Zgrabna zołza

Porozmawialiśmy na szybko. Doszliśmy do wnioku, że ktoś z boku, nie znając wszystkich szczegółów od początku nie jest w stanie zrozumieć tego co nas łączy. 

Przyznał, że jestem oschła i przyzwyczaił się. Stwierdził, że gdyby mu to przeszkadzało, zachowywałby się inaczej. 

Boi się, że mnie skrzywidzi, choć ma te przemyślenia o związku ale widzi że się boję ze względu na różnicę wieku (+/- 20).

Reasumując, utwierdził mnie w przekonaniu, że lepiej się nie wychylać. Dobrze jest jak jest, resztę czas pokaże.  

5 minut temu, Milkyway38 napisał:

Czesto w związkach tak jest ze jedna osoba kocha mocniejkwestia tego czy chcesz w życiu tej chemii, czy spokoju i stabilności

Chciałabym dać mu więcej uczuciowo niż do tej pory, bo na to zasługuje.

Spokój i stabilność jest istotna ale też nuta chemii, zamiast bierności. Tylko jak? 

2 minuty temu, Electra napisał:

Nie twierdzę, że pod kątem materialnym. Przedstawiasz go tak bardzo rozsądnie, to co jest między Wami cholernie racjonalizujesz. Jestem całkowicie inna, kieruje się uczuciami dlatego milczę już.

Pokierowałam się uczuciami raz, z pierwszym facetem. Później, z każdym innym starałam się być chłodna uczuciowo, był dystans - choć żaden mi tego nie wypomniał. Wręcz przeciwnie, wtedy mężczyźni chcieli  więcej, chcieli związków i miłości aż po grób! 

Dlatego tutaj analizuję może i rozsądkowo ale w sposób taki, że jest dobrym człowiekiem, a nie lovelasem któremu zależy wyłącznie na tym by mnie przelecieć. 

14 minut temu, Kulfon napisał:

Byc moze go calkiem nie dopuszczasz do siebie poprzez zle doswiadczenia z pierwszej relacji, myslisz, ze jak sie znowu zaangazujesz, to jemu przestanie zalezec. Ten facet z tego, co piszesz tez ma jakies zle doswiadczenia, ktore nie pozwalaja mu na zbudowanie zdrowego zwiazku. I tak sie bujacie.

Pisałam o tym, że to ma chyba spore znaczenie. Wewnętrznie boję się zaufać bo gdzieś pojawia się ta myśl, że znowu ktoś mnie zrani więc profilaktycznie stoję w miejscu z uczuciami. Z drugiej strony chciałabym mieć kogoś blisko i tu obawy, że może poczuję za dużo, może on się wtedy wycofa.

Jestem nienormalna, wiem. Analizuję już to pod każdym kątem i pewnie wymyślam sama sobie jakieś chore teorie...

2 minuty temu, Electra napisał:

Na kilometr bije rozsądkiem. Nie wyobrażam sobie, że facet mnie analizuje "dobra, odpowiedzialna, nie za głupia w porównaniu do innych, a co mi tam, próbujmy" 

Dwie dziewice "chcę ale się boję"

Nie dziewice, tylko ludzie po uczuciowych przejściach. Nie mam 40 lat by szukać męża z rozsądku, nie o to chodzi. Analiza w pewnym sensie tak ale nie pod takim kątem w jakim to przedstawiasz. 

Przed chwilą, Electra napisał:

Ty kompletnie nic do niego nie czujesz. Ty go zwyczajnie rozkładasz na czynniki pierwsze i analizujesz ryzyko jak przy INWESTYCJI. Szczerze? Jak dla mnie horror. 

Gdybym nie czuła zupełnie nic, nie siliłabym się na spotkania, a zawsze jak się widzimy cieszę się, że go widzę, że jest ktoś bliski.  Nie analizuję że miałabym wygodne życie więc może zaryzykuję bo to byłaby dobra INWESTYCJA. Ne jestem głupią, biedną myszką szukającą nadzianego faceta z wygody, a Ty oczywiście pokazujesz to stereotypowe myślenie, o którym wspomniałam w wątku. 

12 minut temu, Qwerty82 napisał:

Ja wybrałam męża tropem "najlepszy z tego co było" i skończyło się porażką.

To nie jest najlepszy klucz 

Nie spieszy mi się do tego męża, a czy byłby porażką? Nie wiem. Na pewno ma jakieś mankamenty jak każdy, ale jak pisałam patrząc na innych facetów z którymi się spotykałam, taki "typ" najbardziej mi odpowiada. Jego zachowanie, myślenie, czułość i dobro w serduchu. Sądzę, że nie zmieni się pod tym kątem.  

2 godziny temu, Electra napisał:

Wygląda to tak jakby Ci nie zależało tylko pasowało, że jest. Jarają Cię klimaty niepewności i olewania, a jak facet pewny i zaangażowany to nudny. Niektórzy ludzie tak mają i w moim otoczeniu sprawdza się schemat

Albo przestajesz blokować się i wchodzisz w to tak jak przystało, albo odpuść.

Zależy mi na tej znajomości, ale mam obawy o których pisałam. Z drugiej strony u niego też jest różnie.  Czasem rozmawiam, że tak jest ok i wiemy, że każdy pójdzie w swoją stronę za jakiś czas, a czasem te rozmowy o przyszłości, dzieciach i tekst "zaryzykujmy". Czasem, że on już nie chce związku (żona zdradziła, jakaś tam partnerka chciała pierścionek i powiedziała "albo pierścionek i ślub albo spier.dajaj, zaręczona byłam już 2 razy ) albo znowu coś o naszej wspólnej przyszłości...

3 godziny temu, Cisza napisał:

Coś chyba pomijasz...ale zawsze warto być szczerym wobec drugiej strony. Może porozmawiaj z nim o swoich przemyśleniach. Szkoda by było dobrego człowieka stracić...

Oczywiście, pomijam sporo bo wątek byłby o wiele dłuższy  

Na pewno porozmawiam, choć jak wspominałam on wie jak jest, pojawia się to między słowami, pół żartem pół serio, albo ja mówię że jest za dobry, pytam dlaczego robi to wszystko. Zaczynam stawiać się na jego miejscu i myślę co ja robię, jak traktuję tego człowieka...

Przed chwilą, Onkosfera napisał:

Przystojniejszy i młodszy to żaden argument, no chyba że jest 40 lat różnicy

To tylko przykład. Może być lepszy w łóżku, lepszy na co dzień, "lepszy" czy" inny " w jakiś sposób, to bez znaczenia. Trochę mniej tej różnicy

4 godziny temu, Onkosfera napisał:

Wyobraź sobie dwie sytuacje. Jedna: jesteś na straganie z mężczyznami. Wszyscy na Ciebie lecą i Cię kochaja. Możesz wziąć każdego. Nadal wybierasz jego?

Druga: jesteś jego żona. Minęło dziesięć lat od chwili obecnej. Wyobraź sobie jak wygląda Twoje życie. Jak on się zachowuje, jak Ty. Nadal chcesz?

W obydwu sytuacjach nadal wybieram tego samego

Tzn na straganie - musiałam chwilę pomyśleć ale zważywszy na to, jakich mężczyzn poznałam w swoim życiu, co mi w nich odpowiadało, a co nie - on jest "najlepszy". Wiadomo, że może któryś byłby przystojniejszy, młodszy etc. ale często te zmiany "na lepsze" sprawiają, że jesteśmy w czarnej d. i jednak w poprzedniej opcji nie było źle...

Nie mogę zasnąć więc wyklepię trochę życiowych przemyśleń nt. posiadania bliskiej osoby, bycia w związku i... no właśnie znudzenia? Powiedzcie co robić, co zmienić, co naprawić czy może po prostu się rozstać i nie krzywdzić? 

Pierwszy facet, pierwsza miłość, pierwszy seks. Wszystko było pierwsze. Ja zakochana, on... ciężko stwierdzić czy cokolwiek czuł prócz tego co ma w spodniach. Po czasie doszedł do wniosku, że czas oświadczyć że ma córkę, lat 5 "bo pomyślałem, że warto żebyś wiedziała ". Szok. Niedowierzanie. Rozstaliśmy się po lamentach że teraz będzie inaczej  i w ogóle odmiana w super faceta o 180°.

W tej relacji na prawdę czułam te motyle w brzuchu, przytulając myślisz że nie potrzebujesz nikogo i niczego więcej do szczęścia, jesteś w stanie oddać rękę, nogę, nerkę... no i teraz byłabym bez ręki, nogi i nerki pożegnaliśmy się soczystym wyznaniem, że w gruncie rzeczy chodziło o seks, i na co ja liczyłam, aha i mam fajną ciasną cip.kę, w której było mu dobrze - więc gdybym miała ochotę, mogę zadzwonić.  Zabolało, jak to młodą głupią, zakochaną...

Kilka lat i nic nieznaczących znajomości i później przypadkiem on. Zupełnie inny mężczyzna.  Zaangażowany, poukładany, życiowo ogarnięty, jednym słowem ideał.  Trwa to do dziś, trochę ponad rok. Jest przyjacielem i kochankiem, i przytuli i opieprzy, i pocieszy. "Ideał", którego życzę każdej kobiecie   Nie planowaliśmy związku, a wyszło takie nie wiem co... są wyznania, tęsknoty, martwienie się o tę drugą osobę i zazdrość.  Powiedzmy, że żyjemy jak w związku ale z pewnym dystansem.

To on czuje więcej oboje o tym wiemy. On zapytał czy go kocham i sam nie raz w przypływie emocji wyznał, że zakochał się.  On czasem mówi żeby to wszystko ułatwić i spotykać się zupełnie jawnie jako para(nie ukrywamy się ale też nie afiszujemy), on dzwoni kilka razy dziennie, łatwiej mu przyznać, że tęskni...Pojawiały się tematy dziecka, wspólnego życia ale wmawiam sobie, że tak jest dobrze - a gdzieś tam w głębi brakuje mi tej bliskości, takiej prawdziwej by mieć się na co dzień, a nie kilka razy w tygodniu. Jednak jest jakaś bariera. Wiek, różnice statusu społecznego (zawód zaufania publicznego powiedzmy), obawa przed presją społeczną "bo  młoda poleciała na kasę/ bo złapała na dziecko" czy jakiekolwiek gadanie współpracowników, rodziny. Podadto obawa, że znowu zaufam bezgranicznie i usłyszę "Było fajnie, cześć " mimo tego, że minęło spooro czasu to gdzieś głęboko zostało we mnie to upokorzenie z poprzedniej relacji. 

Ostatnio między wierszami pojawia się zdanie, że jemu zależy bardziej, że on się stara i stara się dlatego żebym się nie znudziła, nie odeszła.  I rzeczywiście po przemyśleniach dochodzę do wniosku, że ma rację.  Kina/teatry/spacery/kolacje/ wyjazdy, wszystko wychodzi od niego, on planuje, on wymyśla, kombinuje jak możemy się urwać by mieć dodatkowy dzień dla siebie, czy godzinę by w ciągu dnia się spotkać tak po prostu. A co robię ja? Rozkładam nogi, to jedyna moja aktywność. (To głupie, ale tak sobie wmawiam)  Dodam, że w tej pierwszej relacji było odwrotnie, to on miał mnie gdzieś, to ja głupia latałam, wymyślałam dlatwgo myślę, że stąd ta zmiana. Nie wiem co się dzieje. Jakbym czuła się za pewnie - że on jest, będzie, on wymyśli coś fajnego a ja potwierdzę lub zaneguję. Czasem rzeczywiście tęsknię, nie wyobrażam sobie, że miałby zniknąć ot tak z dnia na dzień...

On jest za dobry. Tyle przychodzi mi do głowy i często wspominam to podczas rozmów.  Myśląc na chłodno nie wiem co go przy mnie trzyma. Facet stara się, a ja jakbym odpuściła, była bierna, jakbyśmy byli w nudnym  małżeństwie 20 lat. Poradźcie jak się obudzić i na nowo cieszyć tym wszystkim. Nie myśleć za dużo, nie analizować tylko cieszyć się sobą i chwilą.  Co zrobić, aby było "tak jak na początku " ? Wiem, że po pewnym czasie wszystko się zmienia i może wkrada się ta rutyna ale... nie chcę go stracić i obudzić się z "ręką w nocniku" gdy będzie za późno.  

O ludzie, jeśli ktokolwiek dotrwa do końca, to

1 minutę temu, Qwerty82 napisał:

Ja mam w zwyczaju się najpierw całować a potem lądować w łóżku  Ale rozumiem że możesz mieć inne preferencje

czepiasz się szczegółów. Na kafe już nic nie powinno Cię dziwić... 

6 minut temu, Qwerty82 napisał:

Ja nie lubie palaczy a poza tym nie mam w planach przeprowadzki.musi szukać dalej 

Pali... a to niedobry! Jeśli w łóżku okazałby się spoko to stawiam ultimatum albo albo (wtedy ten pierwszy seks bez buzi buzi wiadomo )

Co tu taka cisza? Koniec zawodów w pościgu do serca Autora?? 

12 godzin temu, VanessaR napisał:

Nie chce go testować zaciągając go do łóżka. Chce po prostu poczuć jego dotyk i tak dalej. Obawiam sie tylko ze to go wystraszy jesli inicjatywa wyjdzie z mojej strony. On twierdzi ze szuka stałej partnerki z która zamieszka i spędzi z nią resztę życia. Ja tez tego pragnę ale tak sie składa ze pragnę tez jego ciała teraz natychmiast 

Spotykałam się kiedyś z facetem, który od pierwszego  spotkania gadał jaki to on jest porządny,  jaki religijny, że z dawnych czasów, że on to rodzina, żona, dzieci, że on to seks może na 10 randce ale nie na 1! Niby żartem, niby serio, no i przez następne kilka spotkań wplatał w rozmowę coś w stylu "to już nasze 2, 5, 6 spotkanie i mrugał okiem". .... 

Nie, że mnie się spieszyło ale zwykle seks wychodzi spontanicznie, a nie "musimy spotkać się jeszcze x razy bo potem wypada już iść do łóżka " 

Robił z siebie świętoszka, a wyliczał do tego 10 jak nastolatek (miał 37 bodajże). Znajomość zakończyliśmy na 7. Niech liczy dalej

Wyluzuj, zasugeruj, jak będziecie u niego zobaczysz jak to się potoczy

Znam to. Opisywałam kiedyś w jakimś temacie ale teraz nie znajdę.  Ja odeszłam po prostu, powiedziałam koniec, nie spotykamy się, nie chcę  + że nie mam żadnych zobowiązań wobec niego ale sporo dowodów i informacji którymi mogłaby zainteresować się jego żona. Odpuścił. (Tak sądzę bo usunęłam aplikację poprzez którą pisaliśmy i później zablokowałam nr bo był z jeden telefon. Nie kontaktował się później w żaden sposób) 

Ja absolutnie nie chciałam niczego więcej, ale jemu jakby zależało, męczyła mnie ta znajomość bo ciągle chciał się spotykać, pisał, dzwonił, coś wspominał o wspólnym życiu, o dziecku. Zmienił moją nazwę w telefonie i niby to biznesowe pisanie gdyby żona zauważyła... i chyba właśnie tym nadmiarem kontaktu mnie zamęczył + jakieś zazdrości, wypytywanie z kim byłam, co robiłam. Później już nawet seks nie cieszył.  

A to nie wypada podczas zabaw? 

11 minut temu, misieq napisał:

ja znam lepsze. nie umiał włączyć pralki i dzwonił do żony zapytać jak ją włączyć. inny wysłany na zakupy podaje kasjerce seler (korzeń) i pyta czy to natka pietruszki :DDDDDDDDDD

Trzecia już anegdotka. Idę do sklepu jak prawdziwa matka polka w sobotę, bo jak sobota to tylko do lidla.... wiadomo 

Dwóch facetów, geje albo koledzy... "to ja wezmę jeszcze kilka ogórków" i widzę jak grzebie, wybiera, maca, dotyka, ogląda, jest! Trzyma w garści cukinię  

6 minut temu, misieq napisał:

nazbierasz tyle plusików, że zabiorę Cię nad morze i dostaniesz ten upragniony plastikowy pierścionek z kulki z maszyny za 2PLN. Jak będzie dobrze, lepiej i najlepiej to udamy się wówczas na to złomowisko i poszukamy jakiegoś metalu

O matko (dosłownie). Przypomniała mi się rozmowa rodzinna z pierścionkiem w roli głównej. Mama ma, ogląda pierścień córki i wywiązuje się rozmowa. Siostra narzeka, że jakiś on cienki, powyginany już, coś o złocie, srebrze i innych metalach kolorowych plotkują i coś tam wtrąciłam, że mnie to nie robi różnicy z czego to tam będzie. No i paluchy mam szczupłe, to ciężko dopasować. Wtedy siostra kwituje, że ja to zadowolę się nawet pierścionkiem z automatu czy odpustu  taki dla dzieci, rozszerzany w miarę potrzeb... i teraz wchodzi Misiek cały na biało  

Cholera, no wykrakała! 

2 minuty temu, uzyszkodnik napisał:

 nie znam mezczyzn, ktorzy uwazaja, ze sprzatanie czy gotowanie to cos, za co nalezaloby glaskac ich po glowkach. Rozumieja idee partnerstwa, i podzialu obowiazkow.

Nie czepiaj się chłopaka...

Mam podobne spostrzeżenia. Relacje zwykle miałam ze starszymi mężczyznami i nigdy, nikt nie zasugerował mi, że  "baba jest od garów". Dla nich, jak i dla mnie oczywistym jest, że w domu robimy wszystko razem. Lub wg jakichś tam ustaleń, podziałów.  Wiele razy spotkałam się z tym, że to mężczyzna gotuje, a ja siedzę popijając wino. Wiele razy to facet prasował mi coś na szybko i to z perfekcyjną dokładnością... ale wiem, że zdarzają się też no "sieroty" życiowe.

Historia z niedawna. Koleżanka pokłóciła się z mężem, ciche dni. Chodzi, szuka, szpera - pranie robić chciał - swoje oczywiście.   W końcu ona pyta czego ten szuka... proszku do prania. No to ona, że kapsułki, to on ze zdziwieniem "taaaak? To teraz taki robią "  - "Tak kochanie, od xx lat używamy kapsułek do prania" 

7 minut temu, uzyszkodnik napisał:

a jedym z jego glownych osiagniec, za pomoca ktorych imponuje niewiastom, jest mycie podlogi i wkrecanie zarowki. Moga ustawiac sie w kolejce, pod warunkiem, ze nie maja pontonow.

Te podłogi to mnie nie szokują. Sądzę, że to taki przykład, że potrafi tę podłogę zmyć czyli nie jest ciapkiem w domu i ogarnia podstawy... tzn wiadomo, że chciał się trochę pochwalić  że dobry mąż  ale Misiek... u mnie w domu obowiązki domowe się dzieli + Pani do sprzątania co 2 tyg. 

To jak? ? 

Oj kurczę, kolejka jak zwykle to i ja się wbijam! 

Jeśli nauczysz mnie pływać to przemyślę sprawę i może podam dłoń byś założył ten pierścień za jakiś czas  

Dziecko masz, rodzić już nie muszę życie jak w Madrycie. 

42 minuty temu, Electra napisał:

Właśnie mnie przekresliles. Żałuj

Ty znowu szukasz kawalera?

9 minut temu, Fdd napisał:

No może... Wszystko trzeba w życiu spróbować

Kur.. ale jak miałabym rozkładać nogi przed kimś na kim mi zależy, a za chwilę przed kimś obcym, nie pojmuję.  

Tzn zdrada to coś innego, zakazanego więc towarzyszą zupełnie inne emocje. A tutaj wracam do domu i pytasz jak z nim było? Omg

2 minuty temu, Fdd napisał:

Ciężko wytłumaczyć. Skupiasz się na własnej przyjemności i to jest najważniejsze Jeszcze żadna nie narzekała

Mnie ciężko zrozumieć. I zawsze jest tak "delikatnie"? 

Twraz pisząc z Tobą zastanawiam się czy wszystko ze mną ok. Nigdy nie byłam taka "samolubna", a może właśnie powinnam