vanyasa

Tam co chwilę cukiernia jest inna, a te hasła "od zawsze" to są zawsze, tylko dotyczą innych firm i innych ulubionych" cukierenek". Pamiętacie jak mama L. zachwalała Suzuki? Jak się umówili na jazdę testową? Oni nie mają samochodów tej marki, ale nie przeszkadzało jej w mówieniu "od zawsze lubiłam tę markę", a w dalszej części wypowiedzi okazało się, że koleżanka mówiła, że jej się dobrze jeździ. Aha.

Bardzo podoba mi się ten wywód o rodzicielstwie bliskości. Najbliżej to miał ojciec jak stał pod drzwiami XD

Każdy ma swój gust, spoko. Też uważam, że wolnostojące wanny są przepiękne, ale sprawdzą się jedynie na sporym metrażu. Reszty estetycznie nie komentuje, ale zabudowywałam kiedyś pralkę i koniec blatu musi być zgrany z krawędzią urządzenia, bo szufladka jest za krótka i ledwie można tam wlać płyn, a o myciu nie ma mowy.

Same sobie to wmowiłyśmy.

Dobra, nie popadajmy też w skrajności. To jak ktoś wygląda nie jest wyznacznikiem udanego związku. Laura, zdaje się, ma bardzo trudny charakter. Jest taka scena na vlogach jak stoi w jesiennej aurze i fotografuje swoje butki, Piotr jej zbiera liście, a ona je wyrywa mu z rąk z paskudną miną. Jeśli tak było częściej, to ja się nie dziwię. Zresztą nie ufam ludziom, którzy nie mają znajomych z przeszłości xD

no właśnie! O to mi chodzi. Ludzie z reguły nie lubią być nagrywani. A ona filmowała w s z y s t k o. I o ile ona zdecydowała się na taki sposób życia, to inni nie. Jest takie nagranie z sylwestra, w którym większą ekipą są u Jacka i tam pokazane są jakieś dwie laski. Mają zażenowane miny. I nie dziwię się. Na ich miejscu kazałabym usunąć ten fragment...

Z drugiej strony nie widzieliśmy wszystkiego. Nie wiem, wydaje mi się, że jest mocno nieszczęśliwa i niezręcznie ogląda się vlogi, w których widać, że coś jest nie halo. Niestety, gdy jest szczęśliwa (i super!) to jest znowu sto razy bardziej niesympatyczna i bucowata. Nie rozumiem tego schematu.

Gdzie się wyzywały? Czemu Laura nie cenzuruje tych vlogów?

Uuuuu! Podacie adres?

Co to jest ten brokat?

Dobra, nie znamy wojskowego, ale był ogarnięty. Słuchał trójki, czytał książki, miał bogaty zasób słownictwa (nawet naszą psycholożkę poprawiał, bo ta się zagubiła w komunikacji intrapersonalnej i interpersonalnej) i jakąś wiedzę o świecie. Do tej pory pamiętam jego zażenowanie na twarzy, gdy opowiadała (a raczej bredziła nieco) o Pałacu Kultury w Warszawie. Nie zapomnę też jak mówiła " o śmiesznej audycji", której razem słuchali, a która dotyczyła "takiej śmiesznej książki" (chyba o morderstwie?).