinnym... Wczoraj rozmawialiśmy i usłyszałam rzeczy, które dają mi coraz większą nadzieję...m.in. że chce, żebym cały czas mieszkała u Niego, bo...chce mieć do kogo tu przyjeżdżać, a poza tym...może w niedalekiej przyszłości znów wróci do naszego miasta i chciałby, żebym otworzyła mu drzwi...i co Wy na to? Usłyszałam też, że jestem kobietą o najwspanialszym wnętrzu, o czystej duszy i kochającym sercu za które...mnie kocha :-) Oczywiście parę komplementów o swojej urodzie też usłyszałam i wiele innych miłych rzeczy :-) Mam nadzieję, że przekona się wkrótce, że naprawdę wydoroślałam, dojrzałam, że jestem inną osobą. Czuję, że teraz naprawdę mogłabym być Jego 100% partnerką, na którą zawsze może liczyć. Wciąż wierzę, że da mi szansę, żebym mogła to udowodnić. Ludzie się zmieniają, i ja i On...a więc na razie staram się patrzyć z wiarą i nadzieją w przyszłość, próbując przyciągnąć myślami swoje marzenia :-) Pozdrawiam Was wszystkich ciepło!

Ja też znam szczęśliwy powrót...są małżeństwem, mają dziecko, planują drugie...facet gdy ją stracił uzmysłowił sobie parę rzeczy, naprawił błędy. Cuda się zdarzają :-)

Ps. Wciąż nie wiadomo,kiedy wróci do naszego miasta...na razie jest daleko, a ja mieszkam u Niego...hmmm....dziwna ta moja historia....

Heja! A więc łezko na Twoje życzenie....piszę jak minął mi weekend z M - jednym słowem - cudownie! :-) Jest wobec mnie kochany i czuły jak...kiedyś :-) Gdy jesteśmy razem zapomina się przy mnie, tak to mogę ująć...prawi mi komplementy, piękne słowa dające nadzieję...nawet wymsknie mu się czasem coś jeszcze, jak Kocham Cię...dziś rano powiedziałabym - Tak, wiem, to tylko słowa, a świadczą o nas czyny...ale po tym jak wyjechał, rozmawialiśmy z 2 godz przez tel planując wspólny urlop latem i...wspólną pracę :-) Kiedyś tu pisałam, że mamy pasję, która jednocześnie jest połączona z naszą pracą...to wiatr i woda...To nas bardzo łączy - i dobrze! Wciąż wierzę, że razem wyruszymy świat, tak jak planujemy....może to się stanie już tego lata??? M nie ukrywa, że tylko ze mną chce zacząć w ten sposób pracować/żyć...a ja z Nim... Trzymajcie kciuki, żeby był happy end :-)

Luka! Spadam już :-) Zaglądam tu od czasu do czasu, Twoją historię przeczytałam...przykro się robi czytając ją, bo widać, że jesteś wrażliwym facetem... Trzymaj się ciepło!

Niezłe ziółko z niego...mam swoje lata i M też, ale przynajmniej byliśmy dla siebie pierwszymi partnerami, z czego się cieszę :-) Żadnych nieciekawych historii za M się ciągnących nie ma...hhmmm....twojej J prawdę przysłaniają różowe okulary...

No tak, były Łezki rzeczywiście zaczął chyba gustować w wyrachowanych panienkach...może Twoja J prędzej czy później zorientuje się, jaki gagatek z jej obecnego Pana...9 lat to długo....współczuję Ci...ja mimo wszystko nie wiem co się stanie ze mną i M...gdyby wrócił do naszego miasta...ale nie zapowiada się to w najbliższej przyszłości...tęsknię za nim...

Luka, miło mi :-) Powiem Ci, że mnóstwo zawirowań między mną a M było przez te ostatnie pół roku...swoje też wycierpiałam, hektolitry łez wylałam....popełniałam błędy, ale i na nich się uczyłam...na początku stycznia nie pomyślałabym, że po urwaniu przeze mnie kontaktu nagle zaczniemy znów się spotykać...NIGDY! A jednak, stało się! M zdał sobie sprawę, kogo stracił, a to, że dostał po dupie od życia, też dało mu do myślenia...nie ma teraz obok siebie drugiej tak bliskiej osoby jak ja, która zawsze będzie mu pomocna i na którą zawsze może liczyć...to zawsze zbliża do siebie ludzi... Dlatego po tym wszystkim co przeszłam wiem jedno, NIGDY NIE MÓW NIGDY! Wszystko może się zdarzyć ;-) Wiem też jedno, jak dwoje ludzi łączy przyjaźń i wspólna pasja, baaardzo trudno jest się od siebie "odkleić". Tak było w naszym przypadku :-) Choć nie powiem...główny powód rozstania - emocjonalne huśtawki M, to raz kocha, to znów nie wie - gdzieś tam wisi nad nami...niby teraz mówi, że kocha, ale z drugiej strony wykonuje bardzo ostrożne kroki...choć mieszkam u Niego i czekam na Jego przyjazd....hhmmm.....pokręcone to wszystko ;-)

Cześć dziewczyny! Stare forumowiczki raczej będą mnie pamiętać i moją historie, więc to raczej post do nich... Łezko,widzę, że wciąż się udzielasz, ale czuć, że wychodzisz na prostą, good for You :-) I Animo ponownie zawitał :-) Czy są tu nadal "stare" forumowiczki? Bikini, zuzia, gilda, mała... Z Malgorą i Słodką mam cały czas kontakt, zresztą z Malgorą widziałam się w tą sobotę :-) A co u mnie? Hmm....nie uwierzycie, ale właśnie piszę z mieszkania M. Zaproponował mi, żebym zamieszkała u Niego (kiedyś - to był NASZ dom), skoro i tak mieszka w innym mieście a ja nie miałam gdzie mieszkać. Długo mnie na to namawiał, w końcu przekonał...pod prysznicem :-P Spędzamy może z tydzień ze sobą raz na miesiąc. To mało, ale przynajmniej jak jesteśmy razem to czuję się w 7 niebie :-) Nie wiadomo wciąż, czy nasza wspólna praca połączona ze zwiedzaniem świata (ehhh....marzenia ;-) ) wyjdzie, ale nadal jest na to szansa. Na razie małymi kroczkami M zbliża się do mnie, a to wymsknie mu się, że mu na mnie zależy, a to że mnie kocha....widzę, że zrozumiał wiele rzeczy, że mnie zaniedbywał, że nie okazywał mi szacunku tak jak powinien....teraz jest inny :-) Czy będziemy razem? Hm...w jakimś sensie już jesteśmy, ale oficjalnie parą nie jesteśmy...nie wiem co będzie, czas pokaże....

Hej Zuzia! Pamiętam Twoją burzliwą historię...a to Ci news :-) Żeby tylko Jego zmiana była szczera i "na zawsze"...pisz co dalej :-) Trzymam kciuki, żebys była szczęsliwa :-)

No właśnie Pani Sowo...doskonale rozumiem to, co piszesz... Łezko, siedzenie samej w pokoju to nic przyjemnego, ja też jestem zwierzęciem stadnym :-) marnieję bez ludzkiego towarzystwa...samotnik to ze mnie żaden :-P Ważko, a wiesz jakie ja głupstwa robiłam??? Co też cierpienie robi z człowieka...odbiera mu godność, strąca w upokorzenie...teraz jestem silniejsza, już pewnych rzeczy nigdy nie zrobiłabym, ale pamiętam jak się zachowywałam...ja - zawsze pewna siebie i silna nagle zaczęłam się zachowywać jak histeryczka, gdy zrozumiałam, że mogę stracić swoją pierwszą miłość...eh....teraz jednak nie tak łatwo będzie mnie złamać... Co nas nie zabije, to nas wzmocni :-) Nie miej wazko do siebie pretensji, ludzie w stanie rozbicia psychicznego robią różne dziwne rzeczy... Pozdrawiam Was ciepło!

Cześć dziewczyny! To będzie raczej post do starych forumowiczek, które są wtajemniczone w sprawę... Aaaa...pamiętam, jak w Krakowie opowiadałaś mnie i Animo o swoim "lubym"...dobrze robisz, nie wracając do Niego...dziewczyny, wiem co mówię, nie będę na forum opowiadać o tym Panu, gdyż sama AA wiele szczegółów - przykrych - pominęła, powiem tylko jedno: Ten człowiek ma sporo problemów ze sobą, w które Aaaa nie powinna pakować się ponownie. Łezko, zgniotko, mam nadzieję, że mimo wszystko jakoś u Was do przodu? Mała, gilda? Co z Wami dziewczyny? Chucky, czytałam ostatnio, że idziesz do przodu, good for You! Jestem w stałym kontakcie z Malgorą i Słodką. U dziewczyn raz lepiej, raz gorzej...ale najgorsze chyba mają już za sobą...Malgora podejmuje kroki w celu zmienienia swego życia na lepsze, cieszę się bardzo, bo strasznie Ją w tym dopingowałam :-) Teraz dopinguję Słodką :-) A u mnie? Niespodziewany zwrot akcji...nie pisałam o mojej relacji z M od końca listopada, choć dawałam Wam do zrozumienia, że się nie zakończyła...głównym powodem rozstania było to, że M chciał spełniać się zawodowo za granicą, to wiązało się z wyjazdem na co najmniej 1-2 lata...ta praca to Jego pasja - zresztą to też jest i moja pasja i też postanowiłam przejść w tym miejscu na zawodowstwo - ale wiąże się z życiem na obczyźnie w sposób...hm...który uniemożliwia bycie z kimś, kto zostaje w kraju... Ostatnio jednak ubiegamy się o pracę u tego samego pracodawcy, istnieje zatem szansa, że wyjdziemy razem...a to będzie spełnienie moich marzeń - przygoda życia, zwiedzanie świata, za które jeszcze ci płacą i to u boku kogoś, kogo kochasz... Sporo spraw sobie wyjaśniliśmy, sporo obgadaliśmy...nie mam już do Niego żalu i pretensji...w styczniu spędziliśmy ze sobą cudowne chwile, zresztą żegnałam Go w czwartek rano... Nie wiem, co mi los przyniesie...jeśli tą pracę dostanie tylko On, i tak nie zrezygnuję z pracy na morzu, to też w końcu i moje marzenie...choć wtedy zobaczę Go za min rok...Wszystko wyjaśni się w ciągu miesiąca... Pozdrawiam Was ciepło!

5 lat to kawał czasu...ja z moim pierwszym - i jak dotąd ostatnim partnerem - byłam 3 lata, ale to byly najintensywniejsze lata w moim zyciu...wspólne mieszkanie, pasje, hobby, czasem praca, marzenia...tak wiele nas łaczyło...byliśmy jak małżeństwo, choć bez papieru...ehh...ale to se ne wrati...on wyjeżdża na Bóg wie ile, mnie też ciągnie w świat...nasze drogi się rozchodzą... Dobrze, że mieszkaliście ze soba - na stałe - tylko od października...pomyśl sobie tak - przecież wiele się nie zmieni teraz w moim zyciu? Swietnie radzilam sobie bez niego na co dzien przedtem, to i teraz sobie poradze :-)

Olus_d, przeczytałam Twoją historię...powiem jedno, ciesz się, ze był to związek na odległość, ze z nim nie mieszkałaś...z tego co przeczytałam, tak naprawdę się nie znaliście...ile czasu ze sobą spędziliście? Mało...wiem, że jest Ci ciężko, i nic nie tłumaczy jego zachowania, ale lepiej, ze to się stało teraz, niż przed ślubem, lub po... Trzymaj się!

Gilda, zgodnie z prośbą - odzywam się :-) Nie zaglądałam tu od Świąt, gdyż pochłaniają mnie przygotowania do WIELKIEJ ZMIANY ŻYCIOWEJ. Mam nadzieję, ze na wiosnę wypłynę w morze, kompletuję więc dokumenty, przygotowuję CV itp, itd...żyję tym CELEM. A ja i M? Historia nie skończyła się pod koniec listopada, w jakimś sensie wciąż trwa, i to w nieoczekiwanym aspekcie, ale zgodnie z tym, co napisałam na początku grudnia, nie będę więcej o tym pisać - nie chcę przeżywać rzeczy, które wywołują u mnie smutek...pewnie On też wypłynie - ot, i tyle w temacie... W lutym znów wybieram się do Słodkiej, nasz Sylwek był rewelacyjny :-) Oczywiście odwiedzę też Malgorę - zresztą gadałam przed chwila z nią na skypie, też idzie do przodu, na szczęście. Staram się robić wszystko, aby czuć sie ok...siłownia, basen, jazda konna, kino, koncerty, znajomi i...marzenia :-) Mam cel w życiu i on trzyma mnie w kupie. Pozdrawiam Was wszystkie!

Heja, heja! Jestem u Słodkiej i zajadamu posylwestrową sałatkę :-) Sylwka spędziłyśmy świetnie - najpierw tańcząc i zaprawiając się :-P w domu od 19.00, potem Plac Konstycucji i picie szampana a potem do 4.00 nad ranem tańce i swawole na domówce - gdzie? Z kim? Nie pytajcie! :-D Dziś idziemy na afterparty :-D A jutro - back to the reality, czyli Gdynio witaj! :-D Wszystkim życzę cudownych wrażeń w Nowym Roku i - przede wszystkim - spełnienia marzeń, tych mniejszych i większych! Pamiętajcie - jeśteśmy młodzi, cały świat należy do nas!! Pozdrawiamy - Ja i Słodka :-D

Gilda, jestes na Sylwka w Wawie?? Ja spedzam go ze Słodka i kims tam pewnie jeszcze, jak nie masz co robic, przytulimy Cie :-)