zgaslo_swiatelko

Moniczek To nie do ciebie sa te insynuacje. Ty jesteś ta dobra, a ja ta co rzekomo zmyslila wszystko. Boże! Jak ja bym chciała zeby to było zmysłone! Ta osoba co to wszystko tu rozkręca chyba nie zastanawia sie nad tym jaka przykrość może sprawić, nie mówiąc już o tym czy przynajmniej RAZ sie zastanowila co jeśli ja pisże prawdę! Jak sie czuje?! Szkoda tylko ze prżez swoje posty krzywdzi tez inne osoby. Po jednej kłótni już Emea27 odeszła stad, teraz Monicżek tez poczuła sie urazona! Brawo! Jesteś świetna! Napisz mi tylko, komu tymi swoimi wpisami choć trochę TROCHĘ pomagasz?!!!

Moniczek prosże Cie nie zrażaj sie do forum. Naprawde nie warto. Mimo wszystko ono pomaga jak nie pojawia sie ta osoba tutaj za często. Przyszła niedziela i widać nie ma co robić. Cały tydzień był spokój. Co do tego ze jest wiecej ludzi, którzy twierdza że jestem fałszywa to może i tak jest ale tez jakoś ci inni odzywają sie wtedy co ta jedna osoba. Trochę podejrzane, ale nic. Trudno.

Jesteś podla.

Wiosenka i Moniczek na te osobę nie ma co zwracać uwagi, od dłuższego czasu mąci na forum i nic z tego dobrego nie ma. Przychodzi weekend i widać ma wiecej czasu. To co tu piszemy to kazdego sprawa indywidualna, mówisz ze nie możesz czytać to na litość boska przestań to robić i daj już spokój. U nas tez dzisiaj duzo ładniejsza pogoda, przynajmniej tyle.

Nie wiem czy nie pomyślicie o mnie głupio, ale spróbuje. Przeczytałam wszystkie części Harrego Pottera. Nie wiem czy ktoś tutaj tez to czytał czy oglądał. Ostatnio oglądałam któraś cześć i pozazdroscilam im. W potterze jest cos takiego jak myślodsiewnia, to taka kula z woda, w która wlewa sie fiolke ze wspomnieniami potem sie w niej zanurza i ogląda swoje wspomnienia... Wiem, ze to fikcja, nie zwariowalam, ale byłoby to piękne tak moc oglądnac wspomnienia, mnóstwo wspomnień jak filmy z kamery... Mnie te wszystkie (niestety tylko) wspomnienia kotluja sie w głowie, a tak bardzo chciałabym je zobaczyć i usłyszeć...

Eh Wiosenka tak już z nami jest. Sama wiesz najlepiej ze urodzenie dziecka jeszcze bardziej zbliża, bo człowiek zaczyna doceniać mamę dodatkowo w innej perspektywie... W perspektywie mamy, która w nocy do nas wstawala, która nas przewijala, karmila itd. Zaczynamy widzieć rzeczy, których wczesniej człowiek nie dostrzegł, bo nie było okoliczności, w jakich by o tym myślał. I nagle z minuty na minutę wszystko to pęka jak bańka mydlana! Wiem, ze muszę sie pozbierać dla tych co są tutaj nadal, ale ja boje sie tego, ze ja sie już nie dźwigne, a wtedy będę dla rodziny bardziej ciężarem niż wsparciem :(

Po prostu cholernie tęsknię i tyle

To wszystko prawda, zgadzam sie z tym co piszesz ale jak widać nie jest to takie proste :(

A ja byłam dziś na cmentarzu. Zapaliłam znicże, wstawilam kwiaty... I co? I wszystko jest do d...

Zniechęcony Wiem, ze mozna zwątpic w modlitwy i nie tylko. Ja często mam chwile zwątpienia. Są momenty, kiedy myśle sobie kurcze dasz radę przecież musisz... A za moment jak obuchem w głowę ze przecież mamy nie ma i wszystko straciło blask.... Moniczek co to za pytanie?

Starsi trochę inaczej podchodzą do śmierci. Mnie tez starsi powtarzają, ze taka jest kolej rzeczy, ze ludzie sie rodzą i umierają, ze trzeba sie modlić za nich. Bzdury. Tzn nie z modleniem tylko z ta koleją rzeczy. Skoro taka kolej rzeczy to czemu oni żyją. Bzdury gadają. Nic one nie wnoszą. Zreszta tu nic nie może nic wnieść :/ raz usłyszałam, ze moja mama zwolniła miejsce mojej córeczce w rodzinie. Swietnie sie poczułam naprawde :/

Eh Cos w tym jest... Ja zawsze kochalam moja mamę, ale to co teraz czuje jest aż niemożliwe, macie racje Moniczek i Justynka... Mimo ze człowiek kochał teraz to inna 100 razy mocniejsza miłość, bo tak bardzo przepleciona tęsknota.... Ja nie wiedziałam, ze mozna cały dzien myśleć non stop o jednej osobie :( mąż mówi, ze muszę przestac na okrągło rozpamietywac co bym teraz robiła, żebym zadzwoniła do mamy, pojechała, czy ona by przyjechała, ale jak inaczej sie nie da... Tyle lat to było normalnoscia, codziennością i teraz po niecałych 4 miesiącach mam sie przestawić? Jakby sie nic nie stało? Zmienić styl życia? Nie da sie!

Na pewno Twoja mama jest szcżesliwa. Musisz w to wierzyć Laremiii! Ja cały czas czekam na sen :( tak bardzo bym chciała, zeby mama mi sie przysnila tak zeby mi powiedziała ze jest jej dobrze, żebym ja jakoś funkcjonowała bez niej i ze nade mną czuwa.

Na pewno Twoja mama jest szcżesliwa. Musisz w to wierzyć Laremiii! Ja cały czas czekam na sen :( tak bardzo bym chciała, zeby mama mi sie przysnila tak zeby mi powiedziała ze jest jej dobrze, żebym ja jakoś funkcjonowała bez niej i ze nade mną czuwa.

Ja mam to samo uczucie, tylko ze dochodzi jeszcze takie uczucie, ze tylko tu wsród ludzi takich jak ja czuje sie w miarę normalna. Wsród ludzi już nie jest tak ok.

Laremiii wierze Ci ze Twoje urodziny musiały być ciężkie. Kurcze.... Dni, na które człowiek co roku przez całe zycie czekał teraz okazują sie mordega.... :( ja mam urodziny w grudniu, ale już myśle, zeby ich w ogóle nie robić. Najlepiej jakby nikt po prostu nie przyszedł. Wiesz, moja córeczka kończy dzisiaj pol roku.... Mama pamiętala nie tylko wtedy gdy miała miesiąc czy dwa, ale co tydzień we wtorek w dzien urodzin mała dostała jakieś spioszki czy ubranko itp... To było takie naturalne.... A teraz ma pol roczku i nikt nie dzwoni... I nikt nie przyjedzie! Nad tym nie da sie przejść do porządku dziennego :(

Laremiii, Moniczek A jeśli przestaniemy wierzyć ze ten drugi świat istnieje i ze tam są nasze mamy to co nam zostanie? Laremiii przykro mi pisz tutaj, mnie to trochę pomaga, przynajmniej wylać żal, napisać co mnie boli.

Moniczek Tak sobie myśle, ze wiecej nas tutaj ( nie chce nikogo urazić) myślało nad dolaczeniem do naszych bliskich. Nawet w teorii żałoby jest etap w którym sie to mieści.... Ja tez przez to przechodziłam i niejednokrotnie mam myśli, które krążą gdzieś w tym kierunku ( pewnie zaraz mnie tu osoby rozsądku zrównaja z ziemia, ale trudno). Myslalam wtedy co by było gdybym to już zrobiła, nawet jeśli załóżmy, ze poszłabym tam gdzie mama, ale przeraziła mnie myśl, a co by było, gdyby mama sie na mnie obrazila, ze tak łatwo sie poddalam? Ze tak łatwo przerwalam zycie, które ona mi dała? Którego mnie nauczyła? Poświęciła przecież całe swoje zycie, zeby mnie i brata wychować.... Tego sie balabym najbardziej, ze ja bym sobie ulzyla, a tam mama by sie do mnie nigdy słowem nie odeżwala. I tak już wiecznie... Tak jak ktoś tu napisał, nie warto ryzykować całej wieczności...

Mialo być, ze mam myślenie jak Marta0004

Do do Marta Moja mama brała leki na nadciśnienie i cukrzycę, a zmarła na zawał. Ja tez staram sie uparcie wierzyć, ze tak miało być, ale czasami są dni, ze mam myślenie takie jak Moniczek. Chodzenie do Kościoła trochę koi, ale czasami po prostu człowiek szuka kogoś odpowiedzialnego za stratę, a jak nie ma osoby za to odpowiedzialnej za to zostaje Bog. Tak już chyba po prostu jest.

Ja o 15:08 rozmawiałam z mama przez telefon. Była radosna, uśmiechnięta! Opowiadała mi ze była na zakupach, w odwiedzinach z tata u jego mamy i jechali jeszcze do wujka uczcić kupno samochodu moich rodziców, który odebrali dwa dni wczesniej! Zartowala ze nie powinni jechać nim bo padał deszcz i samochód powinien stać w garażu, zeby sie nie pobrudzil. To jest opis osoby, która za 5 godzin była przez 47 minut reanimowana po rozległym zawale!!!!! To jest Fair?!!! Świat jest podly, wiem ze nikt nie obiecywał, ze będzie pięknie, ale nikt nie mówił, ze będzie tak zle!!! Mam żal, ale nawet nie wiem do kogo go zwrócić! :(((( tak strasznie tęsknię. I

Moniczek Ja mam to samo :((( Dlatego cały dzien mam dola, bo co chwile jest cos co bym przekazała mamie przez telefon, a to obiad, a to nowy zakup, a to mała zrobiła cos nowego, to jest niemożliwe aż ile nas łączyło. Każda chęć zadzwonienia powoduje, ze zaczynam rozpamietywac od nowa. Wczoraj napisałas: "Budze sie często w nocy i przez cudowna sekundę Wydaje mi sie ze śpi w drugim pokoju" to zrozumiałe, bo przecież to była najnormalniejsza i najbardziej naturalna rzecz na świecie, że ona tam śpi! :( ja czasami jak długo myśle o tym wszystkim to wkoncu dochodzę do wniosku ze to jest tak kosmiczne, nierealne i niemożliwe i.... To sie nie stało! Wtedy mam tak jak Ty cudowny moment kiedy wydaje mi sie ze skoro nic sie nie stało to mama jest w pracy, domu, na zakupach! Wtedy robi mi sie tak blogo! Niestety za chwile pęka wszystko we mnie i jest jeszcze gorzej :(

Świat jest niesprawiedliwy. I tyle. ;(

Zgadzam sie, nasze mamy żyły godnie, ale łatwiej by mi było to zrozumieć gdyby ludzie nie odchodzili tak nagle i to w takim wieku. W momencie kiedy człowiek sie zaprzyjaźnił, zbliżył jak może najbardziej.

Wczoraj był lepszy dzien, ale dzisiaj od rana wyje do poduszki :( ciagle pytania w głowie... Dlaczego? Dlaczego już? Czasami nie mam już sił :( w jednej chwili pisże Wam, że musimy sie trzymać i to jest prawda, ale zaraz potem ogarnia mnie lek ze przecież ja sobie nie poradzę i moje zycie już nigdy nie będzie szcżesliwe :( No bo jak ma być :( Tyle rżeczy które miałysmy z mama zrobić w ciąży przekladalysmy na po bo nic nie pozwoliła mi robić jak dzidzia była w brzuchu.... A po miałysmy ze sobą tylko dwa miesiace, dwa piękne miesiace i nagle ktoś sobie zdecydował, ze co? Starczy szcżescia???!!! Czasami tez bije sie z myślami dlaczego On na to wszystko pozwala. Tak bardzo tęsknię :(