amanda.mormont

6 minut temu, 4115 napisał:

Ja używam sympatii ale nie wiem jak jest teraz bo na poważnie to jej uzywalem i się spotykalem kilkanaście lat temu,

czyli teraz nie na powaznie używasz? 

1 godzinę temu, 4115 napisał:

Podobno na sex przygody ja nie korzystałem 

No właśnie też tak słyszałam 

Witajcie, 

czy są tu jakieś osoby, które poznały się na Tinderze? Warto tam zakładać konto? Mam takie wyobrażenie, że na tym portalu raczej szuka się chwilowych znajomości/przyjemności. Jeśli to krzywdzące uogólnienie podzielcie się

O co chodzi, że co chwilę jak chcę wrócić do tematu wyświetla mi się komunikat: 

Niestety, wystąpił problem

Nie masz uprawnień do wyświetlania tej zawartości.

Kod błędu: 2F173/K

I to na przykład jeśli chodzi o temat z wczoraj więc nie jakiś stary. Też tak macie ? 

Nikt, nic? zero przemyśleń?

Tak się zastanawiam... skąd i dlaczego powszechnie uznaje się, że każdy musi mieć pragnienie życia? A jeśli go nie ma tzn. że jest chory, coś z nim nie tak? ma depresje itd.  Dlaczego to nie jest kwestią wolnego wyboru? Czemu po prostu nie można uznać, że się nie chce żyć i już?  Skąd założenie, że w każdym z nas jest pragnienie życia jakoś wpisane a priori w nasza egzystencję?

Mam pytanie do Was, bezdzietne kobiety. A szczególnie do żyjących samotnie. Jak sobie radzicie z presją społeczną? Z oczekiwaniem, że każda kobieta powinna mieć dziecko? A jak go nie ma to na pewno strasznie z tego powodu cierpi? Albo coś z nią nie tak?  Od zawsze czułam, że nie chcę być matką i nie potrafię pozbyć się uczucia gorszości kiedy przebywam wśród żon i matek. Kiedy słyszę uogólnienia w stylu - dla kobiety brak dziecka to duża strata to nie wiem co powiedzieć. Jak sobie z tym radziecie? Co odpowiadacie na takie komentarze?

Wydaje się to nieprawdopodobne. A jeśli to prawdziwa historia to brzmi jak poliamoryzm...  Tyle że Ty chyba nie wiesz jak się w tym odnaleźć... POgadaj z nimi o tym.

 A czy rozmawiałeś z partnerką na ten temat? Czy one wie, że chciałbyś by wykazała inicjatywę w seksie? Może ośmiel ją? Zachęć? Powiedz, że Cię to bardzo kręci (jeśli tak jest). Myślę że tylko szczera rozmowa odnośnie tego, czego Wam brakuje może pomóc. I pomysły co z tym zrobić. Myślę że taka rozmowa udzieli Ci odpowiedzi na pytanie. Czy Twojej partnerce odpowiada to, jak jest? Czy będzie gotowa wspólnie pracować na Waszym związkiem? Powodzenia

Nie jestem z Wawy tylko innego dużego miasta i czytając te komentarze o 10 tysiącach (że to za mało)  uwierzyć nie mogę... 

Ja mam wrażenie, że to epidemia. Ale ja mam 38 lat, za chwilę 39. Tylko na takich facetów trafiam. Co najgorsze, także żonatych. Chyba takie czasy nastały... 

Strasznie mi brakuje przytulania. Czy też tak macie? Mam prawie 40 lat a chciałabym po prostu się poprzytulać, bez seksu. Jeśli jest tu jakiś facet o podobnych potrzebach to może się zgadamy?