tutututu

Dziękuję i nawzajem!

Co do choroby – mam psychologa, psychiatre i leki. Dlatego jest lepiej. Co do rodziców – mam dobre kontakty z tata, z mama gorzej. I może rzeczywiście tematy miłości i seksu moge z nią (psycholog) przedyskutować. Wcześniej jakoś nie pomyślałam, że to może być też temat na terapie (mówiłam glownie o chorobie i nad nią pracowałam).

Jesteśmy obecnie razem prawie dwa lata. Kocham ją i ona mnie też. Wiem, że to uczucie jest prawdziwe, bo choruję na depresję i nerwicę lękową od jakichś trzech lat. Jestem też po dwóch próbach samobójczych. I wspomniałam o tym, ponieważ życie z taką osobą jest trudne i wymaga poświęceń. Nieraz już zrywała dla mnie noce, nieraz płakałam jej przez kilka dni, mówiąc, że się zabiję. Nasz związek, wydaje mi się, przeszedł już dość dużo. Obecnie jest ze mną lepiej, jednak bywa i gorzej. Przeszłyśmy razem sporo, a nasze uczucie tylko rośnie. Wiadomo, ze różnie w życiu bywa, ale ja wiem, że ją kocham i mam nadzieję, że ten związek przetrwa długie lata.

Nasz seks polega bardziej na placówce albo minetce. Na razie nie chcemy używać dodatkowych rzeczy.

Nie wiem, czy lesbijkami, ale tak, obie jesteśmy dziewczynami.

Nie wiem, czy lesbijkami, ale tak, obie jesteśmy dziewczynami.

Po półtora roku związku z dziewczyną, zdecydowałyśmy się na stosunek. Obie mamy 15 lat, choć ona jest pół roku starsza. Uważam, że ta decyzja była świadoma i obie tego chciałyśmy. Chciałam jednak, raczej z ciekawości, zapytać was, co o tym myślicie. Czy uważacie, że to za wcześnie? Ciągle spotykam się z taka opinią, choć sama uważam, że byłam gotowa. Może ktoś z was zaczął w podobnym wieku i teraz żałuje/nie żałuje? Piszcie swoje zdanie!

Mam krótkie pytanie. Co sie stanie, jak zatrzymamy wylatywanie krwi miesiecznej i jednego miesiaca, mimo okresu, ona zostanie w nas? Nie wiem, czy to mozliwe, ale uznajac, ze tak. Z góry dziękuję za odpowiedz.