Bellablue

Boję się ogromu emocji, które we mnie wywołujesz - być może tak bym odpowiedziała. Ale chyba jednak stanie na neutralnej i nie anonimowej wiadomości.

Czekam na dogodny moment... Może przyszły tydzień? Lub koniec tego tygodnia. Panikuję trochę.

Hmm?

Tak, pewnie będzie dociekał, albo nic nie odpisze, nie wiem. Dlatego, o ile napiszę do niego, zrobię to otwarcie, nie anonimowo i zagadam neutralnie. Tak chyba będzie najlepiej.

A mi się wydaje, że on jest tzw. facetem z zasadami i raczej będzie się opierał. Poza tym - jeśli napiszę tę wiadomość (o ile napiszę), to zdecydowałam, że będzie ona jednak neutralna i raczej nie anonimowa.

Tak.. Myślę, że tak właśnie by było. Więcej i więcej bym chciała JEGO.

Wiesz, mój mąż też może mieć coś na sumieniu (w przeszłości), ale nie jest to historia na ten temat. Skąd u was takie przeświadczenie, że R. odpowie pozytywnie na moje zaloty i od razu wskoczymy do łóżka? Może on nie jest aż tak zauroczony? Może to on nie zaryzykuje utraty ułożonego życia?

Dlaczego mam "zapanować nad chcicą"? Nie wiem, czy cokolwiek mi minie, jeśli nie znajdę ujścia swoich uczuć...

On i ja - oboje mamy rodziny i długoletnie związki. Niekoniecznie to świadczy o tym, że się oszukujemy. Też kiedyś postrzegałam świat idealistycznie, jednak życie nas zaskakuje, zwłaszcza gdy niczego nie planujemy. Takich rzeczy zresztą nie da się zaplanować.

Nie jest bajkowo, bo życie nie jest bajkowe. Ale wiem, że kocham męża, mimo wszystko. Nie ma idealnych par, to chyba jasne. Jestem ciekawa, jakie są uczucia / emocje / odczucia R. Wiem, że mężczyźni trochę inaczej postrzegają pewne sprawy, ale... Mam w głowie jego spojrzenie, słowa, to jaki był przy mnie onieśmielony, to jak mówił (niby cicho, ale jednak słyszalnie), że jestem piękna... To wszystko spadło na mnie jak grom z jasnego nieba. Myślałam, że mi przejdzie, a tu robi się coraz gorzej. A rozłąka jeszcze mój stan pogłębia.

Uwierz mi, że próbowałam. I sytuacja nawet wydawała się pod kontrolą, bo lockdown i fakt, że się nie widujemy... Ale wszystko wraca do mnie, za każdym razem mocniej. Nie wiem już co robić.

Trzymaj się. Ja mam podobną sytuację, ale oboje jesteśmy zajęci.

Mogę po prostu napisać luźne skojarzenia z tym słowem: intymność, emocje, radość, chęć dzielenia się swoimi przemyśleniami, marzeniami, zdarzeniami dnia codziennego, pożądanie, bycie oparciem dla drugiej strony... To tak na szybko, co mi przyszło do głowy.

Pragnę męża, seksu oczywiście też. A mogę z dwoma?

A Ty jesteś zajęty czy wolny?

No to chyba przyjaźń z benefitami, bo nadal uprawiamy seks i pragnę mojego męża.

Myślę, że zauroczyłam się w R. od pierwszego wejrzenia. Nie szukałam nikogo. Nie szukałam romansu. Poznałam go ponad rok temu, gdy przyszedł do naszej firmy i od wtedy nie mogę przestać o nim myśleć. Oczywiście, miałam przerwy i już myślałam, że mi przechodzi. Po czym myśli wracały z impetem. Co do kryzysu - być może ja mam ten kryzys. Ale kocham mojego męża, to wiem na pewno. Nie o tym jest jednak ten temat.

Gdyby np. zaczął mnie dotykać, całować - nie oparłabym mu się. Oczywiście, gdyby chciał się spotkać, też bym się zgodziła.

Życie nie jest czarno-białe. Przeszliśmy razem sporo. Kochamy się. Uważam, że człowiek nie jest z natury monogamistą. Jesteśmy ze sobą ponad 10 lat. To pierwsze takie moje zauroczenie kimś innym.

Mój mężczyzna też ma parę sprawek na sumieniu... Ale nie o tym jest temat. Ogólnie czuję, że jest nam dobrze ze sobą. Dotarliśmy się. I gdyby nie to, że spotkałam R., byłoby nadal dobrze i stabilnie. Jest między nami namiętność, choć oczywiście słabsza niż na początku, myślę, że się kochamy. Myślę, że gdyby R. i ja, że gdybyśmy byli wolni, na pewno mielibyśmy romans, może coś więcej...

Lolu, muszę przyznać Ci rację - oczywiście, że marzę o tym, jak mnie bierze. Na różne sposoby. I gdyby coś zaczął robić - nie oparłabym mu się. Czas pożegnać rozsądek.

Romans nie wchodzi w rachubę, bo myślę, że on się wycofa. Tak czuję. Nie piliśmy nigdy razem kawy, choć coś tam przebąkiwał... Ale tak niby mimochodem. Kiedyś, dawno, pewnie nieprawda.

Czemu "Nein"? ":) A nie anonimowa?

Przeraża mnie to, co obecnie ma miejsce w naszym kraju...

Bardzo bym chciała... Ale, jak pisałam wcześniej, nie widujemy się.