bacillus von glick

Zaplanowałem na dziś fasolkę. Sprawdziłem z rana na czekliście wszystkie składniki. Były obecne w lodówce. Ze spokojnym sumieniem przysiadłem na kafe. Potem wskoczyłem na rowerek. Gdzieś tak po przejechaniu 20 kilometra, zrozumiałem, co mnie tak bardzo trapi. Nie zamoczyłem w wodzie fasolki "Piękny Jaś". Wszystko przez was Szanowne Kafeterianki. : -P

Ale my i tak wiemy, że chodzi o fasolkę po bretońsku z boczkiem, cebulką i wszystkimi innymi przymiotami.

Wierzą Ci, co skaczą ze spadochronem. A Ci co skaczą bez spadochronu mają mało czasu na nawrócenie.

No to nie rozdrapuj własnych ran. Zadawaj je tym, którzy chcą zranić Ciebie. Miłość bez krwi jest jałowa i szybko więdnie. ;- )

Myślę, "Coś Ci Napisze", że jesteś typem dawcy. Tak nas sklasyfikowała nasza natura. Są dawcy i biorcy. Ale nie jesteśmy skazani na odgrywanie swoich ról do końca życia. Naucz się zdrowego egoizmu. On naprawdę bywa zdrowy i zbawienny.

Wierzę w to. Nauczyłem się splunąć z pogardą i iść dalej. Nauczyłem się obojętności. Nauczyłem się obserwować ludzi z bezpiecznej odległości i dawkować im dobre uczynki tak, żeby się nie ode mnie zanadto nie uzależnili. ; -)

Doświadczenia, które nie ranią, niczego nas nie uczą. A potem ktoś na forum zadaje pytanie: "skąd biorą się wyrachowani ludzie" ? Z tych nauk właśnie. Sami sobie budujemy taki świat.

Ale gdy spotykasz go w realu, to już nie jest świat wirtualny. Przeszedłem i przez to. Zderzenie z rzeczywistością to chyba odrębny temat. : - )

Już Ci kiedyś powiedziałem: jest w tobie mnóstwo pytań. To cecha umysłów otwartych. Nie wyzbędziesz się tego poziomu wrażliwości. I dobrze. Męcz się. Może z twojego życia wyniknie coś wartościowego. ;- )

Za dużo gadamy, co?

Wciąż mówimy o życiu wirtualnym? Wybacz, ale to jest świat, w którym jedno złudzenie wciąż goni drugie. Nieustająca komedia omyłek. Nie należy przywiązywać nadmiernej wagi do złudzeń. Chyba, że mówisz o życiu realnym, To jest zupełnie inny świat.

Nie mieszkamy w Ameryce. Tu prawie nikt nie rzuca swojego życia i nie zaczyna od nowa w innym miejscu. Nie te nawyki społeczne. Ale nie mów, że to niemożliwe. Niektóre ograniczenia są tylko w naszym umyśle.

Nawet bardziej, ale nie zostawiają widocznych sińców. Musisz sobie jedynie uświadomić, że jesteś poza ich zasięgiem. Bo tak właśnie jest. Wtedy przestaną boleć. Czyjaś agresja jest świadectwem czyjejś bezsilności, a nie twojej słabości. :- )

O nie. Tutaj mogą Ci najwyżej powiedzieć coś niemiłego. Nie mogą wyrządzić Ci realnej krzywdy, bo miejsce nie jest realne.

Może warto pomieszkać w małych miasteczkach, na wsiach. Warto zakosztować tej innej mentalności ludzi zżytych z naturą, ze swoim miejscem na Ziemi. Kiedyś byłem wśród takich ludzi i czułem się zauroczony ich przenikliwością i prostotą postrzegania świata.