ona 1357

Zastanawiam się nad sobą.. Mam wspaniałego chłopaka, który mnie szanuje i kocha, między nami jest super, lecz ostatnio przestałam mieć ochotę na seks kompletnie, mam nawet awersję jak o tym pomyślę. Wcześniej kochaliśmy się po 3-4 razy na spotkaniu, widujemy się 3-4 x w tygodniu Stałam się płaczliwa, rozdrażniona, wszystko mnie irytuje, mój partner też. Czy to przejściowe? Nie wiem co się ze mną dzieje, nie mówiłam mu o tym, nie chce, by myślał, że on coś źle zrobił Czy ktoś kiedyś miał podobnie? Nie, nie chce iść do psychologa, po prostu potrzebuje się wygadać komuś.

Cześć kochane!! Mam do wyboru dwa terminy - albo 4 czerwca albo 25 czerwca (sobota) na przyszły rok. Chciałabym żeby było ciepło i żeby nie padało bo ma być to ślub w plenerze.. I teraz pytanie Jak myślicie, która data pewniejsza pod względem deszczu? Wiem, że ciężko to przewidzieć, ale pamiętacie jak było w zeszłych latach wtedy?

Szukam bo on nie widzi w tym problemu. Pytałam tutaj bo może ktoś w życiu napotkał podobny problem. Na forum zawsze człowiek jest anonimowy i łatwiej napisać o swoich przypuszczeniach.

33

Jestem przerażona. Dziś się spytałam co z rannymi zwodami to mówił że nie ma od kilku lat regularnie. A chodziło mi o to że dopiero teraz ma problemy ze swoim "sprzętem", czego wcześniej nie było z innymi partnerkami. Kochamy się dosyć często, ok 4 razy w tygodniu regularnie. Stąd zastanawiam się co się stało, że nagle odczuwa taka niemoc. Wcześniej nie zauważyłam nic złego, a o ranne erekcje wcześniej nie pytałam. Czyli jednak one powinny być codziennie? Szukałam w internecie informacji na ten temat jak często, ale niestety nie ma., a sama nie znam tak organizmu męskiego

Podobno od kilku lat nie ma rannych wzwodów dzień w dzień. Zdarzają się rzadko. Co mnie trochę zasskoczylo bo wcześniej nie miał problemów ze zwodem podczas seksu, a mówicie, że to sytuacja obowiązkowa. I dodatkowo powiedział że nigdy wcześniej mu się to nie zdarzało, nie było takich problemów. Co najciekawsze potrafi bez żadnych wcześniejszych bodźców (zmysłowych, dotykowych) powiedzieć :" dziś nie dam rady, nie uda się". To mężczyźni potrafią to wyczuć przed rozpaleniem zmysłów? Czuje się z tym źle i nie wiem już co robić. Mam wrażenie, że się zamknął w sobie. I nie, nie jest otyly, dużo też trenuje, prowadzi raczej zdrowy tryb życia

Dziękuję. Czyli jednak to oznaką do zmartwień? A czy poranne wzwody powinny być codziennie? Jeśli są rzadko to też powód do zmartwień?

Hej. Proszę o poważne odpowiedzi. Najlepiej mężczyzn. Czy zdarza się Wam, że nie osiągacie pełnego wzwodu przed rozpoczęciem seksu? Chodzi mi o związki stałej relacji i dojrzałe, powyżej 30 r życia. Czy taki powtarzający się problem trwający kilka dni raz na pół roku jest normalny? Czy jest to podstawa do obaw? Czy też jednak każdy mężczyzna tak ma od czasu do czasu?

Dziękuję za pomoc. Może faktycznie powinnam odpuścić. Kocham go, mam nadzieję, że sie to polepszy..

Rozumiem. Ale czy to co opisałam powyżej zdarza się też u Was?

Cześć. Jestem z facetem niedługo ponad rok. Od niedawna mieszkamy ze sobą. ma on 31 lat. Jest między nami 6 lat różnicy- jestem młodsza. Zauważyłam niepokojące objawy, on unika seksu. Nie tak, ze go w ogole nie ma, ale wystarczy mu ok 3 stosunki na tydzien. Przed zamieszkaniem widzielismy sie tez tyle razy w tygodniu.Najbardziej zastanawia mnie fakt, ze ilekroć do niego podejdę lub przed snem zacznę go calowac I powiem, ze go pragnę i chce się z nim kochać tu i teraz, to praktycznie w 99 % przypadkach, mówi, że nie, bo A) jest zmęczony i ma ogólnie teraz nieciekawy okres (nie pracuje fizycznie, tylko 8 h dziennie przed komputerem, śpi po minimum 8 h w nocy) B) mówi, przecież mówiłaś że odpowiada Ci co drugi dzień i on nie ma teraz ochoty. Faktycznie tak mówiłam... C) gdy on zacznie się do mnie dobierać- to nigdy mu nie odmowilam. A również pracuję, sprzątam, Zawsze ma on ugotowany obiad, posprzątane... Czy z nim rozmawiałam? Tak. Doszło do tego, że jak z nim rozmawiam i pytam czemu tak jest, to reaguje na mnie złością, ze nie potrafię go zrozumieć. Czy to dziwne, że potrzebuję bliskości? Zawsze uważałam, że jak dwoje ludzi się kocha, to chce być ze sobą praktycznie zawsze. Nie mam dużego doświadczenia i dlatego chciałam się Was poradzić. Jak to u Was wygląda? Może to coś ze mną jest nie tak, że oczekuje większej liczby stosunków, a powinnam być zadowolona, że jest ich minimum 3 w tygodniu? Może to ja jestem niewyzyta, że myślę o tym cały czas? Bo mysle o tym codziennie i faktycznie chcialabym codziennie... Żeby nie było, nie ma i nie miał nigdy problemów ze zwodem. Więc to nie o to chodzi. Tylko dziwne, że jak mu mówię, że chce się kochać tu i teraz to praktycznie zawsze odmawia. I nie ma szans na zmiane tej decyzji, chocbym się wiła i na rzesach stawała. Zauważyłam, że przez to chodzę poddenerowana, bo uważam się mniej atrakcyjna, a w sumie jest inaczej.. przynajmniej zawsze tak mowia. Nie chce żeby się coś między nami popsulo, bo w innych kwestiach się dobrze dogadujemy. Jak to wygląda u innych par? Kto u Was do tego dąży? Jak często jesteście razem? Moze przesadzam? Na co dzien jest czuly. Zawsze mnie przytuli i na to narzekac nie moge. Bardzo proszę o odpowiedź starszych osób, a nie nastoletnich. Dziękuję za pomoc