niepowinnomnietubyc

Już myślałam, że wyłapałam shadow bana, a jednak łapeczki się pojawiają pod komentarzem.

Też miałam w szkole niepełnosprawną osobę ale akurat chłopca. Chodził z nami normalnie na zajęcia (miał opiekuna na przerwach i w razie wyjścia do toalety), nie było z nim większego problemu, a przynajmniej na początku. Potem stał się strasznie roszczeniowy, wymagał od nas, żeby go wozić po korytarzu, dzielić się wszystkim itd. My jako dzieci mieliśmy swoje "paczki", a on za wszelką cenę chciał się "wbić na krzywy ryj" na każde możliwe wyjście po szkole, co nie było możliwe, bo wymagał jednak specjalnego podejścia gdy nie było opiekuna w pobliżu. Wiadomo jak - jako dzieci - zaczęliśmy go traktować.

Różne osoby, przecież powiedziała

Jej SUPLAJSY - zaznaczyła, że nie ma odpowiedniego polskiego słowa na to - czyli statywy, kamery do nagrywania. Ja pierdzielę W skrócie: Nasza ulubiona jutuberka/pani prezes poważnej firmy szuka studia do nagrywania filmów z RÓŻNYMI OSOBAMI, które będą do niej przyjeżdżać z całej Polski. Ma z tym problem, bo wynajem ładnej kawalerki dużo kosztuje i nic nie jest dostosowane pod jej wymagania. Tańsze mieszkania wyglądają jak z czasów PRL i mają żółte ściany, a żółte ściany wyglądają źle, ale w jej kuchni dobrze tylko na nagraniach źle - wiecie o co chodzi.

Odniosłam podobne wrażenie jeśli chodzi o komentowanie serii Down The Road. To trochę tak jak niektórzy śmieją się z ludzi plus size, bo sami mają kompleksy więc szukają "ofiary". W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać ile Magda ma mentalnie lat, bo jak się jej słucha to ma się wrażenie, że tak koło 50. Świat nie działa tak jak 20-30 lat temu, osoby niepełnosprawne są traktowane na równi z pełnosprawnymi. Wiadomo, że na "zadupiach" ludzie zawsze będą lekko zacofani w tym temacie, bo tak to niestety działa ale to co ona czasem opowiada przerasta moje najśmielsze oczekiwania. Nie wiem jak realnie wyglądają jej relacje z ludźmi, widzimy 30-40 minut z jej dnia i to ona wybiera co pokazać więc ciężko to ocenić. Mam wrażenie, że może być różnie, może swoim zachowaniem nadrabia to, że nie potrafi się po ludzku dogadać tylko robi z siebie ofiarę, którą trzeba się opiekować, bo jej się "należy".

Była taką "dziewczyną z sąsiedztwa", teraz jak ją oglądam to mam wrażenie, że im jest starsza i bardziej "doświadczona" to niepełnosprawność zaczyna jej coraz bardziej przeszkadzać i ciążyć dlatego koloryzuje rzeczywistość, żeby dać sobie złudzenie "normalności". Z jednej strony to przykre, bo kiedyś wydawała mi się całkiem sympatyczna (mimo rzeczy, które powychodziły w międzyczasie), szczera i otwarta, teraz raczej nie chciałabym z nią iść na kawę. Z drugiej - zdajemy sobie sprawę z tego jak działają media społecznościowe i generalnie, jak działa teraz świat. Zdrowe osoby często popadają w ogromne kompleksy, bo "jakaś tam dziewczyna wyszła za mąż i ma dziecko, a ja mam 30 lat i jestem sama", co dopiero osoba niepełnosprawna. Zaznaczę, że daleko mi do bronienia jej zachowania czy tego, w jaki sposób komentuje inne osoby np. te z programu Down The Road. Staram się zrozumieć skąd bierze się u niej tyle przekłamywania rzeczywistości i po co to robi.

Z ciekawości przejrzałam jej starsze filmy, niektóre sprzed 4 lat, potem trochę tych sprzed 2 i na końcu z początku tego roku. Mam wrażenie, że sam fakt "otworzenia firmy" sprawił, że z normalnej dziewczyny stała się taką zgorzkniałą prukwą.

Dokładnie w 34:50 się zaczyna.

Powiem ci, że to co piszesz ma sporo sensu ale skoro wspominała coś o tym, że on był w biurze itd. to albo musiałaby mocno ściemniać, albo faktycznie u niej "pracuje". Z drugiej strony - może babka ma już takie urojenia, że przydzielili jej z urzędu opiekuna, żeby sobie biedna krzywdy nie zrobiła. Zauważyłyście jak pani prezes popatrzyła na Eda Szerana jak wspomniał coś o tym, że szedł z niewidomą dziewczyną? Momentalnie jej jakoś mina zrzedła i jakaś taka się zrobiła zmieszana...

Wychodzi z niej małe chamidło.