Małasuka94

To nie tak, że jesteście wybrakowane. Musicie najpierw zaakceptować i pokochać siebie. Wtedy ta druga osoba może się pojawić, ale wcale nie musi. Wtedy to będzie miły dodatek do życia.

Coś w tym jest, że jak kobiecie jest za dobrze, to jej odp*#@#*a. Może być i tak, że zostawisz narzeczonego, a kolega straci zainteresowanie łatwą laską. Możesz zostać z narzeczonym i naprawic relację a nie wywalać wszystko na śmietnik. Miłość to też sztuka kompromisów, przyjaźń, zaufanie. Cokolwiek zrobisz, to konsekwencje przyjmij na klatę, nikt za Ciebie życia nie przeżyje.

Zacznij od siebie

Kobieto, kogo sobie za męża wzięłaś? Tylko bez gadania, przed ślubem taki nie był. Porażka z wami dorosłymi, tylko dzieci szkoda, że mają durnych rodziców.

Moi rodzice wychodzili z podobnego założenia. Im więcej kar tym bardziej posłuszne dziecko. I jeszcze Rozkazy, ciuch po kuzynkach, miska żarcia, na łeb nie pada, ciesz się, że żyjesz. Nie miałam prawa mieć nawet hobby. Po cichu wyszywałam na płótnie konia, znalazła i wywaliła wszystko do śmieci. W tym momencie prócz czytania nie mam żadnego hobby. A z rodzicami mam bardzo słaby kontakt. A nawet znikomy.

Dasz radę dziewczyno. Trzymam kciuki za Ciebie, wszystko się ułoży

Dbajcie o tą przyjaźń, gadaniem ludzi się nie przejmuj.

Kup mu te najmniejsze foliówki, niech zakłada na ptaszka zamiast gumek.

Kobieta, która kocha męża, nie pozbędzie się wspólnego dziecka tylko dlatego, że umiera ojciec. Tyle w temacie.

Moja miłości, wracaj

Jak nie stać was na in vitro, to nie stać was na wychowanie nowego człowieka. I do tego z probówki, obrzydliwa praktyka