Paulina36

duze dziecko Silna Przypadkowa Jeśli chodzi o chodzenia do psychologa, to obowiązuje Was tajemnica przed partnerem. Przed toksycznym partnerem - dla ścisłości. Zdrowy partner zrozumie bez tłumaczenia.

duze dziecko A czy leczysz borderline p.? Czy sama chcesz sobie poradzić, bo to dość trudna jednostka do leczenia, w sensie czasu, jaki zajmuje terapia oraz niecierpliwości i postawy "ja wiem i tak swoje" pacjenta. Okazywanie werbalne miłości dziecku jest zdrowym objawem. Obawiam sie, że jej nieokazywanie może dziecku zaszkodzić. Jedyna zasada, jaka powinna wtedy obowiązywać, to mówienie dziecku "kocham" bez powodu, a nie kiedy coś "fajnego" zrobi czyli mówienie "kocham" bez "zasłużenia" na to. Osobiście, jako dziecko alkoholika i agresywnej oraz wspóuzależnionej matki, mogę powiedzieć, że bardzo brakowało mi słowa "kocham" w dzieciństwie. Jako dorosła osoba szukałam go u dorosłych osób, Moim zdaniem postępujesz w tej kwestii właściwie. Pozdrawiam.

tortilla29 Ja książki nie czytałam, ale dziękuję za linka do stronki:) Jesteś DDA? Jeśli tak, to może czas na terapię. Ja właśnie dojrzałam do niej i szukam ośrodka. Pozdrawiam:)

dziekuję ,że jesteście.. Nieśmiałość, to Twoja zaleta. Pielęgnuj ją , bo wyróżnia Cię w świecie, gdzie hałaśliwe osoby są na topie. Jesteś dzięki temu inna i dzięki temu zyskujesz na atrakcyjności. Doceń to w sobie i wtedy ktoś inny to doceni. Trzymaj się.

Karolajn fakt, to życie - nie kiełbasa:) Jak joga? Jaki rodzaj? Chodziłam kiedyś na Hathajogę ale zostawiłam z braku czasu, ale fajna sprawa.

Buszująca "Wiem, że nic nie wiem" to siedmiomilowy krok w rozwoju. Jesteś na dobrej drodze. Cieszę się:)

Zakochana11 Daj sobie czas na decyzję o ślubie. Poznajcie się dobrze, żebyś nie musiała powielać historii niekoniecznie szczęśliwych kobiet. Pamiętaj, że wszystko jest w Twoich rękach. Wyznaczaj już teraz granice. Poczekaj aż spadną różowe okulary i wtedy podejmuj racjonalne decyzje. Pamiętaj, że formalny związek to duże zobowiązania finansowe ale również dzieci. Słuchasz swojej intuicji, dlatego jesteś na tym wątku forum. Pomyśl, dlaczego przywiodła Cię tu intuicja. Powodzenia.

Alicjaaaa To wspaniały gest z Twojej strony:) Sądzę, że zadziała jak autoterapia. A jak sobie teraz radzisz na obczyźnie? Jak sobie układasz życie? Może napiszesz, jak sobie z tym wszystkim poradziłaś.. Mocno Cię pozdrawiam.

Silna,, podpisuję się pod tym co napisała "taka co przeszła swoje". I rób swoje. Konsekwentnie, aż do ostatniej starej wyrzuconej i niepotrzebnej rzeczy! Masz szansę gdzieś wyjść, zabawić się beztrosko? To też pomogłoby Ci się oderwać i przetrwać te ostatnie tygodnie. Bardzo jesteś dzielna i mądra:)

Eutenia piękne i takie życiowe. Pozdrawiam:)

Karolajn Taka dziewczyna jak Ty, taka wykształcona, młoda, zaradna i nie wierzy w siebie?? Czas na zmiany! Masz objawy depresji. Skorzystaj z pomocy lekarza. Z drugiej strony to normalne, ze jesteś teraz smutna, apatyczna. Miałaś dużo negatywnych emocji, ale powoli z tego wyjdziesz. Przyjrzyj się sobie. Napisz sobie, jaka Ty jesteś naprawdę, czego chcesz? Czy odtwarzania w kółko przeszłości? Na tym się teraz chcesz skupić? Szkoda czasu, szkoda Twojej mądrej głowy na to! Pożegnaj się z nim w myślach i pomyśl, ze jesteś teraz od niego tysiące kilometrów jakby był na innym kontynencie. Poszukaj w myślach choć jednej rzeczy, którą zawsze chciałaś zrealizować i Ci się nie udało z jakiś powodów. Albo ją wymyśl. Jakiś cel, do którego napisz sobie mały biznes plan (jesteś ekonomistką przecież, wiesz jak planować, to co ja Ci tu będę::). Konkluzja jest taka, żeby nakreślić sobie na mapie kierunek, nabrać wiatru w żagle i płynąć. Jesteś jedyna w swoim rodzaju! Nie zapominaj o tym nigdy.

evita selma Zrobisz, jak będziesz chciała ale to może być krok wstecz. Twoje życie w Twoich rękach. Gdybym miała tyle lat co Ty, to zamiast żałoby po nim i myślenia o powrocie, poszłabym poszaleć z koleżankami do klubu, na kurs językowy, na jogę, na fitness, na rolki, na kawę z przyjaciółką do kawiarni. A on byłby już żółtą kartką w kalendarzu.. Jesteś współuzależniona od tej chorej miłości. Dopóki tego nie zrozumiesz, skazujesz się na życie, na jakie nie zasługujesz. Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam. Życzę Ci dużo, bardzo dużo siły i podjęcia dobrych dla Ciebie decyzji.

Buszująca.. bardzo się cieszę z Twojego postanowienia. jesteś dzielną kobietą. Z tymi kwiatami, to wydaje mi się, ze on już poczuł Twoją siłę i za to już spotkała Cię nagroda:). To się już liczy. Telefonów od niego bym nie odbierała na Twoim miejscu, kiedy czujesz, ze to będą niemiłe rozmowy. To też będzie jakiś krok i powiedzenie NIE w jego kierunku.

Przypadkowa k. Myślę o Tobie, gdziekolwiek teraz jesteś i cokolwiek postanowiłaś.

Consekfencjo.. bardzo mi miło i dziękuję:) Mnie również przypadły do gustu Twoje opinie i porady. Już nie mówiąc o kreatywnym nicku:) Ściskam Cię serdecznie!

Buszująca.. Myślę, że z tą rozmową to dobry pomysł, o ile on mówi to co rzeczywiście chce zrobić. Jeśli nie, to najwyższa pora rozejrzeć sie za mieszkankiem dla Was. Jesteś wyczerpana już, to czuć z Twoich wypowiedzi, dlatego trzeba zacząć działać. Nie dołuj sie jego słowami już więcej. Pomyśl, że mówi do Ciebie bardzo chory człowiek. Ty jesteś teraz współuzależniona od tej jego choroby i to jest najtrudniejsze w całej sytuacji. Ale to już koniec. Najwyższa pora na konkretne rozwiązania. Dobre dla Ciebie i Twojego synka. Masz pracę, utrzymasz się, dasz radę. Kiedy zaczniesz szukać mieszkania, już poczujesz wielką ulgę, już na tym etapie. Poczujesz sie samodzielna i to doda Ci skrzydeł do dalszego działania. Można żyć skromnie, ale w spokoju, w szacunku do siebie, bo to jest najważniejsza rzecz dla człowieka. Obudź w sobie człowieka z godnością!! Podnieś głowę do góry! Przecież życie nie kończy i nie zaczyna sie na cierpieniu. Uwierz, że gdzies czeka na Ciebie lepsze życie, spokojne, miłe, gdzie możecie z synkiem oboje żyć w godności, bez nerwów, upokarzania i niepotrzebnych łez. Jeśli to Ci się uda, to już będzie z górki. Uważam, że on przekroczył wszystkie dozwolone granice. Nie zwlekaj dłużej! Jeśli znajdziesz mieszkanie spakuj się i wyprowadź bez jego wiedzy, bo Cię będzie zastraszał, szantażował i poniżał. Twoje dziecko nie zasłużyło sobie na to. Ty też nie. Jeśli tylko możesz wychodź podczas takich akcji z domu. I działaj, szukaj dla Was lepszego życia. Ja bardzo w Ciebie wierzę. Czuję, że teraz wstąpi siła w Ciebie. Wkurzysz się i powiesz - NIE! Ja wychodzę! To musi być koniec! Jestem z Tobą! Ps. Czy synek wrócił wypoczęty, zadowolony z Polski? :)

hftdersesawes Nie zabije się, nie martw sie o niego tylko o siebie. Prędzej Ty siebie zabijesz takim myśleniem. Dobrze zrobiłaś, ze odeszłaś. Źle sie stało, że obiecałaś mu powrót. Nie wolno dać się zastraszyć! Nie odbieraj smsów i telefonów od niego. Zablokuj jego numer telefonu w swojej komórce. Ja miałam takiego narzeczonego, było tak samo. Zadzwonił do mnie jego brat i powiedział, ze mój eks narzeczony dostał zawał serca i wiezie go do szpitala i to wszystko przez to, ze go zostawiłam. Powiedziałam: "To się nim opiekuj. Dobrze, że ma teraz Ciebie" i zablokowałam oba numery telefonu. Jeszcze potem mnie nawiedzał pod uczelnią (jednak nie umarł na zawał!) ale na mnie zawsze ktoś czekał, albo koleżanka, albo kolega lub brat. I potem odpuścił. Nie wolno dawać szans psychopatom! Jedyna dla nich szansa to psychoterapia u specjalisty! Trzymaj się dzielnie!

wiesz, mój m też jest podziwianym i nagradzanym pracownikiem na bardzo wysokim stanowisku. Ale to niestety nic nie znaczy. To są dwie odrębne sprawy. Mam tylko taką nadzieję, że natchnęłam Cie do działania i już się nie wycofasz, bo skończysz albo w psychiatryku albo na cmentarzu, kiedy mąż psychopata Cię otruje swoim własnym jadem albo jakimś innym sposobem. Nie miej wątpliwości, że robisz dobrze. Rzuć go w cholerę. Niech wie, że jesteś dzielną i wartościową kobietą. Inaczej nigdy nie będzie Cię tak traktował a Ty siebie. Uwierz też w to, że nie zginiesz bez niego, tylko tak Ci się teraz wydaje!

Przypadkowa.. Gdybym miała siostrę to bym pojechała do niej. Przecież to rodzina, nie wyrzuci Cię na bruk! Za bardzo izolowałaś się od sióstr i możesz teraz myśleć, że one nie chcą się wtrącać do Twojego życia. Porozmawiaj z nimi, przecież na kogo w życiu mamy liczyć? Jest rodzina, więc trzeba pomóc. Ciesz sie, ze córki sa samodzielne i nie trzeba ich do tego włączać. One doskonale wiedzą co się dzieje i prawdopodobnie przeżywają to na swój sposób, co nie znaczy ze wiedzą jak Ci pomóc. I jeszcze jedno; Czy kiedykolwiek próbowałaś się postawić i powiedzieć NIE? Teraz masz szansę: powiedz nie! Nie zgadzam się! Wyprowadź się choćby na kilka dni. Niech się boi. I broń Boże nie mów mu, gdzie i po co się udajesz. Nie mów, ze się leczysz. On nie może o niczym wiedzieć, bo wszysko wykorzysta przeciwko Tobie. Działaj po cichu ale konsekwentnie. Nie daj się dłużej zastraszać! Czy myślisz że poza nim nie ma już lepszego świata dla Ciebie? Jest! Jest! Tylko psychopata odebrał Ci poczucie godności i tego teraz nie dostrzegasz. Znam kilka kobiet w Twoim wieku i z podobnymi problemami, chodzą ze mną na grupy wsparcia. Wiele z nich już ma to za sobą i wiesz co mówią teraz? Że jedyna rzecz, której teraz żałują, to że nie odeszły wcześniej, że za długo czekały ale też że każdy czas jest dobry żeby odejść.

Przypadkowa.. właśnie Cię czytam i tak bym chciała Ci bardzo pomóc. Teraz to co na szybko przychodzi mi do głowy: 1. On nie ma prawa robić takich rzeczy. Ja chyba zadzwoniłabym po policję pod pozorem jego awantury, żeby sie przestraszył i otworzył Ci pokój. Co z tego że jest policjantem? Ale nie jest Bogiem, nie może wszystkiego! Pamiętam, jak kolezanka zadzwoniła do szefa swojego małżonka policjanta i on dostał reprymendę, że tak sie zachowuje. Szef okazał sie byc człowiekiem a po drugie taki zawód to osoba zaufania publicznego, więc obowiązuje go również jakaś etyka. 2. Spróbuj skontaktować się z niebieską linią. Oni mają w całej Polsce swoje punkty pomocy. Pomoc doraźną, ośrodki dla samotnych kobiet, psychologów i prawników. 3. Chyba czas na złożenie pozwu rozwodowego. Oczywiście rozwód z winy m. Leczenie depresji to m.in. dowód dla sądu. 4. Jeśli nie masz pracy a m. ma to staraj się o alimenty również dla siebie, składasz taki wniosek łącznie z pozwem. Wszystko wytłumaczy Ci prawnik. Skorzystaj z bezpłatnej konsultacji. 5. Pomyśl, czy tam gdzie jesteś, nie masz nikogo znajomego, bliskiego. Ani jednej osoby? Najważniejsze: płacz jeśli Ci tego teraz trzeba, ale nie w jego obecności, bo jego to jak widać nakręca. Płacz oczyszcza, ale nadmierny prowadzi do nikąd. Przechodziłam przez to. Ja płakałam, on się prawie śmiał ze mnie albo się odwracał na drugi bok. Więc jeśli potrzebujesz płaczu to dla siebie, nie dla świadków, a na pewno nie dla takiego swiadka. Nie bój się tego, ze jest policjantem. Jest Ci o tyle ciężko, że wierzyłaś we wszystko co on do tej pory Ci powiedział. Że wszystkich zna, ze ma układy? I co z tego? On tak sie boi Twojego działania, że wymysli wszystko, bo wie, ze Ty w to uwierzysz. To psychopata, który doskonale wie jak działać, zna te mechanizmy ze swojej pracy zawodowej. Niestety znam to środkowisko dobrze i wiem jedno: mąż policjant to czesto zły materiał na męża. Ich praca mocno rzutuje na związek w negatywnym sensie. Kobiety s,ą w perfidny sposób zastraszane. Mam drugą znajomą, która tkwi w tym, mimo że mąż policjant ją tłucze, bierze narkotyki i jest alkoholikiem. Ale ona nie przyjmuje żadnej pomocy. Nie słucha co się do niej mówi. Wszyscy jej powtarzają, zeby uciekała a ona swoje. Ręce opadają, bo już bardziej upokorzona być nie może:( Czy wiesz już, że przepełniła się studnia> Wierzysz? Co się ma jeszcze stać? Nie martw się teraz. Zadzwoń na niebieską, pomogą. Poznałam ostatnio dziennikarkę, która miała takiego m. i wyrwała się z tego. Przetrwała w ośrodku dla matek z dziećmi, miała wsparcie psychologa, wikt, i prawnika. Teraz jak ją zobaczyłam po pół roku, to wspaniale wygląda, odżyła, znalazała pracę,wynajęła mieszkanie, m. płaci na nią i na dziecko alimenty i jest innym człowiekiem. Przychodzi ciągle do osrodka, ale teraz już tylko z wdzieczności. Uwierz, nie ma cudownej osoby ani recepty.. Jesteś tylko Ty i Twoje działanie, Twoja wewnętrzna siła. Nie skazuj sie dłużej na bezradność. Tak nie wolno. To Twoje życie. Jesteś najważniejszą istotą w tym życiu dla siebie. Proszę Cię bardzo, uwierz w to. Działaj! Ściskam Cię i jestem z Tobą!

Inezzz i dobrze się stało! Niech idzie w diabły! A Ty teraz dbaj o siebie jak nigdy dotąd i wychodź do ludzi, dużo się śmiej.Wyciągnij też wnioski dla siebie na przyszłość, tak aby już więcej nie przyciągać do siebie toksycznych partnerów. Buźka:)

Silna kobieto.. po Twoim ostatnim wpisie upewniłam się, że Twój nick nie jest przypadkowy. Podziwiam Cię. Oby tak dalej!

duże dziecko.. jeśli masz stwierdzoną borderline, to nie dasz rady sama poradzić sobie ani z trudnym związkiem ani z wieloma życiowymi problemami. W tym przypadku działa tylko psychoterapia, co Ci szczerze polecam:)

Buszująca.. Nareszcie! Brawo! Ty wiesz za co:) Kup sobie bukiecik kwiatów za to, dobrze? Takie jakie lubisz najbardziej:) Tak na marginesie - moja koleżanka miała skuteczną metodę na swojego m, kiedy zaczynał ją gnębić(zwłaszcza kiedy jej mówił, że znajdzie sobie ładniejszą, lepszą, że są piękne dookoła, że jest głupia (ona jest po Politechnice !) itd). Mianowicie mówiła mu: "Jeżeli chcesz to odejdź do innej. Bo ja jestem tutaj z Tobą tylko dlatego, że nie mam gdzie pójść, bo nie mieszkania. W innym przypadku nie byłabym już z Tobą, bo nie jesteś mi już do niczego potrzebny". Mówiła to ze śmiechem na ustach, spokojnie, popijając kawkę. Podobno działa:) Ale tylko bez awantur i tylko wypowiedziane ze spokojem i pewnością siebie. Miłego dnia!

Silna kobieto Bardzo dobre postanowienie i świetny pseudonim - godny kobiety gotowej do zmian:) Pozdrawiam serdecznie!