Princessin

Bamboleo-dziekuje. Mnie obwiniaja prawie wszyscy,nawet moj ojciec,bo przeciez bylam najblizsza osoba dla meza...Ale poczucie winy...to nie moje uczucie,to uczucie tych wszystkich ludzi naookolo,to oni przekonali mnie,ze jestem winna.

No wlasnie,ten zal..te niepozalatwiane sprawy,te obciazenia,ich lekkomyslnosc,totalny egoizm,tak? A z drugiej strony pytanie:czy moglam zapobiec,przyjsc wczesniej,uratowac? I zyc ze strachem,ze znow to zrobi..

Bamboleo___________czy tez stracilas meza?

Dziekuje za odzew. Oczywiscie,ze mialam terapie u psychiatry,mieszkam w Niemczech,w drugiej dobie trafilam do szpitala z wysoka temperatura,nie moglam sie ruszac,bo kregoslup wysiadl calkowicie,dostalam od razu terapeute. Ale mi nie chodzi o terapie ze specjalista,raczej o rozmowe z ludzmi,ktorych tez to dotknelo,o odpowiedz na pytanie jak przezyc swoje zycie z takim ciezarem. Mielismy problemy,moj maz pil.

Chcialabym porozmawiac na ten temat z ludzmi,ktorych to dotknelo. Mam 26 lat,we wrzesniu moj maz podcial sobie zyly.Dopiero teraz zaczynam zyc,usmiechac sie czasami,dostrzegac przyszlosc za zakretem i myslec o terazniejszosci. Czy jest tu ktos,kto przezyl lub przezywa to co ja?

Moj maz jest ze mna w kazdej minucie mojego zycia,jest stale obecny gdzies tam w mojej podswiadomosci. W glowie pozostal mi jego widok w chwili,gdy go znalazlam,odebral mi w ten sposob wszystkie wspomnienia ze wspolnie przezytych osmiu lat,czasami go nienawidze za to,co mi zrobil,a czasami tesknie do bolu za jego usmiechem. Oddalabym wszystko,zeby zyl i ta bezsilnosc mnie zabija.

Ja nie wiem jak mam zyc...Swiat mi sie zawalil.Przedwczoraj moj maz popelnil samobojstwo.Jestem na lekach uspokajajacych,a bol jest nie do wytrzymania.Boze,jak mi ciezko.