tojawiosna

Hmm...fajny to był temat, poprzednie też. Pierwszy zaczynał się Wierzyńskim : ,,Zie­lo­no mam w gło­wie i fioł­ki w niej kwit­ną na klom­bach mych my­śli sa­dzo­ne za mło­du Pod słoń­cem co dało mi du­szę błę­kit­ną i któ­re mi świe­ci bez trosk i za­cho­du. (...)" To było wiosną. A lato według Wierzyńskiego było takie: ,,Leżę na łące, Ni­ko­go nie ma: ja i słoń­ce.(...)" Wierzyński...pięknie pisał.

,,Cieszę się, Że jesteś. Gdzieś, W tym samym, Co ja Listopadzie..." Lubisz jak pisze Wierszycki

Marynarzu, pojawiasz się i znikasz, więc ,,A ja dla Ciebie (nie)założę tę suknię niebieską jak pamięć i za rękę powiodę tam, gdzie nas nawet wiatr nie znajdzie. Ty otrzepiesz sól z dłoni, jej resztki scałujesz z mych oczu i wypłyniemy oboje na morze słodkich powrotów"