magalen

Po latach obserwacji zauważyłam że duża ilość ludzi szuka czegoś co nie istnieje. To że bywają mało szczęśliwi lub nieszczęśliwi nie wynika z tego że świat jest zły tylko z ich nierealnego podejścia do rzeczywistości. Duża część kobiet bardzo często szuka kogoś kto będzie odpowiadał ich zewnętrznym wyobrażeniom a jednocześnie zwiąże się z nimi na bardzo, bardzo długo a najlepiej na zawsze. Jednocześnie ten ktoś ma poświęcić swoje życie głównie na pomaganie w rozwiązywaniu lub nawet na rozwiązywanie jej problemów zarówno tych ze świata materialnego jak i ze świata emocjonalnego. Seks jest mniej ważną częścią życia. Duża część mężczyzn natomiast bardzo często szuka kogoś kto również będzie odpowiadał ich zewnętrznemu wyobrażeniu ale lepiej aby ten ktoś nie wiązał się z nimi na zbyt długo bo pewnie chcieliby w swoim życiu poznać bliżej jeszcze nie jedną kobietę. Kobiety te miałyby zajmować się bardziej ich życiem seksualnym niż nawet emocjonalnym, jeżeli może istnieć takie rozróżnienie. Odnoszę wrażenie że te dwie skrajności są najczęściej nieusatysfakcjonowane swoim życiem albo mało usatysfakcjonowane. W wyniku tego najczęściej hejtują, rozpaczają, mają pretensje, gorzknieją, zciemniają. A ciekawe ile takich osób jest w stanie zastanowić się nad tym czy są w ogóle w stanie znaleźć kogoś takiego jak szukają i czy taki ktoś w ogóle istnieje. A jeżeli uświadomią sobie że nie istnieje to czy potrafią dostosować się do rzeczywistości i poszukać pozytywnego kontaktu z kimś na miarę siebie czy bardziej wmawiać sobie że świat jest zły i stawać się coraz bardziej rozbitym psychicznie. Czy coraz szczęśliwsze nie stają się osoby które potrafią dostosowywać się do rzeczywistości a coraz nieszczęśliwsze te które oczekują że rzeczywistość da im coś co rzeczywiście nie istnieje? Od kiedy zaczęłam bardziej współdziałać, jednak poniekąd w wymagający sposób z męskimi słabościami a mniej od nich oczekiwać dla siebie to moje życie na pewno stało się bardziej satysfakcjonujące, tyle tylko że do tego trzeba się trochę wysilić . W którym miejscu źle myślę? A może w całym tekście?:)

Na pewno możliwości u każdego z wiekiem rosną? Wydaje mi się że są ludzie którzy kiedy byli bardzo młodzi to potrafili być bardziej życzliwi w stosunku do większej ilości ludzi, teraz kiedy są życzliwi to bardziej ze względów dyplomatycznych i to w stosunku do ludzi z którymi są zmuszeni mieć kontakt. A czasami to nie potrafią być nawet życzliwi w stosunku do najbliższych. Tak to czasami widzę kiedy obserwuję znajomych i dalszą oraz bliższą rodzinę.

Jest ktoś kto zrobi ze mną to: https://www.youtube.com/watch?v=_Q4o957eLKU&t=254s

Van także jest nie najgorszy choć w stosunku do Piotra bardzo sofcikowy. Jest masę filmów na youtube o ludziach podróżujących prawie za darmo vanami, nie myślałam że tak dużo ludzi tak robi

Chodzi Ci o wymagania w stosunku do swoich potrzeb a nie w stosunku do swoich możliwości? Chyba są zarówno ludzie którzy mają coraz większe wymagania w stosunku do swoich potrzeb jak i ci którzy mają je w stosunku do swoich możliwości? A którzy z nich rozwijają w sobie coraz lepsze uczucia które powodują że mają coraz lepsze relacje z innymi ludźmi? A którzy z nich nie są w stanie posiadać dobrej relacji chociażby tylko z jednym swoim partnerem?

Przepraszam ale za daleko,nie uda nam się wcześniej dobrze poznać

A poza tym chyba nie obejrzałeś specjalnie tego filmu bo ten facet w nim pokazuje że do podróżowania wcale nie potrzeba dużo pieniędzy.Jak ktoś jest rozlelany przez życie to bez większej gotówki nigdzie nie ruszy ale ja nie szukam lalusia tylko faceta.

Ale w Europie to ja już byłam w tych krajach i jeszcze w dziewięciu innych,w Egipcie także.Po co mam tam znowu jechać.

Ale z którego miasta?

A skąd jesteś?

A skąd jesteś?

Film dokumentalny “Nie dojechać nigdy” (PL) / “Never arrive, ever” (EN) / “No llegar nunca” (ES)