Ona.30.ka

O Boże, a mnie jest aż ciężko pomyśleć, że są osoby, które tak wartościują. Jeżeli mężczyzna wychowuje dziecko i dba o chorą mamę jednocześnie, to absolutnie!!!!! Nie jest to żaden minus, wręcz przeciwnie - z mojej strony ukłon za troskę i człowieczeństwo. I tak, miałabym pełny szacunek do takiego człowieka i chciałabym wejść w jego świat, bo myślę że dużo w nim miłości. Każdy z nas ma swoje doświadczenia, one nas zawsze uczą a nie ograniczają. Przynajmniej tak powinno być.

Uważam, że w związku wcale nie trzeba "dawać bardzo dużo" od siebie, bo to jest złudne. Dzisiaj mam siłę i dużo dam ale jutro mogę jej nie mieć i nie muszę dawać, czy to wpłynie na to, że będę się mniej starać ? Oczywiście, że nie w związku trzeba rozmawiać, rozumieć się, empatyzowac, dawać sobie wsparcie Jezeli druga strona tego nie robi, a wciąż oczekuje tego od Ciebie, to daleko ten wózek nie zajedzie. Przeczytałam wnikliwie wszystkie Twoje komentarze i wiem, że chciałeś dobrze, dlatego tak zaznaczaleś te starania, ale czasami po prostu nie warto... Znajdź kogoś przy kim życie, nawet w problemach, będzie lekkie

Pochodzimy z takich roczników, gdzie "trudne dzieciństwo" dotyczy co drugiego z nas. Świadomość wychowywania dzieci rozwinęła się w naszym społeczeństwie całkiem niedawno. Pytanie co robimy ze swoim życiem aby się rozwijać ? Twoja partnerka zatrzymała się niestety na etapie dzieciństwa i oczekiwań w stosunku do własnych rodziców, a konkretniej do ojca. Jako mała dziewczynka miała prawo oczekiwać miłości, wsparcia i tego, że będzie dla nich najważniejsza. Gdyby te oczekiwania zostały spełnione nie szukałaby ich dzisiaj w dorosłym życiu. Pytanie tylko czy Ty chcesz mieć partnerkę, czy drugą córkę ?

Boże święty, a czy my musimy słuchać o tych Kitkach i Kulfonach ? Znajdźcie sobie inne miejsce dzieciaki

Szanowne Panie, proponuje wymienić się kontaktami i porozmawiać prywatnie, bo coś mi się wydaje, że gonicie się po różnych tematach

Nie do końca się z Tobą zgodzę. W momencie kiedy się z kimś rozstajemy, jest to czas pożegnania, a nawet pewnego rodzaju żałoby. Niezależnie od powodu, rozstajemy się z kimś kto był dla nas bliski, nawet jeżeli pod koniec tej znajomości nie było najlepiej. Żegnamy się nie tylko z tą osobą ale i swoimi oczekiwaniami względem niej, które zdążyły się pojawić w trakcie związku razem. Ten czas zawsze będzie dla nas wrażliwy i ciężko przejść obok niego całkowicie obojętnie, nawet będąc pewnym w 100% swojej decyzji. To też czas na refleksje, dlatego ciężko o to, aby się od tego całkowicie odciąć w tym konkretnym momencie. Oczywiście są też w nas mechanizmy wyparcia, które mogą to skutecznie urzeczywistnić, ale nie świadczą o tym, że coś będzie po nas spływać.

Słowa bliskich osób nigdy nie spływają po nas jak po kaczce. Możemy tylko udawać, że tak jest lub je wypierać.

Haha xD Ty też mi poprawiłeś humor

Do terapeuty poszedł po sytuacji, kiedy zaczął mną szarpać na mieście pod jakimś klubem, dlatego że poszłam do baru bez Niego i przez to poczuł się zignorowany. Wizyta u terapeuty, była jednorazową sytuacją, kiedy wyszedł z jakąś inicjatywa w moją stronę. Patrząc na jego dalsze reakcje i zachowania, mogę wysnuć daleko idący wniosek, że to była tylko próba zatrzymania mnie, a niekoniecznie zmiany i pracy nad sobą dla siebie samego.

No właśnie problem w tej sytuacji jest taki, że nie było tutaj zrozumienia. Bo sama prawda jako taka nie istnieje. Ty masz prawo odbierać świat tak a nie inaczej, masz prawo czuć to co czujesz i ktoś inny ma takie same prawa. Nie chodzi o przyznawanie sobie racji a o sama rozmowę nad tym jak odebraliśmy daną sytuację. I tylko taka otwartość pozwala nam coś ze sobą budować i nas rozwijać. W takim związku też lepiej się funkcjonuje, bo nie czujesz się oceniany a rozumiany.

To prawda, fajnie że umiał się nad tym zastanowić, ale niestety nie potrafił już z tym niczego zrobić dalej.

Zgadzam się z Twoją interpretacja, że "ludzie poranieni to nie są źli ludzie z natury, ale potrafią bardzo krzywdzić innych". Mój były, kiedy powiedziałam mu wprost, że jest osobą toksyczną zaczął się nad tym zastanawiać. Nawet udał się w tym celu do terapeuty (co prawda na jedną wizytę hehe) i dowiedział się tam, że przenosi doświadczenia swoich byłych partnerek na mnie. Okazało się, że jego dziewczyny były osobami silnie toksycznymi, a przez to, że w to wszedł, sam się nauczył takiego funkcjonowania w relacji. Dzisiaj to on sam wymaga długiej terapii, a mogło być inaczej gdyby wiedział, kiedy z tego wyjść.

Hahaha, czytam o tym kolesiu pod Biedronka i się śmieje do telefonu

Niestety tak, relacje toksyczne są były i będą, a charakteryzują się tym, że będąc w nich, tracimy jakaś część siebie. Dodatkowo takie osoby bardzo często manipulują nami, dla osiągnięcia własnych korzyści, co w konsekwencji przekłada się z czasem na nasze poczucie własnej wartości. A to jak już wiemy nigdy nie kończy się dobrze. W zdrowym związku powinniśmy się uzupełniać, akceptować, pozwalać sobie na inne zdanie, inny nastrój, czy nawet plany. Nie musimy być przecież tacy sami, ale powinniśmy zawsze się szanować i dawać sobie przestrzeń na doświadczanie siebie nawzajem każdego dnia

Jestem ciekawa co rozumiesz poprzez ciagatki psychologiczne ?