Witam wszystkich Bardzo serdecznie!! Napiszę teraz krótką swoją historię, czytam forum od badzo dawna ale dopiero teraz postanowiłam coś napisać. Jak większość Moich przedmówców uległam poparzeniu w wieku dziecięcym wrzątek na stole, ból, szok rodziców, długie leczenie, cud że jestem tu z wami. Miałam poparzoną połowę twarzy ale udało się ładnie wyleczyć pozostało troszkę na brodzie ,ale nie stety klatka piersiowa i cała pierś jest w bliznach. Uraz fizyczny i psychiczny pozostał do tej pory, wstydziłam się ludzi, o tym żeby ktoś mnie zobaczył bez ubrania nie było mowy. Przeszczepy pozostawiły blizny na nogach, pośladkach itp. Nigdy nie miałam stroju kąpielowego zawsze ubrana, skryta ale co dziwo dusza towarzystwa zawsze umiałam się fajnie maskować. Mężczyźni byli tylko przelotni zawsze szli w odstawkę jak zapowiadało się coś poważniejszego. Wszystko zmieniło się kiedy poznałam Mojego narzeczonego to on mnie nauczył bliskości, on rozbudził we mnie prawdziwą kobietę, cały czas mi powtarza że jestem piękna, mądra i Kocha mnie taką jaką jestem. Przy nim założyłm Mój pierwszy raz w życiu strój kąpielowy! Dziewczyny najważniejsze jest spotkać kogś w życiu kto pomoże wam uwierzyć w siebie, powiem szczerze było ciężko musiało upłynąć wiele czasu kiedy zdecydowałam się ściągnąć koszulkę podczas sexu, ale on czekał i do niczego mnie nigdy nie zmuszał. Dla niego chcę walczyć dalej i poddać się wszystkim możliwym sposobą aby choć w jakimś stopniu pozbyć się blizn ale nie oszukujmy się one nigdy (jeżeli są oczywiście duże i głebokie )nie zlikwidują się. Wszystkim życzę Zdrowych i Wesołych Świąt!! Myślę że będę pisać więcej o sobie papapa:)
