Kicia-Starowicz

CallMeBlondiee miałam to samo- brzydkie ubrania w szkole, brak modnych gadżetów, które posiadała "prawie" cała klasa... Chyba tutaj jest początek naszych problemów

No właśnie podobno leki pomagają tylko doraźnie, a niezbędna jest zmiana nastawienia i psychoterapia. Ja brałam tylko deprim i valerin forte, ale nie dały efektu. Czytałam na innym forum dot. fobii społ., że bardzo pomagają medytacje, ale sama nigdy nie próbowałam tego. Kiedyś kupiłam nawet książkę A.Łamek: Nieśmiałość i tam są różne ćwiczenia itp., ale też specjalnie mi to nie pomogło. Zauważyłam, że nawet po alko jestem małomówna...:( Najlepiej czuje się w czterech ścianach. Tutaj jestem pewna siebie i najszczęśliwsza na świecie. A jak tylko wyjdę do ludzi czuje się jak mała zbłąkana kicia pośród ogromnego tłumu.

co do facetów: wspominałam kiedyś mężowi o swoich problemach, ale on twierdzi, ze sobie to wymyśliłam i wmówiłam i np. to, że jak jedziemy do znajomych, a ja powiem podczas całej wizyty tylko kilka słów to znaczy, że ich nie lubie, albo mam humory...:(ehh.... Słyszałam, że są dobre leki na fobie społeczna, ale działają doraźnie, choć bardzo skutecznie.

Witam, czytam Wasz topik od samego początku, gdyż dotyka mnie ten sam problem- fobia społeczna. Walcze z tym od dawna, maskuję, ukrywam, ale dopiero dzisiaj postanowiłam przyłączyć się do tego topiku. Wiem, dzisiaj przegięłam. Dzisiaj nie poszłam na angielski, na który przyjechałam 80 km, bo nie było mojej koleżanki (a właściwie nie wiem, czy ją tak można nazwać, po prostu dziewczyna którą znam) tylko sami obcy. Byłam dobrze przygotowana, ale uciekłam...ale jestem zła na siebie. Poza tym mam dość tego, że niektórzy wykorzystują moją nieśmiałość i to, że nie potrafię otworzyć buzi i wykłócić się o swoje i naciągają mnie np finansowo itp... Chciałabym skończyć już z tym!