Usunięty Użytkownik

To wy jej nie widzieliście pijanej na lajwie na tiktoku. Tam to daje czadu. Szok.

gdzie? tutaj nie da się wrzucić filmików albo ja nie umiem

Niestety, ale zdecydowanie tak. Influencer musi odpowiadać mi wizualnie, abym go oglądała. Np w 99% na instagramie, tiktoku, yt obserwuję dziewczyny z ciemnymi włosami, które są obiektywnie atrakcyjne oraz styl ubierania jest zbliżony do mojego. A jeśli chodzi o influencerów, którzy przekazują jakieś naukowe treści to zwykle mam tak, że początkowo go zaobserwuje, bo interesuje mnie jego kontent lecz po jakimś czasie zaczyna mnie męczyć jego uroda (jeśli nie wpisuje się w mój "typ") i mimo ciekawych informacji na profilu to przestaję go obserwować.

Ona do tych zarzutów o biciu swoich psów się otwarcie przyznała na lajwie na tiktoku, mam to nagrane.

A ja mam nagrane jej fragmenty lajwa z tiktoka, gdzie przyznaje się otwarcie do bicia wszystkich swoich psów i popiera tą metodę wychowawczą u zwierząt. Zastanawiam się co z tym można zrobić...

A nie lepiej iść na kierunek związany z żywieniem i zrobić dodatkowo te przygotowanie pedagogiczne? Po co Ci ta pedagogika wczesnoszkolna skoro chcesz uczyć zawodowych przedmiotów w szkole średniej.

Tym swoim histerycznym i ...ym zachowaniem sama nieświadomie pchasz go w ramiona potencjalnej kochanki. I tak się dziwie, że jeszcze z Tobą jest. Proponuję wylać na siebie kubeł zimnej wody na otrzeźwienie i wizytę u psychoterapeuty. Takie coś trzeba leczyć i to pilnie, jeśli chcesz żeby te małżeństwo przetrwało. Tragedia.

A czy wiadomo jak i dlaczego Ewa weszła we współpracę z Bigordi? Nie jest jakąś super popularną youtuberką, a tylko z nią jedną współpracują. Reszta youtuberek tylko paczki PRowe dostaje

Zgadzam się. Nie warto tracić czasu na chłopców, którzy ciągle nie wiedzą czego chcą.

Owszem. Wobec tego nawet jeśli się znajdzie garstka wspaniałomyślnych kobiet, które uprawiają seks z k w innym miejscu niż z m to nadal dla mnie dom to jest DOM. Twierdza. Świątynia. Nie tylko moja, ale także moich dzieci i m. Gdyby mój m miał k to chyba ciosem ostatecznym było by dla mnie to gdyby mi się ona jeszcze szwędała po moim własnym domu w którym czuje się bezpiecznie, swobodnie i jest to MÓJ TEREN. Nie dość, że zdradzona to jeszcze odarta z prywatności. I tak samo działałoby to w drugą stronę. Gdybym to ja miała k to ostatnie miejsce w którym pomyślałabym że możemy się gździć to mój lub jego dom (jesli miałby rodzinę). Takie moje luźne przemyślenia... Na zasadzie co by było gdyby. Tak jak zdradę jestem jeszcze w stanie sobie wytłumaczyć, przetrawić, zrozumieć, tak spotykanie się nawzajem w swoich domach gdzie mieszkacie z m i być może dziećmi - nie. Nie potrafię zrozumieć. Po prostu.

Tak sobie w ciszy czytam ten Wasz wątek. I absolutnie nikogo nie oceniam. Pojęcie zdrady jest mi obce, ale nie traktuje życia zero jedynkowo ani że wszystko jest tylko czarne albo białe. Sytuację są różne i różne pokusy na nas w życiu czyhają, a my jesteśmy tylko ludźmi. Tylko nie mogę zrozumieć jednej rzeczy... Jak możecie przyprowadzić k do domu, do Waszego i m wspólnego azylu, do miejsca gdzie obydwoje z m czujecie się bezpieczni i jeszcze kochać się w tym samym łóżku, w tej samej pościeli co śpicie z m. Mam nadzieję, że mi nigdy życie się nie poukłada tak że będę miała innego faceta na boku. Choć życie zweryfikuje wszystko. Ale gdyby taka sytuacja miała jednak miejsce to chyba naprawdę próbowałabym zachować te ostatnie ochłapy przyzwoitości i nie przyprowadzałabym k do domu, do miejsca które tworzycie i żyjecie w nim wspólnie z m.

Ciąża jest na pewno. Trzymam kciuki żeby wszystko dalej rozwinęło się pomyślnie.

Jasne, rozumiem. Każdy ma inny punkt widzenia i myślenia. Ja też męża nie zmuszam do bycia ze mną. On o rozwodzie nie chce słyszeć, a ja stety lub niestety jestem z tych osób, które żeby wziąć rozwód muszą mieć naprawdę solidne powody ku temu. Chyba trochę spowodowane jest tym jaki obraz małżeństwa dali mi rodzice. Czyli są fantastycznym małżeństwem, choć nie jeden poważny kryzys w życiu mieli. My jesteśmy młodzi stażem i wiekiem, dlatego wierzę, że uda nam się obydwojgu dojrzeć jeszcze do pewnych kwestii. A jak nie to trzeba będzie obrać różne ścieżki, którymi pójdziemy osobno. Cóż, wszystko wyklaruje się z czasem.

No to gratulacje udanego związku.

Jakie są powody tego (oprócz monotonni w małżeństwie), że mąż lubi sobie popisać/poflirtować smsowo z innymi? U mojego to mam wrażenie, że to m.in. też chęć dowartościowania się, ale jakie mogą być tego jeszcze inne powody? Oczywiście mówi, że kocha i absolutnie nie chce słyszeć o rozstaniu i rozwodzie. Ale też nie potrafi wyjaśnić czemu go tak jara pisanie z innymi. Może ktoś mi to wyjaśnić jak to działa u facetów?

To dlaczego nie chce się rozstać, skoro proponowałam mu rozwód? Twierdzi, że kocha i nie chce słyszeć o żadnym rozwodzie. Nie rozumiem facetów.

Zapamiętaj jedną rzecz. Im bardziej Ty myślisz o facecie, latasz za nim, nadskakujesz, kiedy spotkania wychodzą zawsze z Twojej inicjatywy (z jego tylko wtedy kiedy chce mu się r..u.ch..ać), kiedy jesteś zawsze na wyciągnięcie ręki dla niego, tym samym robisz się coraz mniej atrakcyjna dla niego. Sama wiele razy popełniałam ten błąd. I teraz będąc w małżeństwie nadal nie raz się zapominam i im bardziej próbuje rozmawiać, mówić że już dawno nigdzie nie byliśmy razem itp itd to ma zawsze odwrotny skutek. A im bardziej jestem zalatana i zajęta sobą to on nagle proponuję wspólny wypad, spacer, co chwilę przychodzi żeby zagaić rozmowę itp. Zresztą byłam też kiedyś po tej drugiej stronie, kiedy to facet zaczął być nachalny, przestał mieć swoje życie tylko ciągle był w gotowości się ze mną spotkać. Ciągle pisał, dzwonił, chciał się co chwilę spotykać, nie dał w ogóle za sobą zatęsknić. Próbowałam mu tłumaczyć, ale on dalej swoje. I musiałam zerwać znajomość.

To że trafiłam na niezbyt dobry egzemplarz to już zauważyłam...

No pewnie, a jakby zostawili dziecko z babcią i pojechali na wakacje to dopiero byś tutaj p..ier..do.li.ła na forum jacy to z nich strasznie wyrodni i samolubni rodzice, bo zostawili 2 miesięczne dziecko i sobie na wakacje polecieli. To że ktoś zostaje rodzicem nie znaczy, że już ma nie korzystać z życia. A małej na pewno się krzywda nie dzieje.

Zgadzam się w 100%.

Ja ich lubię, obserwuję, dzieciaki super. Ale sama mam 1,5 roczne bliźniaki i cholera nie wierzę w te jej nerwy ze stali. Ja uważam, że mam dużo cierpliwości do dzieci, a mimo to nieraz nie ma dnia żebym się nie poryczała z bezsilności albo żebym nie przeklęła pod nosem z braku mocy. Wiele razy siedziałam z moimi dziećmi i płakałam razem z nimi, bo nie mogłam sobie poradzić, tak mi dawali i dają czasami popalić. I odkąd jestem mamą to nie wierzę żadnej słodko pierdzącej o macierzyństwie instagramerce. Bo to jest jedna wielka ściema i tyle.