Alutek

Nie mam, ale podejrzewam, że jak wszystko w sinsay , barachło

Trochę mnie to zwaliło z nóg. Nie chcesz się wyprowadzić, poddajesz się i mieszkasz w domu teściów i wreszcie przeszkadzają Ci teściowie ( błagam, nie "teście"), że mieszkają we własnym domu? Zdecyduj sie na coś i załatw sprawę ze swoim mężem.

Lenor perełki zapachowe ?

Bardzo Ci współczuję, ale "wolnoć, Tomku, w swoim domku".

Agent Provocateur są piękne i delikatne ale solidne.

Przepraszam, ale uważam, ze temat jest wyssany z palca. Zadna kobieta przy takich sygnałach ostrzegawczych ( to syreny alarmowe o nalocie a nie sygnały ostrzegawcze) nie miałaby już żadnych wątpliwości. Niech skacze.

Idź sama porozmawiaj z psychologiem, Tobie też potrzebne jest wsparcie. Zostaniesz też skierowana do specjalisty lub do ludzi , którzy okażą Ci pomoc w tym trudnym temacie. Przekonasz się, że nie jestes sama. Przede wszystkim potrzebny Ci kontakt z ludźmi, których dotyczy ten sam temat.

Odsyłanie człowieka z takim problemem na "za kilka lat" jest równoznaczne ze spadaj na drzewo. To życie twojego dziecka. Rozmowa oraz konieczność wizyt u specjalistów jest nadzwyczaj ważna. Trzeba przede wszystkim "zidentyfikować problem" i trzeba dać dziecku akceptację. Dziecko otworzyło się przed Tobą. Ty idź do psychologa i poszukaj wsparcia aby móc udzielić go dziecku. Nie czekaj aż minie, samo się rozwiąże itd.