Myszulek122012

Witaj! Nie jestem osobą obeznaną w dziedzinie Autyzmu ale staram się każdego dnia z Nim zapoznać! U Mojego dziecka było podobnie ,nie radziłam Sobie z Nim kopletnie. W wieku 2-3l.miałam do czynienia z zespołem Autyzmu Aspergera! Syn mając 4l.nie mówił,seplenił i potrzeby fizjologiczne załatwiał w pampersy. (Była to męka ,a zarazem wyzwanie ). Również przyszły ciężkie dni i nie przespane ,przepłakane noce. Walczyłam z Synem i Sobą bezustannie,każdego dnia! Pojawiły się myśli typu: nie dam rady,nie chcę się Nim zajmować ,oddam Go! Ale pojawiły się też myśli,kto jak nie Ja! Kto Go tak pokocha ,kto się Nim zajmie ! Nie poddałam się walczyłam i starałam się zrozumieć każdy jego gest ,komunikacja była z Nim utrudniona ,ponieważ Syn nie mówił ,a jedyne co to darł się,pluł,bił i krzyczał ! Dużo czytałam na temat autyzmu ,chodziliśmy na terapię kilka godzin w miesiącu. Z czasem przywykłam do życia z Moim synem autystą! Dziś jest nieco starszy o ,4l. Mówi,chodzi i jest z Nim kontakt. Chociaż nie tak do końca jakbym chciała. Syn nadal żyje w Swoim świecie ma teraz 8l. Naukę ma indywidualną,zajmuję się jedną dziedziną,nie pisze i nie liczy ,jest nerwowy ,dalej w dalszym ciągu krzyczy i notorycznie powtarza zdania. Na spacerze czy idąc krzyczy bezustannie nudy ,zacina się i zapiera! Ale uważam że przyjdzie czas na wszystko ,gdybym Go nie miała w świecie byłabym sama ,a Kocham Syna najbardziej na świecie,a choroba sprawia że właśnie dzięki niej o jest inny od innych ! Taki Mój ! Jako matka będziesz wiedziała,co masz zrobić i co warto. Ja życzę Ci jedynie wszystkiego najlepszego i zdrowia dla Syna,jak i dalszej cierpliwości do Niego ,bo popatrz 3lata i dałaś radę!