Paulinaxx

Były kłótnie, jak w każdym związku, co do matki mieszkaliśmy w moim mieście, jego rodzina mieszka 80 km od nas, widywalismy się rzadko raz na miesiąc na przykład. Wszystko się zmieniło od momentu kiedy zmarł jej syn a mojego męża brat, było to w czerwcu tego roku. Wiadomo rodzice mocno przeżyli tym bardziej że był najmłodszy, wtedy jeździliśmy tam częściej i ja sama rozmawiałam z moim mężem że ta sytuacja powinna zmienić trochę ich stosunki że powinnien się trochę zbliżyć do rodziców do rodzeństwa no i tak się zaczęło, matka cały czas wydzwaniala do niego, prosiła żeby przyjeżdżał on tam przesiadywal, ja przymkalam oko na to bo twierdziłam że tak musi być, bo to żałoba, bo potrzebują teraz swojej obecności, ale niestety matka mojego męża zaczęła coraz bardziej wykorzystać tą sytuację i wręcz zachęcać do rozstania już tuż przed ślubem, nie udało jej się, więc zaczęła realizować swój plan po ślubie. W ten sposób nastawiala mojego męża przeciwko mnie i mojej rodzinie, byle tylko wrócił do niej..

Dziękuję za miłe słowa, na prawdę. Czasami warto się wyżalic obcym osobom i wysłuchać kogoś kto stoi z boku i jest zdystansowany.Wiem że tak na prawdę to jest jego wina, bo gdybym była faktycznie dla niego żoną to wybrał by mnie i starał się ratować nasze małżeństwo, niestety postapil inaczej, przykry jest tylko zmarnowany czas i fakt że ślub kościelny wzięłam z nieodpowiednia osobą. @Wsz91 nawiązując do twojej wypowiedzi, bardzo współczuję twojej siostrze u nas na szczęście obeszło się bez mieszkania wspólnego a co gorsza bez kredytu, ale przeszłam podobną sytuację na 3 miesiące przed ślubem również poronilam, przeżyłam to bardzo mocno, tym bardziej że dla mnie to jest oczywiste że kobieta ma prawo cierpieć po takiej stracie, a rodzina mojego męża przyjęła tą wiadomość jakby nic się nie stało, a ja użalam się nad sobą, niestety to wynika z tego że rodzina mojego męża jest wielodzietna i to bardzo, i w tej rodzinie ciąża to tylko ciąża nic nadzwyczajnego.

Dziękuję wszystkim za odpowiedź, mam nadzieję że jakoś to przeboleje. Ale ciężko jest, byliśmy nierozlaczni od kilku dobrych lat.. Sama złapałam się na tym że teraz bez jego obecności czuje kompletną pustkę, jak by nic dobrego w życiu miało by mnie nie spotkać. Najbardziej przeraża mnie fakt że mam 24 lata a już będę rozwodka, boli bo zawsze chciałam założyć swoją rodzinę..

Chciałabym bardzo, ale jest to ciężkie. Dopiero co planowaliśmy zakup mieszkania i dziecko. Teraz zostałam sama, a jego rodzina zrobiła ze mnie i mojej rodziny najgorsze zero. Mam pytanie może ktoś będzie wiedział, czy dostanie rozwodu po zaledwie 4 miesiacach małżeństwa jest wogole proste?

Chciałabym bardzo, ale jest to ciężkie. Dopiero co planowaliśmy zakup mieszkania i dziecko. Teraz zostałam sama, a jego rodzina zrobiła ze mnie i mojej rodziny najgorsze zero. Mam pytanie może ktoś będzie wiedział, czy dostanie rozwodu po zaledwie 4 miesiacach małżeństwa jest wogole proste?

Jak poradzić sobie z rozstaniem, mój mąż po 4 miesiącach małżeństwa stwierdził że chce rozwodu, zostawił mnie jak psa, tylko dlatego że moja teściowa usilnie próbowała wybić mu mnie z jego życia, w końcu jej się udało, a ja wyszłam na nic nie znaczące zero.