mirewa

tak, to jest zdecydowanie za wcześnie. kilka lat temu, jeszcze trochę, a byłabym w podobnej sytuacji, jak Twoja córka. mama poszła ze mną do endokrynologa. co prawda, wiąże się z dostawanie co miesiąc zastrzyków w pośladki, leżeniem w szpitalu na odpowiednim oddziale i różniastymi badaniami, ale warto. nie wiem tylko, czy na takie leczenie jest już niestety za późno, ale wizyta u endokrynologa nie zaszkodzi ;) pozdrawiam

Cześć wszystkim. Z nadzieją, że ktoś tu zajrzy i wypowie się, podzielę z Wami swoimi przemyśleniami. Otóż, przez pół dnia mam jakieś takie...ja to nazywam bojowym nastawieniem. Myślę o sytuacjach, które mogą się zdarzyć i o tych, które już się zdarzyły. Nie umiem się wyluzować, chodzę podminowana, mam ochotę tą osobę zbluzgać. Nie w każdej sytuacji umiem się odnaleźć. Nie lubię, gdy mówię, że coś mi się nie podoba lub się z czymś nie zgadzam, a druga osoba klepie dalej swoje tandetne formułki, jakby w ogóle mnie nie słuchała. Poradźcie mi, jak się wtedy zachować, by nie powstał konflikt do potęgi n-tej i/lub nie wybuchła wojna. Czuję, że zaraz zwariuję.

Polska Czechy Niemcy Austria Włochy

jedno idzie spać a drugie się włącza do dyskusji :) czeeeść :)

dziwne, że w miejscu, gdzie powinna być udzielona natychmiastowa pomoc robią takie cyrki. to chyba jeden z objawów tzw. znieczulicy zawodowej...współczuję :( btw. nie przewitałam się: CZEŚĆ!