Blanka80

Nazewnictwo dla mnie!? O ile dobrze pamiętam to nie było by tematu gdyby mnie jakieś porzucone nie porzucone pokraki kochanką nie nazywały... Jestem żoną i sam mój mąż który przed chwilą wasze teksty przeczytał powiedział tak: "zaraz, ale jaką kochanką, przecież ja odszedłem od niej i dopiero związałem się z Tobą, jakie bzdury tu piszą..." Dla mnie dobrze, że ją zdradzał, wyszałał się, a to tylko dowód, że miał ją gdzieś! Cieszę się, że ją rzucił bez zastanowienia, a powtarzał jej to od początku ich związku, bo jestem dla niego ważniejsza niż wszystko co miał do tej pory. Piszę żonka-to nie obelga, ale mój mąż nawet nie chce bym tego określenia była żona używała. Chciałby zapomnieć, że jakaś była, lecz jest dziecko, którego mu jednak szkoda. Nie w każdej sytuacji tak jest. Jest wiele pierwszych małżeństw, początkowo udanych, kochających się, dzieci później w małżeństwie itd.i rozpadają się. I gdyby tak było w tym przypadku nie pisłała bym tak jak pisałam. Ale tak nie było. I jest wiele kobiet, które przyznają się do bycia kochanką, a potem np.żoną. Ale ja nie będę nazywać się kimś, kim nie byłam! I zmieńcie już śpiewkę! Jaka część pierwszych to pomyłki i wpadki! I to są fakty!

Tak bardzo ciekawe, nazewnictwo jak widzę jest dla was bardzo ważne, rozwód trwał rok, a sąd od samego początku, od pierwszego pisma, mimo, że jeszcze nie było wyroku rozwodowego, używał słów konkubina...tylko była żonka, używała określenia kochanka...chcąc alimentów na siebie. I nie wyszło po jej...Mnie nie przekonacie, ja wiem swoje, mój mąż i wszyscy zainteresowani też...tylko była żona tak mówiła...

Czego ktoś nie rozumie? Kochanką jest się wtedy jeśli facet mieszka z żonką, prowadzi wspólne gospodarstwo a z tobą spotyka się w międzyczasie i obiecuje, że już nie długo. Jeśli nie ma związku- wspólnego gospodarstwa, pożycia, odszedł od żonki, nie ma tam nic, poza dzieckiem i wiąże się z kobietą- ta nie jest kochanką- nawet jeśli trwa sprawa o rozwód- jest KONKUBINĄ! Tak nawet sąd mówi, czego tu nie rozumiecie! Po co na siłę chcecie udowadniać, że to był jeszcze mąż innej! Wasz mąż!

:) to i tak dużo robisz...naprawdę. Dokładnie może więcej czasu. Ja znowu nie mogę się dzidziusia doczekać :) Chyba dlatego tak się irytuje. Myślę że jak będzie to nawet będę chciałą by przychodziła. Pewnie chętnie pomoże mi kiedyś przy dziecku. itd. My i tak Cheryll mamy lepiej. Taka eks mojego męża. Ciekawe jak się poczuła gdy mała kiedyś poszła do niej i zapytała, mamo mogę mieszkać z tatą i jego nową dziewczyną, bo u nich jest fajniej? :) Damy rade zobaczysz, to kilka dni, a nasi mężowie to doceniają :) a skoro wybrali nas i tak mamy więcej!!!

Stosuje kilka sposobów. Tłumcze sobie to wszystko. Przecież jest ze mną. Wybrał mnie. Mi oddje wszystko, ona tak naprawde dostaje ochłapy. Ja jestem najważniejsza. Stawiam się na miejscu dziecka. Nie mogę odbierać jej ochłapów. Ale mogę próbować wbrew tam jakieś części, tej złej części mnie, by ten czas, który, jak sam mój mąż mówi, musi jej poświęcić, bo to jego obowiązek, był naszym czasem. Tym samym ja i tak mam go non stop. I wszystko co robi robi przede wszystkim dla mnie. Mam te same myśli złe w głowie co i ty. Czasem myślę, że gorsze niż wszystkie inne kobiey w mojej sytuacji. Ale na te w sumie 4 dni w miesiącu staram się. By góre brała ta dobra część. I robie to dla męża, którego przecież tak kocham. Dzięki temu jemu jest łatwiej.

Ja chyba zaraz spakuje graty, jedzonko, potem z mężem w samochód, a po drodze małą i pojedziemy do moich rodziców, bo przyszedł wielki basen kurierem. Mogła bym powiedzieć że jej nie chce brać-tak mówi jedna część mnie, ta poirytowana, ta która chce naszego dziecka. I mąż by się zgodził. Ale druga mówi, że będzie fajnie, śmiesznie, nawet lepiej niż we dwoje, ciekawiej. Ciocia zrobi dziecku nie zła frajde. A jutro wrócimy wieczorem i zajmiemy się robieniem naszego...:) :) ;) Jestem rozbita poprostu. No mi się trafiła przylepa. Fajna dzieczynka która mnie bardzo lubi. I nigdy nie sprawiła mi przykrości. Nie jestem zła na nią, a na sytuacje. Nawet kiedy teraz to pisze, łza kręci mi się w oku.

Jeśli facet odchodzi od żony, zabiera wszystkie rzeczy, nie utrzymuje kontaktu, tylko w ustalonym czasie bierze dziecko...dalej, zakłada sprawę rozwodową, która no niestety trwa około roku, bo eks najpierw się godzi za porozumieniem, a potem chce jego winy...i w tym czsie gdy już definitywnie odszedł od żony, wiąże się z kobietą, to nie jest ona kochanką!!! ALE TE KTÓRE KRZYCZĄ TU NAJWIĘCEJ POWIEDZĄ ŻE TAK...rozwód=rozpad=koniec wspólnego gospodarstwa, współżycia itd.sąd to tylko zatwierdza, ale to trwa, jak wszystko w sądzie, lecz gdy do tego doszło, to nie ma już zdrady, bo nie ma już małżeństwa, a kobieta nie jest kochanką! To tak na marginesie! Takie są fakty!

Osobiście nie, bo do burdelu nie chodzę, a tam są kurwy... Reszta to kobiety...różne, ale kobiety. Czasem to jest wina eks. Czasem jest to wina faceta. A czasem jest to wina obojga. A raczej nie wina, tylko przyczyna leży po obu stronch. Dziecka nie zrobiła jedna, a dwie osoby. Potem ślub, którego być nie powinno, ale tak trzeba. Bo rodzice nie pomogą przy bękarcie. A potrzebni bo gdzieś trzeba mieszkać. Przede wzystkim dwoje nie samodzielnych, nie odpowiedzialnych ludzi nie powinno mieć dziecka. To chyba dość jasna sytuacja!!! A co do rypania. :) Za jakimi plecami. I jaki miś. Ale to widać nie do mnie. Mój mąż nigdy nie zdradzał jej za plecami, ze mną! I nigdy nie był misiem!!! A już na pewno biednym!

:) Niestety muszę Cię rozczarować, to nie teza to fakt... :) I wiele kobiet tego doświadcza, nie które nawet są tu. Jakaś spała z dwoma w jednym czasie, wrabia nie ojca w dziecko, inna chce popełniać samobójstwo itd...w nie których przypadkach, tych co tu o alimentach rozmawiają, facet znika odrazu lub zaraz po, w innych jest z kobietą pare lat bo dziecko,ale w pewnym momęcie ma dość...no i są też takie którym się później super udaje...ciekawe których jest najwięcej? I co jak porównać? Jest się w pewnym wieku, wie się czgo chce. A kobieta i mężczyzna bez przymusu, nie na pokaz, dziecka w drodze, poprostu z miłości decydują się na ślub...

Kobieto wyżej, nie dramatyzuj tak! Wejdz na topik, że do seksu facetowi ani miłość, ani nawet atrakcyjność kobiety nie potrzebna...wystarczy mu wyobraźnia! Przypomniało mi się zdarzenie u znajomych, mały chłopiec (ma młodszą siostrę) podsłuchał rozmowę rodziców i teraz jak ktoś się pyta skąd on się wzią mówi, że z miłości, a skąd siostra, mówi, że z nudów. Dorośli mówili między sobą, że pierwszego dziecka chcieli, a drugie tak wyszło bo była zima i nie mieli co robić to się bzykali :) :) :)

Myślałam że to pytanie do Cheryll. A ja na nie nie odpowiadałam. Jest zorientowany. Wcale nie sądzi, że akceptuje. Raczej ma nadzieje, że kiedyś tak się stanie. Czasem po jakiejś kłótni, wolał nawet nie wspominać, że to ten weekend. Czasem sama to mówiłam. Jak już wsponiałam, nie jestem wyrodna. To co czujemy jest całkiem ludzkie, więc i jak ludzie postępujemy na codzień w tej sytuacji. Gdybym powiedziała słowo, że tak chce, wtedy spotykał by się poza domem. Dla mnie nic by się nie stało. Ja miała bym łatwiej, a ich stosunki by się pewnie pogarszały.

Bez przesady! :) A ja dziewicą wiążąc się z nim pewnie byłam, nie? :) On też na początku był zazdrosny i czasem jeszcze jest, jak mój były jest mnie ciekawy na nk np. tylko, że ja mam chodzący i mówiący dowód, który jest u nas czasem, na to, że jak przedmówczyni powiedziała wsadzał innej. I jemu łatwiej niż mi o tym wsadzaniu zapomnieć :) bo nikt mu co chwila nie przypomina, a mi non stop. To tak bardzo prosto napisane -bo jestem dziś strasnie wnerwiona! Coś mnie ugryzło. A do Cheryll! Mamy bardzo podobne odczucia. Czasem piszesz coś jakby wyjęte z moich ust. Np. wsciekła jestem, że nie poczekał, tylko z własnej głupoty dziecko zrobił. Chętnie utrzymała bym z Tobą kontakt... A męża nie okłamuje! On wie jak jest. A piany nie tocze. I tak jestem górą! Ze mną też będzie miał dziecko, z miłości, a nie z... Kiedyś opowiedział mi historyjkę, "kochanie tak sobie myślę, jak tamta powiedziała mi o ciąży, to się wkurzyłem, a jak ty mi oznajmisz, że jesteś w ciąży to Cię chyba kwiatami obsypię..."

Oj sorki, te dwa wpisy są ni potrzebne, za szybko zareagowałam, a źle przeczytałam... :) :) :) Kurcze, ale ciekawą filozofię wymyśliłaś :) :) :) Bujna ta Twoja wyobraźnia! :)

I masz dziada, bo ja mam bardzo zadbanego męża, który wygląda młodo i pięknie!

Zejdz, ze mnie dobra. I w ogóle o czym ty piszesz. Bo nie idzie zrozumieć o co Ci biega? To, że ty masz faceta który cię nie kocha i łazi po nocach, nie oznacza, że każdy tak ma. Mój się trzyma domu rękami i nogami! Nigdy nie spędził nocy poza domem.

A to, że ktoś napisze, mojemu się należy, tamtemu nie...co z tego? I tak tamto, też dostanie...bo gdybyśmy były naprawdę tak wyrodne, nie było by nas tu, a tamte dzieci nie były by już tematem...

Jej nie o to chodzi, chyba, mówię za siebie w sumie. To ubieranie w słowa naszej frustracji. Jest tak, ale chciały byśmy by było inaczej. Każda z nas ma inny charakter. Ty akurat zaakaceptowałaś, ja (my) nie. Ja naprawdę mogę wyrażać się strasznie o tamtym dziecku, może mi to trochę pomaga wyładować złość. A z drugiej strony robię tak, by dziecko mnie lubiło, bo jestem trochę jakby jednym z jej ojcem, by czuła się u nas dobrze, chciana itd. Wyładowuje się gdzieś, nigdy na niej!!! Chociaż potem czasem sobie trochę popłacze...bo wy macie razem dzieci, a ja już od dawna nie mogę! I nie mam kogo obarczyć moją wściekłością! Cheryll też pisze jak pisze, ale jednak mąż ze swoimi dziećmi przebywa w ich domu. Świadomie wyszłam za mąż, licząc, że będzie lepiej, na razie nie jest...

Jasne rozumiem, też o tym myślałam, ale jakoś tak wyszło. On chciał nie rezygnować z czasu ze mną, ja dla niego, ale i chyba dla siebie. No i chyba w ten sposób unikam tego podziału. Bo jest jeden czas, tylko czasem nie we dwoje, a we troje...no i jestem taka dwulicowa? (nie mogę znaleźć odpowiedzniego słowa) :) staram się choć boli!

Ale Cheryll, chyba jesteśmy podobnie sfrustrowane. Ja teraz się wnerwiam, że nie mogę zajść w ciąże. I to też powoduje napięcie. A to jeszcze gorzej dla mnie ;)

U mnie zmniejszył czas sam, bo chce mieć też dla nas tylko, a mnie nie przeciążać, to też plus dla mnie. Więc niedziele już raczej sami. Ja ostatnio to myślę o tym prawie cały czas. Jakoś tak mnie dopadło. Żadko kiedy uwalniam się od tych myśli. W zeszłym tyg.był ten weekend, a my jakoś mieliśmy dużo spraw więc odpuścił, ale mała chciała na pare godz.w niedzielę to się zgodziłam. Więc nie wiem czy się nie wykręcę od tego weekendu, tym bardziej, że mnie wieczorem wnerwił troszkę. A jeśli już to na pare godzin. Bo na razie mamy jedno łóżko na którym się śpi. A mieliśmy wyjechać z nią do moich rodziców, ale pogoda ma się zepsuć. Pozatym pracujemy nad własnym. Liczę, że to się trochę zmieni jak ono się pojawi. Moje myśli będą skupione na moim dziecku. A teraz tylko frustracja się pojawia.

U nas jest podobnie między nami. Ale nie rozmawiamy o temacie. Już nie chce o tym rozmawiać. Jest raczej typem nerwowym, wybuchowym. W żartach mówi ty jeteś wybuchowa, a ja nienormalny. Ale wie że to mnie nadal wkurza i boli. A jego boli, że boli mnie. Chciałby by było inaczej, normalnie. Mała też jest co drugi weekend, tak 1/2 dnia, noc i 1/2 dnia, lub dzień, więc nie jest to cały weekend. Ale ja jestem straszna w tych myślach, które mnie gnembią. Nawet jak patrze w jego tel i widzę, że dzwonił to mi się gorąco robi. Lubie wszystko wiedzieć i mieć pod kontrolą. Tak samo ze spotkaniami. ;)

Tak! Ale piszę tylko prawdę! :) Tak czuje!

Próbowłam, nie daliśmy rady, nie umiemy bez siebie żyć...! I to że sobie tu gadam takie rzeczy, ma się nijak do rzeczywistości...po to jest forum :)

Właściwie to mam wszystko co do szczęścia potrzebne. Nie wiedzieć czemu nie umiem tylko zaakceptować jego dziecka. Tyle...Dziwne na tyle dowodów miłości mojego męża do mnie...

Nie zamierzam się tu z bardzo odkrywać, bo zaraz jedna drugiej skacze sobie do gardła! Już dawno ślędzę to forum i nie warto. Nie zauważyłam ani jednej osoby, przebywającej tu dłużej z którą można szczeże pogadać.