Cześć,
to nie było żadne postanowienie noworoczne. Zaczęło się bardzo niewinnie. Idąc na autobus pod górkę nie mogłem dojść i złapać oddechu. Pomyślałem, tak nie może być. Ja zawsze dobrze się czułem. Jednak 25 lat palenia daje ,,popalić". Próbuję myśląc ,,spróbuję do końca dnia”. Następnego dnia ,,do wieczora jakoś wytrzymam".
Małymi krokami.
Zaczyna się kryzys. Pozbycie się nałogu uzależnienia od papierosów to sprawa bardzo poważna, ponieważ palenie papierosów jest porównywalne do uzależnienia do narkotyków z tym, że nie ma tak szybkiego spustoszenia jak w przypadku tych drugich. Pracuję w biurze, co mi też to pomaga nie palić. Spotyka mnie bardzo przykra sytuacja w pracy i muszę się zwolnić. Zapalam po miesiącu papierosa. Mam wyrzuty sumienia, że tyle zmarnowałem. Znajduję pracę i od tego czasu już nie sięgnąłem po fajki. Mijają dwa miesiące. Mówię sobie, co kolwiek się stanie, jakakolwiek sytuacja mnie spotka i będę zdenerowamny nie kupię paczki fajek. Dużo mi pomaga modlitwa. W pracy mnie podziwiają, że mam silną wolę a ja jeszcze pół roku temu nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek będzie to możliwe i rzucę papierosy. Patrząc na uzależnionych od alkoholu trochę się w duchu z nich zaigrywam - niech spróbują rzucić fajki. To dopiero wyzwanie. Minusami są: często mam zawroty głowy, powróciła choroba lokomocyjna, mam często zgagę, cały czas pluję (już nieco mniej) ciemną ,,smołą". Plusy - cerę mam jakieś 2 lata młodszą a mam 46 lat, kolor zębów mam znacznie jaśniejszy. Na razie nie odczuwam plusów finansowych. Mogę jedynie powiedzieć, że było to moje największe w życiu wyzwanie pozbycie się tego ,,wstręctwa". Aha - ciuchy już tak nie śmierdzą. I jeszcze jedna rada. Wszystko jest możliwe i wszystko jest w głowie ale nie zakładaj, że za pierwszym razem wygrasz jednak kto nie próbuje, ten nie wygrywa. Szczęśliwego Nowego Roku 2021!
