Jack445

Tylko nie rób żadnego melodramatu, przy okazji kończenia tej chorej relacji. Nie stawiaj żadnego ultimatum, nie proś, tylko przestań się do niego odzywać. Żadnych sms-ów.... Domyśli się, że to koniec. Nie da się podtrzymać przyjaźni, jeśli są uczucia. Musisz zerwać z nim kontakt i to bez litości. Jak będziesz chciała się do niego odzywać to pamiętaj, że każda rozmowa przedłuży Twój ból. Żeby mniej bolało, musisz wytrzymać bez kontaktu z nim.

Jeśli Twoi rodzice robili przelewy, to wina nie ma znaczenia. Zawsze mogą powiedzieć, że to pożyczka, a nie darowizna. Umów pewnie nie macie zgłoszonych do urzędu skarbowego... Oni mogą zażądać zwrotu tych pieniędzy. On musiałby ich spłacić. Właśnie dlatego, że to sprawa pomiędzy rodzicami, a Wami, to muszą rozmawiać Twoi rodzice. Jak będzie miał wątpliwości mogą wspomnieć, że spłaci to co wpłacili jak zacznie lepiej zarabiać, żeby wiedział co dalej.

Twoi rodzice powinni przestać spłacać ten kredyt już teraz i to Oni powinni z nim o tym porozmawiać. Zbliżają się święta i będzie okazja. Niech mówią wprost, że nie chcą dalej spłacać domu, który jest zapisany tylko na niego i że oczekują, że On coś z tym zrobi, a na razie nie będą spłacać. To nie Ty powinnaś z nim o tym rozmawiać, ale Twoi rodzice, bo to Oni spłacają. Jeśli Ty coś powiesz, to on stwierdzi, że ich buntujesz. Znam jedną podobną sytuację i źle się skończyła. Facet nie przepisał domu, rozwiódł się. Dom był po jego rodzicach, a remont sfinansowany z dochodów kobiety. Nie wiem jak sąd ustalił, czy spłacił coś, czy nie. Ale właśnie rozmowa o dopisaniu współwłasności była bezpośrednią przyczyną rozwodu.

Spróbuj postawić mu jasną granicę, której nie może przekraczać. Zawsze kiedy przesadzi nie wchodź w żadną dyskusję, nie kłóć się nie komentuj, tylko mów mu, że "przegina", albo "Przekraczasz granicę." Musisz mu zawsze dawać jasny komunikat, bez wchodzenia w dyskusję, tłumaczenie, bo on już to tłumaczenie słyszał. Tylko nie wolno tej granicy przesuwać, bo przekaz się rozmyje i on będzie manipulował i przesuwał tą granicę. To tak jak z dziećmi, albo z tresurą psa... i w końcu zrozumie czego mu nie wolno.

Znów dałem się podpuścić byłej żonie. Poprosiła mnie o pomoc w wymianie bojlera, zgodziłem się. Pojechałem tam nie licząc na nic, w roboczym ubraniu i wymieniłem ten bojler. Później poczęstowała jedzeniem i tak dwuznacznie zaproponowała, żebym wypróbował ten bojler, wziął u niej prysznic. No i dałem się namówić, ale przeżyłem ogromne rozczarowanie, bo nie przyszła wziąć wspólnie tego prysznica i odmówiła jakiegokolwiek seksu. To jej stary numer, bo w małżeństwie robiła tak nie raz, ale się odzwyczaiłem i tym razem bardzo to odchorowałem. Po powrocie do siebie czułem, że z brzuch już mi nie pracuje i głowa bolała coraz bardziej. Żeby usnąć musiałem wziąć coś przeciwbólowego i wczoraj z rana tylko picie, a jeść mogłem dopiero pod wieczór. To nie jest tak, że stresują mnie kobiety. Miałem okazję spotykać się z idealną kobietą, wtedy też był stres przed spotkaniem, ale była też nadzieja i było świetnie. Tylko wróciła do męża... Moja była zaczepia mnie dość regularnie co kilka miesięcy i podpuszcza, oferując seks, ale chyba najbardziej lubi tak jak teraz, podpuścić i odmówić. To jej numer popisowy, a ja po tym odchoruję. Rok temu ostatni raz próbowałem do niej wrócić i też odchorowałem. Organizm mówi mi, żebym jej unikał i się do niej nie zbliżał...

1. Nie podobają mi się takie gierki, dlatego się rozstaliśmy po ponad 20 latach małżeństwa. 2. Ona co jakiś czas powtarza, że przed Bogeim i tak jestem jej mężem, bo ślub kościelny nadal obowiązuje itp... Więc nie mam pewności czy tak całkiem nic z tego nie będzie. Nie raz mówiła, żebym wrócił, akurat teraz nie. 3. Po każdym podobnym numerze nie zbliżam się do niej przez kilka miesięcy, więc nie można tego nazwać nakręcaniem się. 4. Nie opowiem tego znajomym, ani rodzinie, więc postanowiłem wygadać się tutaj, nawet jeśli będzie krytyka mojego postępowania.

Odezwij się jak będziesz miała wspólnie z facetem troje dzieci i staż małżeński ponad 20 lat. Zobaczymy co wtedy będziesz miała w głowie. Jak się z kimś jest tyle czasu, to znaczy, że było wiele miłych chwil. Teraz i ja się zmieniłem i ona, co nie znaczy, że nie mamy do siebie jakiegoś sentymentu.

U mnie wyglądało to na chęć ponownego zbliżenia się. Dwa tygodnie temu, to Ona przyjechała do mnie pod jakimś pretekstem i była seksi ubrana, przygotowana na seks i zrobiliśmy to. Teraz uważam, że mnie celowo podpuściła, bo wiedziała, że skoro niedawno był seks, to zaufam i dam się wciągnąć w tą pułapkę.

Może jestem zbyt naiwny i wierzę, że ona może znów mnie chcieć, tak jak kiedyś, a może za bardzo lubię seks. Nie wiem. Starszym paniom które zaczepiają na portalach randkowych, potrafię odmówić, a jej to tak ciężko.

Bo facet powinien mieć ten własny wewnętrzny kompas, którym się kieruje. Musi znać priorytety. Takie ustępowanie czyni Cię mało męskim i kobiety tego nie lubią. Mając własne zdanie, cel do którego dążysz i ponosząc porażkę, mógłbyś przynajmniej powiedzieć, że się starałeś, dążyłeś do celu, a będąc taką plasteliną, samemu przed sobą się nie wytłumaczysz. Innym zawsze będzie mało, sam musisz wiedzieć ile jest dość...

Może żona poznała kogoś innego. Albo obserwuje innych i chciałaby żebyś był inny, taki jak ktoś o kim marzy. Może próbowała Cię zmusić do zmiany, kombinowała i w końcu uznała, że ma dość, nie da się Ciebie zmienić, przerobić Cię na tego wymarzonego, idealnego faceta i dlatego koniec. Dobrze jeśli kobieta wie czego chce... Bo niestety zazwyczaj ma jakieś marzenia, które nie tworzą spójnej całości, choćby równocześnie chce więcej pieniędzy i żeby mniej pracować, więcej siedzieć w domu. To Ty znasz jej oczekiwania i ja bym na początek radził to zapisać. Mówi, zapisz i później dopytaj o szczegóły. Sama się pogubi i powie w końcu o co chodzi, czy kogoś już ma, czy po prostu Cię za coś nienawidzi.

Jeśli ktoś kocha, to ufa bardzo mocno i zdrada jest zbyt wielkim ciosem, żeby wybaczyć. Nawet jak zostaną razem, to już nie będzie to. Kiedy ludzie są w małżeństwach z rozsądku, to zdrada specjalnie nie boli i da się ją wybaczyć i żyć dalej, może nawet przejść na otwarty związek.

Może jestem nietypowy, ale nigdy tak nie dzieliłem. Zawsze szukałem ideału. Takiej która zarówno lubi seks i się tego nie wstydzi, oraz jest uczuciowa, bo to podstawa związku. Taki podział, to zgoda na kompromis i przyznanie się do porażki.

Możesz porozmawiać z mężem. Widzi, że nie dajesz rady, więc jeszcze mu to powiedz wprost, że dobrze że wrócił i liczysz na jego pomoc i że zajmie się wszystkim co mu nie pasuje. Posprząta, umyje samochód, pobawi się z dziećmi, ugotuje coś co będzie mu smakowało i Ciebie też poczęstuje. Nie narzekaj, tylko daj mu konkretną listę zadań. To nie może być ogólne stwierdzenie. Facet woli dostać listę zadań, wtedy wie co robić i daje radę. Jak ogólnie marudzisz, to on jest tylko zdezorientowany i tez marudzi. Zacznij wymagać i może to zadziała. W końcu w pracy też od niego wymagają i daje radę, a w domu go rozpuściłaś, to tak masz.

Przeczytałem Twoje wypowiedzi i widzę w Tobie totalny chaos. Nie można nie zapłacić rat kredytu, kiedy naliczają Ci za to ogromne kary. Trzeba było wtedy oszczędzać na wszystkim, pożyczyć od rodziny i nie zadłużać się. Wyjazd za granicę nic Ci nie da. Nie potraficie gospodarować tym co macie i zwiększenie zarobków pomoże tylko na chwilę, bo zaraz i tak zacznie brakować. Dacie radę wydać każdą kwotę. Marnuje się jedzenie, to skoro masz wolne zrób tam przegląd i sam zużywaj produkty, które się szybko popsują. Jesteś w domu i to powinna być okazja, żeby naprawić sytuację, a zamiast tego jest więcej kłótni. Oboje jesteście niezorganizowani i kwestie dogadania się, żeby mieszkać wspólnie bez kłótni, pewnie da się załatwić, bo wystarczą chęci, ale o pożądanie i dobry nastrój będzie trudno. Nie wymagaj tylko od żony. Ty też musisz wiele zmienić. Na początek nie wchodzić w kłótnie. No i warto spłacić długi, (jeśli jeszcze są), bo to bardzo może rujnować wewnętrzny spokój. (No poza kredytem hipotecznym, bo to nie da się wytrzymać, w końcu to jak opłata za mieszkanie)

Pytasz trochę tak jak byś był małolatem, który nigdy tego nie przeżył. Zauroczenie nie powstaje w 5 minut. Potrzeba do tego i spotkań i rozmów i potwierdzenia z obu stron i później można się przestać spotykać jak się zorientujesz, że to już zauroczenie, którego nie powinno być. Ale spotkania najpierw są, a później jest decyzja, że koniec i ludzie zazwyczaj się tego trzymają.

Charakter człowieka nie zmienia się w 2-3 lata po ślubie. Może raczej człowiek trzyma jakoś pion, a po tym czasie znów zaczyna być sobą i wtedy takie młode małżeństwa się rozpadają. Ja się rozwodziłem mając 46 lat, po ponad 20 latach małżeństwa i o tym piszę z własnego doświadczenia. To jest kluczowy moment, bo dzieci już dorosłe i okazuje się, że z żoną masz całkiem inny pomysł na dalsze życie. Czekałem z tym rozwodem trochę za długo. Mógł być z 4-5 lat wcześniej, ale człowiek zawsze liczy, że będzie dobrze. Jak będziesz po czterdziestce, to się dowiesz, że nie jesteś już taki młody i coś zaczyna pobolewać i co jakiś czas trzeba iść do lekarza, a znajomi trochę po pięćdziesiątce, to już żyją głównie wizytami u lekarzy, kolejkami. Oni się kłócą, ale już się nie rozwiodą, bo ten moment na rozwód moim zdaniem minął.

Moi dziadkowie też żyli ponad 80 lat, ale umierali w latach 1999-2015, czyli w czasie kiedy służba zdrowia już jakoś działała, a pradziadkowie umierali około sześćdziesiątki, nie pamiętam żadnego z nich, chociaż podobno widziałem jako dziecko, w latach 70-tych. W czasach PRL było przecież trochę inaczej. Choćby to, że nie było telefonów i nie dało się tak łatwo wezwać pogotowia. To powodowało, że na zawały, wylewy i z powodu wypadków umierało bardzo wielu w miarę młodych ludzi. Rak, też był wyrokiem śmierci. Ile procent operacji było wtedy nieudanych. Mój sąsiad zmarł przez powikłania po operacji. Moim zdaniem obecna ilość rozwodów jest związana z długością życia. Kiedyś pewnie było więcej wdów i wdowców, a teraz trzeba się rozwodzić. Ludzie nie mają sumienia zostawić współmałżonka, kiedy jest chory, więc takie małżeństwa trwają do śmierci, nawet teraz.

Sam kilka komentarzy wcześniej napisałeś mądrze, że ludzie po latach zmieniają się o 180 stopni. Ty się zmieniasz i Ona też i to co pasowało przestaje pasować i zaczynają się kłótnie. Po co trwać męcząc się, kiedy można odejść?? Kiedyś ludzie żyli jednak o wiele krócej i szybciej zaczynali chorować, więc to małżeństwo też wyglądało inaczej, bo po czterdziestce trzeba było się sobą opiekować, masa ludzi umierała przed sześćdziesiątką. Kiedy wprowadzano emerytury w wieku 65 lat, to dożywało do niej 5-10% ludzi, a to było trochę ponad 100 lat temu. Czasy bardzo szybko się zmieniają. Ludzie po czterdziestce zaczynają nowy rozdział w życiu i często małżeństwa się wtedy kończą.

Moim zdaniem zawsze chodzi o przyjemność, tylko różni ludzie odczuwają zadowolenie z życia w różnych odmiennych sytuacjach. Każdy szuka dla siebie tego złotego środka. Choćby jedzenie, daje przyjemność, ale przesada już nie bardzo i jeszcze prowadzi do otyłości, która wcale przyjemna nie jest i dlatego czasem głodzenie się tez sprawia przyjemność. Podobnie jest z pracą, bo czasem daje zadowolenie, a czasem mamy jej dość i trzeba odpocząć. Tak jest ze wszystkim, ze związkami też. Część ludzi chce towarzystwa i może poświęcić mniej ważne sfery dające jakieś małe przyjemności, żeby czasem poczuć tą euforię, która pojawia się często w związkach damsko-męskich. Z dziećmi jest tak samo. Jedni ich pragną, bo instynkt podpowiada, że to wielka radość i przyjemność. Inni tego instynktu nie czują. To, że jesteśmy zwierzętami wcale nie musi oznaczać, że jesteśmy ubożsi w uczucia, i nie mamy wyższych potrzeb. Ludzie w bardziej wyszukany sposób zaspakajają swoje potrzeby bycia szczęśliwymi. Albo próbują je zaspokoić i w życiu tylko chwile są piękne...

Zawsze byli tacy ludzie, tylko teraz są na wyższych stanowiskach i mają inne cele niż menele z przed lat... Tacy ludzie zazwyczaj wybierają samotność, bo ważniejsze od związku z kobietą jest dla nich coś innego. Dla faceta zazwyczaj ważniejszy jest alkohol, czasem narkotyki, kumple, a czasem praca, kariera. Za seks wolą zapłacić, albo korzystać z jednorazowych okazji, bo związek to coś więcej i wymaga zbyt wiele trudu. Kobiety często wybierają karierę, a że wcale nie maja kłopotu ze znalezieniem kogoś na seks, to unikają relacji i tak sobie żyją. W moim odczuciu jeśli ktoś jest nastawiony na założenie rodziny, to nie czeka tak długo. Może mieć nieudane związki, ale nie jest singlem po trzydziestce, tylko najwyżej chwilowo bywa sam, do czasu kolejnego związku. Takie życie singla też może dawać zadowolenie. A dla osób z dużą potrzebą bliskości, macierzyństwa będzie niezrozumiałe.

Koniecznie zmień tą pracę. Bądź też bardziej asertywna. Kto się ceni, ten się leni... Nie pracuj za nie. Postaw się i oddaj im część pracy. Mów im wprost, że szukasz innej pracy, żeby się przyzwyczajały do wykonywania tego co robisz. Trzeba walczyć ze stresem. Lepsza byłaby jakaś praca która mniej stresuje, choćby kasjerki w sklepie. Przy jakiejś produkcji też nie jest źle, niby akord, ale po zakończeniu pracy masz luz i nie myślisz o tym, tak jak o pracy w papierach...

Z jednej strony ślub i wspólne życie, nie wymaga wielkiego uczucia, ważne, żeby się rozumieć, jednak jeśli myślisz i marzysz o innej, to w obecnej kobiecie wszystko będzie Ci coraz bardziej przeszkadzało i to nie będzie udane małżeństwo. Po co brać ślub jak rozglądasz się za inną kobietą, co zwiastuje rozwód w bardzo krótkim czasie. Ja bym w to nie wchodził. Skoro zauroczyła Cię pielęgniarka, to inna tez zauroczy, tylko trzeba poszukać. Niestety obecna narzeczona tego nie zrobi i chyba oboje będziecie nieszczęśliwi po tym ślubie. Z drugiej strony, możesz mieć coś nie tak z emocjami i nigdy nie będziesz w stanie na dłużej utrzymać uczuć przy jednej kobiecie i na koniec zostaniesz sam, ale mając 27 lat warto jednak być uczciwym i nie brać ślubu z kobietą, której się nie kocha.

Może spróbuj zrozumieć swoją mamę ? Zachowała się bardzo egoistycznie, ale może ta pogoń za nową miłością, za uczuciem, to było to co pozwoliło jej zapomnieć o śmierci Twojego Taty. Jej zachowanie było tak irracjonalne, że inaczej nie potrafię tego wytłumaczyć. Ja po rozstaniu z żoną tez bardzo szybko zacząłem szukać innej kobiety, poznawać, rozmawiać i to pomogło mi przetrwać trudne chwile. Mając kogoś u boku, lub nawet w internecie, jest łatwiej. Przeczytaj może ten artykuł, może masz jakieś podobne cechy ? https://przepisnarodzine.pl/nie-umiem-kochac

Człowiek przyzwyczaja się do wszystkiego. To co kiedyś cieszyło staje się normą i przestaje poprawiać samopoczucie. To prawi jak uzależnienie. Potrzeba albo silniejszych bodźców, albo po prostu innych. Nasz poziom szczęścia dość szybko wraca do normy. To bardzo ciekawy artykuł. https://ideologia.pl/uwarunkowania-szczescia/