Blanca30

Że co?

Nie sądzę, bo to w Polsce dopiero rozwijące się usługi i jak się zorientowałam rośnie na nie popyt, ale gdyby nawet tak się stało, żeby nie wyszło to mała strata, bo potrzebny wkład własny jest minimalny

Może zatrudnię pracowników, i też ich nie będę traktowała jak niewolników, ale jak się będą oprdalać i bedą pić łyskacza zamiast pracować, to wywalę i zatrudnię nowych

Jakim niewolnikiem? Będę miała własną firmę, będę szefową samej siebie, na pewno nie będę się traktować jak niewolnika

Gdzie ta wyspa?

Ja bym tak nie mogła

Ja też nie pracuję, ale zamierzam otworzyć własną firmę i robić, to najlepiej umiem i kocham robić. Już tylu znajomym i rodzinie wiele razy pomogłam za free, że pomyślałam dlaczego miałabym na tym nie zarabiać.

Czyli pracujesz, bo za darmo nikt Ci kasy nie przeleje na konto, musisz tego hejtu napłodzić od groma, żeby Cię było stać na łyskacza

Chrześcijanka tak, katoliczka nie za bardzo, i żadnemu bliźniemu po prostu hipokryzji nie potrafię zaakceptować

Robić coś, całkowicie wbrew sobie, dla kasy? Jest taki zawód stary jak swiat i z tym zawodem Twoja profesja mi się kojarzy Tak czy siak, prędzej czy później ten łyskacz uszami Ci wyjdzie, oby

Jak każdy.... Widocznie nie spotkałaś swojej "połówki" jeszcze

Ja lubię komedie romatyczne od zawsze Wierzę w szczęśliwe zakończenia po prostu

W żadnym wypadku! W takiej sytuacji facet musi się zachowywać jak myszka, ja to wiem i on to wie Może należysz do osób, które nie potrafią kochać, zako...esz się i na tym się kończy... Ja wierzę, w bratnie dusze na zasadzie uzupełniania, znaczy, że to połówki jabłka nie są tak całkowicie jednakowe, ale pasują do siebie jak ulał. Szczęście mają Ci, którzy w końcu trafią na siebie

Ale przecież ten nudny i przeiwdywalny kiedyś taki nie był, to znaczy tak naprawdę był, ale dla partnera jeszcze taki nie był. Wiem, wiem masło maślane Ale wtedy też była miłość. Ja z kolei nie wierzę, w "miłość do grobowej deski", za to wierzę, że każda "miłość jest pierwsza, najważniejsza"

Dokładnie, przede wszystkim należy zawsze być sobą. Kompromis, odpuszczanie, etc. to wszystko prawda.W dodatku przeciwieństwa się przyciągają i jeszcze wiele można byłoby pisać, a prawda jest taka, że jeśli naprawdę kochamy jesteśmy w stanie wiele zaakceptować, a jeśli nie ma już tej miłości to do szewskiej pasji doprowadza nas byle co

Trzymam kciuki! Zrób wszystko co w Twojej mocy, ale jeśli to nic nie da, nie wahaj się.....

To forum faktycznie uzależnia jak cholera

Bo może jesteś za "idealna" za "nudna", "do bólu przeiwdywalna" a na horyzoncie pojawia się ktoś znacznie ciekawszy? I wtedy po prawdziwej miłości zostaje wspomnienie...

Może być wiele powodów takiego postepowania Twojego męża, albo nie kocha, albo ma jakieś problemy na przykład w pracy i agresją to odreagowuje w domu, co oczywiście świadczy o jego słabości. Nie wiem, ale może jakaś terapia dla par by tu pomogła? Ale jeśli nie, to zdecydowanie powinnaś się z nim rozstać, przede wszystkim dla dobra dzieci. Płacząca mama i agresywny tata szczęścia dzieciom nie dają.

1. zdradzają 2. są zdradzani 3. zdradzają i są zdradzani Najważniejsze, żeby nigdy nie znaleźć się w 2 grupie

Po pierwsze nie pisałabym takich długich "wypracowań", a po drugie kopnęłabym dziada w doopę, raz a dobrze.

To zależy od sytuacji. Nade mną wiele, bardzo wiele razy ZLITOWAŁA się drogówka i nie mam z tym problemu, wręcz przeciwnie. Ale są oczywiście sytuacje, kiedy litość jest bardzo poniżająca i to jest dramat

W sieci budować jakieś bliskie relacje? No nie

Czy praca może nie być udręką, stresem i złem koniecznym? Ja najbardziej może, jak się kocha co się robi, to tak jaby się nie pracowało

Dokładnie tak, taki tani podryw ripostuje krótko i po krzyku. Ale ja mam inny problem. Z moimi psami jeżdżę do takiego lasku, żeby sie i wybiegały i od jakiegoś czasu spotykam tam faceta z huskym. Na początku coś tam zagadał na temat moich psów i od tego czasu zaczął uważać nas za dobrych znajomych. Jak tylko się pojawię to od razu podchodzi i łazi za mną, gada bez przerwy o psach, różnych odżywkach, karmach jakie on kupuje, a ja kupuję inne i on mnie na siłę przekonuje do swoich. No i tak bez przerwy przez dwie godziny, a ja wolałabym w tym czasie posłuchać podcastów albo muzyki niż jego gadaniny i nie wiem jak mam mu to delikatnie powiedzieć, tym bardziej, że on jest trochę jakby niepełnosprawny, bo tak dziwnie chodzi. Nie chcę go urazić, ale też nie chcę z nim codziennie spacerować, no i nie wiem jak to mu powiedzieć