Gabriela116

Witam, Problem braku chęci do nauki ale i odrabiania lekcji przez dzieci jest dosyć powszechny. Dla dzieci nie jest to jedno z ulubionych zajęć i ciężko im się dziwić, że wolą w tym czasie na przykład grać w gry komputerowe. Są jednak pewne metody które mogą pomóc nam zmotywować dziecko do nauki. Motywację można podzielić na zewnętrzną, a więc to co pojawiło się już we wcześniejszych odpowiedziach, wszelkiego rodzaju zachęty, które stosujemy aby przekonać drugą osobę do wykonywania konkretnych działań. Zawiera się w tym również narzucanie celów, wywieranie presji, ocena. Sposób ten zwany jest motywowaniem za pomocą ,,kija lub marchewki” . Zachęcając dziecko nagrodą jest duże prawdopodobieństwo że polecenie zostanie wykonane. Tak samo może zadziałać kara. Dziecko w obawie przed nią może dostosować się do naszych oczekiwań, jednak problem pojawi się kiedy nagrody staną się niewystarczające, lub skończą nam się pomysły na kolejne. Dziecko z biegiem czasu zacznie wymagać coraz więcej. W jego głowie zostaje jedynie przekaz ,, jeśli zrobisz to co czego oczekuję dostaniesz nagrodę, jeśli nie, zostaniesz ukarany.” Niesie to za sobą pewne konsekwencje. Zamiast rozbudzać ciekawość i chęć do nauki sprawiamy że dziecko skupia się jedynie na celu. Po jego osiągnięciu następuje utrata zainteresowania aktywnością. Dodatkowo praca staje się pozbawiona kreatywności i mniej przemyślana, a dziecko uczy się zależności że aby zasłużyć na coś czego pragnie musi wykonać to mniej przyjemne i trudne. Metoda ta działa tylko na chwilę i nie wywołuje trwałych zmian. Innym rodzajem motywacji, przynoszącym o wiele lepsze skutki jest motywacja wewnętrzna, a więc ta która znajduje się w nas. Będąc zmotywowanym wewnętrznie wykonujemy coś bo sprawia nam przyjemność i jest dla nas ciekawe lub po prostu widzimy w tym wartość. Aby córka miała chęć do uczenia się dobrze jest pokazać jej jak wiedza książkowa przekłada się na rzeczywistość. Dziecko uczy się również od nas. Jeśli wymagamy czegoś od dziecka dobrze jest się zastanowić czy dajemy mu przykład takich wartości. Dobrym rozwiązaniem jest wspólne stworzenie zasad i przedyskutowanie ich aby dziecko miało poczucie że jego zdanie również jest ważne. W umowie należy zawrzeć także własne obowiązki, aby córka widziała, że nie tylko ona musi się z nich wywiązywać. Zamiast mówić dziecku komunikaty: ,,Zrób coś bo tak Ci każę” lepiej jest użyć zwrotu: ,,Chciałabym abyś to zrobiła (co?), ponieważ jest to dla mnie ważne” (dlaczego?). Daje to poczucie sensu i wspiera motywację wewnętrzną dziecka. Kolejnym sposobem motywacji jest nauka wyznaczania celów. Ucząc tego da jej Pani narzędzia, które świadomie pomogą jej zarządzać jej czasem i energią. Wyznaczanie celu i planu pomoże wspierać samodyscyplinę i samokontrolę. Natomiast ich osiągnięcie powoduje osiągnięcie sprawczości, które mogą okazać się motorem dla przyszłych działań. Przydatne może się tu okazać stworzenie planu dnia, aby dziecko widziało to co ma do zrobienia a co już udało mu się osiągnąć, a także uwzględnienie w nim czasu na odpoczynek. Ważne jest aby został w nim określony konkretny czas i miejsce wykonywania danej czynności w tym przypadku właśnie czas na naukę. Poświęcając chwilę na to aby wspólnie z dzieckiem określić kiedy oraz gdzie będzie coś robić zwiększa to szansę na to że chętniej to wykona. Najbardziej skuteczny będzie jeśli spiszecie go na kartce i umieścicie go w widocznym miejscu tak aby wszyscy domownicy mieli do niego wgląd. Na koniec polecam jeszcze przeczytanie książki: J. Steinke- Klembka ,,Dodaj mi skrzydeł! Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną”. Pokazuje ona trochę inne spojrzenie na rozwijanie motywacji u dzieci, bez stosowania gróźb, nagród oraz kar. Znajdzie Pani w niej wiele sposobów jak skutecznie zachęcać dzieci do nauki, odrabiania lekcji ale i wykonywania innych obowiązków. Autorka podaje również cenne porady jak rozmawiać z dzieckiem aby wpłynąć na jego zachowanie unikając przy tym kłótni.