Kassandraaaaaa

Nie rozumiem tego zachowania.. twierdzi ze z nikim się nie spotyka okej.. ale facet i niw ma potrzeb? On się ze mną widział kilka razu to napisał potem jakiś komplement itd ale od tego czasu między nami nic zeroo

No okej, ale w takim razie po co wgl się do mnie odzywa?

Nie nieee on nigdy nic z tych rzeczy.. w żaden sposób tego typu mnie nie wykorzystał w sumie nawet seksu nie było od 3/4 miesięcy.. wiec zrobiła się z tego taka znajomość

Tzn?

Jest tu ktoś jeszcze?

No odezwał się.. mówi ze mu ciężko po rozstaniu, ze chodzi taki podłamany i ma przed sobą ciężkie decyzje itd. Wiec wychodzi na to ze nic powaznego nie chce, a z drugiej strony po co ten kontakt? Był z życzeniami na urodziny ale bez prezentu. I ok, zroxymialabym ale po co mówi ze prezent będzie ale jakiś fajny a nie byle co. Nie kumam? Po co te gadki? Wiecznie coś obiecuje a ja nawet nie zaczynam tematu a on tłumaczy się i mówi co zrobi

przykro mi bo boje się ze ominęła mnie szansa na fajny związek.. ze coś ze mną nie tak, bo ciagle mi się w miłości nie układa widocznie tak ma być.

Tak i to jest racja.. Z jednej strony to widzę, a z drugiej usprawiedliwiam i obwiniam siebie. Bo długo to trwało a nigdy żadne z nas nie zaczęło powaznego tematu. Czemu się nie otwarłam i nie zaczęłam mówić, pytać.. może wtedy byłoby inaczej? Ale ciagle miałam wrażenie, ze się ośmieszę albo ze przyspiesze coś .. wyjdę na desperatkę szukająca faceta.. to jest smutne A z drugiej strony zastanawiam się skąd się to u mnie bierze? Ta potrzeba zdobywania? On z samego początku nawet nie sądziłam ze mi się wybitnie jakoś podoba, uważałam ze jest ok. Podobnego wzrostu do mojego, z twarzy nie był jakiś wybitny. Ale po prostu oceniłam go jako dobrego człowieka takie sprawiał wrażenie, trochę tak jakby samotnego albo smutnego po rozstaniu. Kiedys posłał mi zdjęcie i napisałam zd aż chciałabym go przytulić to on nie odp nic na to.. a kiedyś mi słodził to jest przykre  I zastanawia mnie fakt, ze po tym 6 letnim związku niby doszłam do pewnych wniosków, ze nie można tak bardzo chciec a ja robię to samo. Zamartwiam się i tak bardzo chce żeby był.. Mam tą przypadłość ze ciagle dbam o innych, o to żeby finansowo pomoc mamie, żeby zrobić niespodziankę mamie, żeby tyle pracować aż zarobię tyle żeby rodzinie moc dawać. Jestem sama te 3 lata, kupiłam mieszkanie, jestem zadbana, mam wspaniałych ludzi wokół siebie.. na twarzy uśmiech, często towarzyska co do znajomych to zawsze wesoło a w środku aż mnie skręca z powodu tej pustki, tego szukania tego jedynego.. który mnie zaakceptuje ze nie zawsze o wszystkim pamietam, nie zawsze posprzatam po sobie, ze mam swoje kompleksy.. 

Już nikt nie czyta?

Tak i to jest racja.. Z jednej strony to widzę, a z drugiej usprawiedliwiam i obwiniam siebie. Bo długo to trwało a nigdy żadne z nas nie zaczęło powaznego tematu. Czemu się nie otwarłam i nie zaczęłam mówić, pytać.. może wtedy byłoby inaczej? Ale ciagle miałam wrażenie, ze się ośmieszę albo ze przyspiesze coś .. wyjdę na desperatkę szukająca faceta.. to jest smutne A z drugiej strony zastanawiam się skąd się to u mnie bierze? Ta potrzeba zdobywania? On z samego początku nawet nie sądziłam ze mi się wybitnie jakoś podoba, uważałam ze jest ok. Podobnego wzrostu do mojego, z twarzy nie był jakiś wybitny. Ale po prostu oceniłam go jako dobrego człowieka takie sprawiał wrażenie, trochę tak jakby samotnego albo smutnego po rozstaniu. Kiedys posłał mi zdjęcie i napisałam zd aż chciałabym go przytulić to on nie odp nic na to.. a kiedyś mi słodził to jest przykre I zastanawia mnie fakt, ze po tym 6 letnim związku niby doszłam do pewnych wniosków, ze nie można tak bardzo chciec a ja robię to samo. Zamartwiam się i tak bardzo chce żeby był.. Mam tą przypadłość ze ciagle dbam o innych, o to żeby finansowo pomoc mamie, żeby zrobić niespodziankę mamie, żeby tyle pracować aż zarobię tyle żeby rodzinie moc dawać. Jestem sama te 3 lata, kupiłam mieszkanie, jestem zadbana, mam wspaniałych ludzi wokół siebie.. na twarzy uśmiech, często towarzyska co do znajomych to zawsze wesoło a w środku aż mnie skręca z powodu tej pustki, tego szukania tego jedynego.. który mnie zaakceptuje ze nie zawsze o wszystkim pamietam, nie zawsze posprzatam po sobie, ze mam swoje kompleksy..

No to taka rozmowę poniekąd przeprowadziłam powiedziałam najpierw przez telefon ze traktowałam to poważnie ze czuje się jakbym się narzucała on milczy to na wszystko odpowiedział tylko pominął i udawał ze nie słyszy to ze traktuje to na poważnie. No i chciał poświecić więcej czasu tylko praca i remont itd. No ja mu powiedziałam ze tu nie chodzi o to żeby ciagle pisać spotykac się niech to idzie spokojnie. No i on ok, po czym sam mówi ze chce żeby to jakoś już było po czym odpisuje bez sensu pytań nie zadaje.. stad metlik bo może liczył na to ze ja będę się bardziej starać. Wczoraj spotkałam się z facetem, znajomość długo trwa.. i powiedział mi ze sama pierwsza się nie odezwę to na co ja liczę i sobie to z nim już wyjaśniłam, ale widać mam problem z odkryciem się przed facetem. Boje się ze znow będzie jak kiedyś ze to ja zabiegałam i facet zostawił mnie dla innej..

Proszę powiedzcie czy tak mogłoby być inaczej

Nurtuje mnie ciagle tylko jedno.. czy przypadkiem on nie czekał na jakieś propozycje ode mnie na to ze ja się odezwę pierwsza z jakimś planem.. ale to chyba by mi to powiedział? Poza tym pisałby cały czas to tez byłoby co innego i wtedy może bym była odważniejsza.. ja na ostatniej rozmowie powiedziałam ze mam wrażenie ze się narzucam to on zdziwiony i absolutnie nie.. i proponował spotkania i tydzień fajnie i zaś lipa

3 lata jestem sama.. poznałam go teraz latem wiec 7 miesięcy to trwa on już kolejny dzień się nie odzywa.. wiec po prostu czeka aż ja stracę cierpliwość i zakończę to.. tak zrobić? On sam się jeszcze odezwie? To się tak urwie bez słowa?

3 lata jestem sama.. poznałam go teraz latem wiec 7 miesięcy to trwa on już kolejny dzień się nie odzywa.. wiec po prostu czeka aż ja stracę cierpliwość i zakończę to..

Nie rozumiem?

Wracając do tematu uważacie ze gdybym od początku była bardziej stanowcza i wymagała to teraz bylby z tego związek?

mimo, że mi przykro to mnie teraz rozbawiło.. dzięki za tego kopa wiem muszę przestać muszę muszę ale tak mnie uzależnił z reszta tak jak moj były .. 6 lat cierpiałam

Jakieś 3, 4 miesiące temu odkrył ze tam jestem i pisałam z kimś ale ja od razu na to żeby się określił bo czasem nawet nie odpisuje i on wtedy zaczął się mega starać ale trwało to tydzień to o co w tym chodzi? Skąd te wzloty i upadki? Ciagle siebie o to obwiniam

Ale on nie chce seksu bo nie było niczego między nami już od dawna

Ale jak byś nazwała moj przypadek? Jak on to traktuje? Może przez to ze pisałam na tinderze on mnie teraz tak traktuje? Ale od razu po tej akcji pogadaliśmy i on chcial spróbować jeszcze raz..

Już nie sypiamy od ponad dwóch miesięcy.

No to dlaczego znow na rozmowie powiedział ze gdyby nie chciał to bg go nie było ze jedyny powod to dużo pracy i takie coś mi powiedział to po co to? Po co mi robi jakaś nadzieje?

Nie rozumiem ?

No trochę tak jest.. ale ta cisza mnie dobija, to straszne że mówi że chce już żeby to poszło w dobrym kierunku wreszcie itd a następnego dnia cisza.. ja potem mam wrażenie ze coś zle robię ze może powinnam pisać ja pierwsza a nie czekać na jego smsy.. ale jak napisze raz na jakiś czas to ob na 2, 3 wiad odp „aha” no to ja już nic nie pisze bo po co.. życzenia tez słabe posłał ehh a jest możliwość ze jakieś trzy miesiące temu pisałam na tinderze z innym facetem ponoć to okazał się jego znajomy on po ten akcji ogarnął się chciał drugiej szansy bo mu powiedziałam o tym ze ma się określić (a w tym czasie jeszcze sypialismy ze sobą) może starał się tydzień a potem przemyślał i jednak zmienił o mnie zdanie?