1234x

Myslisz że rodzic nie rozmawia z dzieckiem , nie wybiera prezentów ,nie dogaduje sie ? Mylisz się. Z góry zakładasz że rodzic idzie na łatwiznę a nie znasz sytuacji dlatego też nie kontynuuje tematu.

Nie spodziewałam się takiego odzewu gdzie temat zeszedł na chrzciny. Dziękuję za odpowiedzi. Chciałabym zaznaczyc że w pewnych sytuacjach rodzic ma utrudnione decydowanie o pewnych sprawach gdy dziecko jest przy matce dlatego też odpowiedzi w stylu : nakopać w du**pe - są po prostu nie na miejscu. Nie będę tłumaczyć i zwierzać się z naszych spraw rodzinnych z resztą zadałam ogólne pytanie. Fakt faktem w dzisiejszych czasach strasznie sie pozmieniało. Ostatnio w wiadomościach mówili że koszt komuni równia się z kosztem skromnego wesela . A dlaczego? Czy to nie wina rodziców że się kredytują na takie okazję i muszą się pokazać ? Dziecko tego nie potrzebuje przecież a to bardziej wizja rodziców chucznego świętowania. Nie uznaje tego za dobre. Rozumiem odpowiedzi że za 20 lat taka decyzja nie przystąpienia do komuni może mieć konsekwencje ale jak wspomniałam to nasza indywidualna sytuacja.

Właśnie też mi się tak wydaje ze niech to będzie prezent może nawet niespodzianka ale bez słów że to z okazji komuni..

Hej mam pytanie jak to u was wygląda lub może byliście w takiej sytuacji. Mój pasierb nie przystępuje do komuni. Ostatnio usłyszałam od partnera że zastanawia się nad prezentem na komunię. Nie rozumiem tego. A może jestem zacofana ? Nie mam nic przeciwko prezentom dla małego tym bardziej to zawsze ja mu wymyślam i wszystko przygotowuje na święta, urodziny i inne okazję ale prezent z okazji komuni do której nie przystępuje jest już dla mnie nie zrozumiały. Zawsze myślałam że te dziecko jednak musi dać coś z siebie , dać ten wysiłek odnośnie komuni i dostać faktycznie jakiś upominek za starania. A tu tak za nic ? Dla mnie jest to źle podejście. Dawanie prezentu za coś czego się nie zrobiło a nawet nie starano. Proszę o wypowiedzi osób które może mają podobne sytuację. Pozdrawiam.

Dziękuję za odpowiedź. Mogę jej pomóc kiedy tylko będę mogła a nie tak jak ona wywiera na mnie presję że muszę. Oznajmia mi że za mało czasu spędzam z nią , że siostra tęskni. Ja rozumiem ale tak to jest gdy jedno dziecko ma swoje życie a drugie jest na etapie malowania bałwanków z plasteliny. Niestety ciężko jest mi wytłumaczyć matce że jestem już dorosła i mam swoje życie jak ona mi odpowiada - i co z tego ? A o siostrze zapomniałaś? Przecież w sobotę możesz ją zabierać! W piątki nie musisz pomagać babci a zabrać siostrę!. Naprawdę czuje jakby zrzucała na mnie słowa które by chciała powiedzieć ojcu dziecka. Chciałabym przyjść do niej usiąść i wypić po prostu cherbatę a tu nie mogę bo ona mi zaraz wymyśla by iść na plac zabaw , kulki , spacer. Najzwyczajniej mnie zmusza co jak każdy wie działa w przeciwną stronę. Mama jest strasznie za siostrą. Traktuje ją jak pępek świata. Dziecko wszytko ma , wszystko może, nic nie można na siostrę powiedzieć czy zwrócić uwagę. Być może to dla tego ona w taki sposób wyolbrzymia ten problem i histeryzuje.

Tak moja mama pracuje. Rodziny nie mamy. Tak naprawdę najpewniejszą osobą do opieki to jestem ja ale cóż. Najbardziej mnie denerwuje to że mam czasami dni luźniejsze i dzwonie do niej że zabiorę siostre na cały dzień. A dla niej wielce robi się problem ze zabiorę siostrę do swojego domu , że będzie tam miała drzemkę i za cholerę się z nią nie dogadam. Normalne że wygodniej zajmować mi się siostrą w moim domu. Mam wrażenie że mama to by chciala by było wszystko tak jak ona chce i robi problem z byle czego. A jednak odechciewa mi się proponować za każdym razem ze zabiorę małą na cały dzień ( miałaby tyle czasu tak naprawdę na wszystko na spokojnie) bo zderzam się odmową.

Mama ma znajomą. Zdarza się że raz na miesiąc zostawi u niej dziecko na dwie trzy godziny. Bardziej zdaje mi się że chciałaby mieć ustaloną stałą porę kiedy może mieć czas dla siebie. Był nawet czas gdy wynajęła opiekunkę ale opiekunka sama zrezygowała z względu iż mama umawiała się z nią że wróci o 16 a za każdym razem się spóźniała. Mam wrażenie że mama przerzuca na mnie swój żal o zaistniałą sytuację że sama wychowuje dziecko ale to jej wybór jej życie przecież.

Dziękuję za odpowiedź i właśnie tak uważam. Może mnie poprosić a ja jej mogę pomóc jeśli będę mogła ale niestety to tak nie wygląda. Mama wywiera na mnie poczucie winy , szantażuje mnie choć to nie ładnie z jej strony. Przez takie jej zachowanie wogóle odechciewa mi się z nią rozmawiać. Z góry narzuca na mnie ze MUSZĘ spędzać czas z siostrą a wcale uważam że nie muszę. Fajnie przeczytać zdania innych dziękuję. Wydaje mi się że tutaj dużą winą sytuacji jest to że nie ma ojca. Matka nie ma czasu dla siebie i może na siłę próbuje znaleźć osobę która by chciała te dziecko od niej zabrać.

W tym rzecz że ojca dziecka nie ma. Zostawił mamę jak dowiedział się o ciąży. Rozumiem że jest jej ciężko, że sama ma na głowie dziecko ale to jej wybór jej życie. Ojciec nie ma kontaktu z małą, alimentów nie płaci- komornik musi ściągać z niego. Dziękuję za odpowiedź.

Hej mam pytanie do was a w szczególności matek oraz ojców oczywiście :) Na wstępie zaznaczę mam 22 lata i studiuje , mam swoje życie, partnera z którym mieszkam. Mam siostrę gdzie różnica wieku wynosi 18 lat. Spędzam z nią czas z wielką radością ale niestety jako studentowi jest mi po prostu ciężko. Otóż moja mama kłóci się że mną , robi mi pretensje ze nie spędzam czasu z nią (siostrą). Moja mama chciałaby żebym ją co weekend zabierała od rana do pory spania więc gdzieś od 9 -14. Sens w tym że ja nawet w weekendy się uczę albo najzwyczajniej chce ten czas spędzić z partnerem. Moje pytanie do was czy rodzic ma prawo robić wyrzuty sumienia , kłotnie o spędzanie czasu z siostrą ? Mamy pretensje trochę mi przypominają jakbym to ja była ojcem dziecka a przecież nie jestem to nie mój obowiązek a chęć. Zaznaczę że jak mam przerwę semestralną czy też wakacje zabieram małą na kulki czy spacery bo mam czas i mogę jej poświęcić czas na spokojnie. Proszę o wyrażenie zdania , opini bez obraźliwych słów. Pozdrawiam.