Jack445

Twój facet jest totalnym tchórzem i nie ma odwagi powiedzieć prawdy, więc notorycznie kłamie w każdej sprawie. No niestety tak nauczyli go rodzice. Karali za prawdę, a kłamstwa uchodziły płazem i wykształcił taki odruch obronny. Tacy ludzie nie nadają się do życia w społeczeństwie. W pracy pewnie też będzie kłamał, kombinował, przez co długo jej nie utrzyma. Może przydało by się jakieś leczenie psychiatryczne, ale to sam musi tego chcieć. To może być skutek choroby. Jeśli odpowiada Ci życie w takim świecie, w którym nie możesz być pewna, co jest prawdą, a co kłamstwem i ułudą kreowaną przez faceta, to baw się dobrze, ale pamiętaj, że dla notorycznego kłamcy nic nie jest prawdą, bo on się prawdy boi.

A ja tam próbuję powrotu po ponad dwóch latach mieszkania osobno. Pewnie, że się przyzwyczailiśmy do mieszkania samemu i po wspólnym zamieszkaniu znów trzeba się dopasować, dogadać szczegóły, ale teraz wydaje się, że nie jest tak źle. Czas leczy rany, pozwolił zapomnieć większość wzajemnych pretensji. Jednak mieszkaliśmy razem ~20 lat i mamy troje dzieci więc i wspólnych spraw jest sporo. Mimo rozstania i kłótni przy podziale majątku, przyjaźń przetrwała. (A wydawało się, że nie ma na to szans.)

Tylko z boku wydaje się, że przesadziłem, ale sama piszesz, że zarabiasz mniej, a może wpłaty za raty kredytu też są tylko z jego konta ?, więc za kilka lat się okaże, że nie płaciłaś rat i rozstając się oddasz mu cały dom. Mając przelew od niego w postaci alimentów, zwiększasz swoje dochody, a to może się przydać jeśli byście się rozchodzili i sądzili o zgromadzony majątek. No i pilnuj, żeby wpłata raty kredytu była z twojego konta ! To ważne. Polska to chory kraj i przez takie drobiazgi można mieć duże kłopoty, bo nikt nie zna prawa, które ma przestrzegać i prawnicy tylko na tym żerują.

Może delikatnie daj mu do zrozumienia, że brakuje Ci nie tyle ślubu, a stabilizacji, którą dawał by ślub. Możesz wystąpić o alimenty na dzieci, żeby zapewnić chociaż dla dzieci jakąś stabilizację finansową. Dom na kredyt nie daje stabilizacji, pewności co do przyszłości, a jedynie stres. To też możesz mu uświadomić. Ja widzę duży brak zaufania, który jest podstawą wątpliwości co do ślubu. Ślub to umowa, ale można ją zastąpić kilkoma innymi umowami, w tym alimentami, które może załatwicie polubownie.

Ja się z tym nie zgadzam. W pewnym wieku nie ma szans, żeby opowiedzieć ze szczegółami co z kim i kiedy. Ja nie mam wielkiego doświadczenia, ale szczegółów z przed 20 lat nie pamiętam. Wolałbym też wcale nie znać szczegółów co i z kim robiła kobieta z którą wchodzę w związek. Po co mi to ? Opowiadając nawet intonacją głosu daje się znaki, jak się to wspomina i to może budzić zazdrość. Trzeba być tolerancyjnym i nie pytać. Nawet jak kiedyś wyjdzie coś na jaw, to trzeba się od tego odcinać i żyć dalej. Wspominanie, zazdrość, prowadzą do pretensji i zatruwają życie.

Jeśli zależy Ci na tym związku to nie mów, albo wspomnij tylko enigmatycznie, dwuznacznie, że coś było, bez żadnych szczegółów. Czuję, że masz chęć się tym pochwalić opowiedzieć jak to było, więc lepiej ulżyj sobie anonimowo tu na forum, a zobaczysz jak ludzie reagują na takie opowieści. Możesz sobie zakładać, że nigdy więcej, ale sama wiesz, że jak ktoś ma skłonność, to po kilku latach związku znów zacznie w nim czegoś brakować i zaczniesz szukać. Albo sama się przytrafi okazja.

Miałem okresy kiedy pracowałem naprawdę bardzo dużo, tylko zarabiałem wtedy bardzo dobrze i uważałem, że jak są "żniwa", to trzeba pracować tyle ile ma się siły, bo to trwa kilka miesięcy, albo rok, dwa i koniec. Wtedy można sobie zrobić nawet i rok wolnego, bo w tych dwóch latach zarobiło się tyle, że normalnie i w 10 lat się nie zarobi. Za normalną pensję nie ma mowy żebym tyle pracował. Trzeba się jednak trochę cenić, czasem lepiej sobie zrobić dłuższe wolne, przemyśleć, zaplanować, dokształcić się, po to, żeby później zarabiać 50% albo i 100% więcej niż w pracy, która nie daje nam satysfakcji.

Moim zdaniem musi być podział majątku w tym ewentualnych kredytów i dopiero wtedy może nastąpić podział pieniędzy z konta. Ja się męczyłem z podziałem majątku dwa lata i nie udało się podzielić za porozumieniem stron, bo takie sprawy najlepiej załatwić polubownie. Twój mąż może wziąć teraz kredyt, bo ma dochody i w świetle prawa, Ty też będziesz go spłacać. Idąc na konfrontację, można się spodziewać tego, że druga strona też będzie szła po bandzie i zamiast zysków, oboje stracicie. Znam przypadki, że ludzie pracowali na czarno, żeby nie pokazywać ile zarabiają. Jest powiedzenie, że na wojnie nie ma wygranych. Przy rozwodach i podziale niewielkiego majątku, też tak jest. No wygrywają prawnicy.

Zdrada, od wtedy, kiedy rozmowa zaczyna się przy kolacji, a kończy się śniadaniem... No i na takie spotkanie była może przyjść w prześwitującej bluzeczce, bez stanika, albo w spódniczce bez majtek pod spodem... oczywiście przychodzi tylko porozmawiać. Takie są "byłe", a po wszystkim potrafią się nie odzywać kilka tygodni, żebyś nie pomyślał, że to coś więcej niż jednorazowa przygoda, bo akurat miała ochotę na "rozmowę".

Przecież ona ewidentnie chce abyś sobie w końcu znalazła faceta i się od niej wyprowadziła. Uważa, że marnujesz sobie życie. Piszesz, że masz długi, bo utrzymujesz matkę i siebie, a ewidentnie Twoja mama uważa, że potrafi się utrzymać sama. Więc skończ szukać wymówek i faktycznie wyprowadź się z domu, do jakiegoś wynajętego pokoju, czy domku gospodarczego, bo taniej. Jak będziesz odwiedzać mamę raz w tygodniu, to pretensje się skończą i będzie milsza.

Żeby tyle zarabiać wystarczy fryzjer + jeden pracownik + 4 uczniów. 3 fotele (na jednym strzyże, uczeń, lub przygotowuje), otwarte ~10 godzin dziennie i wtedy bez problemu zarobi się ~400-500zł z fotela na dzień, no pewnie 32tys na miesiąc i z tego właśnie tak około 15-20tys powinno zostać dla właściciela. Tylko trzeba mieć talent i być pracowitym, bo są tacy, którzy potrafią i na takiej działalności zbankrutować, bo są zbyt drodzy i brak klientów. Do wszystkiego trzeba mieć talent i być pracowitym. Tak to działa i w sporcie i w życiu. Lenie nic nie osiągają, nawet jak mają talent.

Nie masz pojęcia o prowadzeniu firmy i w Polsce jest to bardzo ryzykowne. Mam kolegę, który myślał tak jak Ty. Odziedziczył dom po rodzicach, wziął kredyt i założył firmę. Wystarczyły 2 lata, żeby stracił ten dom. Rodzina się rozpadła, bo żona bojąc się jego długów, wystąpiła o rozwód. Długi spłacił dopiero kiedy wyjechał za granicę do pracy. Później dojrzał, zamieszkał w Hiszpanii i teraz znów robi interesy, sprowadzając do Polski samochody z Hiszpanii i Francji. Ktoś, kto nie ma dużych zdolności nie jest w stanie poprowadzić w Polsce firmy. Przepisy zmieniają się bardzo często. Skarbówka zastawia pułapki, żeby naliczać podatki wstecznie i przejmować majątek osób które się odważyły prowadzić firmy. Tylko złodzieje mają się dobrze bo ich jeszcze ochraniają. Przestań zazdrościć. W Polsce bogaci są Ci, którzy oprócz etatu potrafią zrobić coś sami. Choćby pobudować dom, bo wtedy na tych dodatkowych zajęciach zarabiają 100% dla siebie, bez podatków i majątek szybko rośnie.

Mierzysz ludzi swoja miarą. Mój chrześniak, wyjechał do pracy za granicę i po 3 latach odkładania kupił mieszkanie. Jego brat, pracuje jako kierowca na tirach, oszczędza, nie ma trzydziestki, nie ma żony, ale dom już ma pobudowany i wykończony. Ja też zaraz po szkole pracowałem intensywnie 3 lata, oszczędzałem i wystarczyło na zakup domu w stanie surowym, wykańczałem kilka lat, pracując na miejscu, ale bez żadnej pomocy rodziców. Kolega w Polsce nie dorobił się niczego, a jak pojechał do Norwegii, to odłożył i wybudował w Polsce dom dla siebie i jeszcze drugi dla córki. Jest tam juz 10 lat, ale planuje wrócić. Młodzi ludzie zaraz po szkole mają najłatwiej, żeby wyjechać na kilka lat, popracować, dorobić się, odłożyć, tylko muszą wybrać, czy wolą imprezować z kumplami, uganiać się za kobietami, czy jednak wolą ciężej popracować i później startować z innego poziomu.

Naucz się mówić, że o tym nie będziesz z nim rozmawiać i On nie musi tego wiedzieć. Wypytywanie o to kto co robił, z kim itp. jest żenujące i takie rozmowy trzeba urywać i wcale się z tego nie tłumaczyć. Jeszcze to ultimatum w sprawie przyznania się. To bez sensu. Do końca życia będziesz się tłumaczyć i będzie Ci wypominał. To nie jest dobry materiał na małżonka.

Przestań w sobie dusić te pretensje, tylko napisz do szwagierki, że oczekujesz pokrycia całej kwoty, którą zapłaciliście. Nie rozmawiaj z nią, tylko napisz wiadomość na FB, albo w sms, żeby było czarno na białym widać o co Ci chodzi, że uważasz ją za złodzieja, który ma wobec Was dług. Do czasu spłaty długu zawieś wszelkie kontakty.