Anna_1495

Mam problem ze stałymi związkami. Mnóstwo facetów mnie podrywa, zaczyna jakąś poważniejszą relację, a po jakimś czasie oddala się. Nie mam pojęcia co ze mną jest nie tak, jestem bardzo pogodną i miłą osobą, wszyscy z mojego otoczenia darzą mnie sympatią i mówią, że są w szoku że jestem sama, że znowu mi w związku nie wyszło. Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek bliższej relacji jestem bardzo ostrożna mężczyźni, z którymi się spotykałam musieli zabiegać o moją uwagę i zainteresowanie. Gdy w końcu zdecyduję się pójść o krok dalej prędzej, czy później przestają się mną interesować, rzadziej się ze mną spotykają, rzadziej się odzywają, a ja jak już z kimś jestem oddaję całą siebie... a może to jest właśnie ten błąd. Przykład mojego ostatniego "związku"... znaliśmy się przez około 2 lata. Luźne rozmowy, czasem spotkanie i nic więcej.... po jakimś czasie zaczęliśmy się częściej spotykać facet bardzo uczuciowy, troskliwy z trochę specyficznym poczuciem humoru, ale mi to akurat odpowiadało. Z racji obowiązków i pracy spotykaliśmy się tylko w weekendy. Czekałam na te nasze "momenty" cały tydzień, było nam ze sobą cudownie, przynajmniej mi, śmialiśmy się, słuchaliśmy muzyki, czasem spotkania ze znajomymi, no a później wiadomo.... w sobotę postanowiłam z nim szczerze porozmawiać, bo darzyłam, a właściwie dalej tak jest bardzo silnym uczuciem. Zadałam pytanie, czy jest pewien naszego związku, czy chce abyśmy się częściej widywali itd. Jego odpowiedź.... nie wiem i popłakał się. Jestem w szoku, nie mam pojęcia skąd taka reakcja już dalej nie drążyłam tematu, bo nie chciałam go dobijać. 2 dni później napisałam do niego z pytaniem, czy myślał o naszej rozmowie, a on na to, że nie.... Więc ja powiedziałam mu, że skoro nie jest pewien to dla mnie jest jasne, że nic z tego nie będzie i musimy przestać się spotykać.... nie nalegał przyjął to nadzwyczaj dobrze, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że mu na mnie nie zależy. Ale wiem, że wystarczyłby chociaż jeden sygnał z jego strony, że jest choć cień szansy i bym pobiegła... tak znowu zostałam sama ze złamanym sercem. Nie chcę księcia z bajki tylko kogoś, kto mnie szczerze pokocha na dłużej:(

bidulek... pozostaje już tylko oddział zamknięty

Mogę być Twoim psychiatrą

Szanowny "zasraniec" chyba się zagalopował troszkę. Kim Ty musisz być w życiu wredna kreaturo?

Napisałam, że obie strony powinny się starać

Znam wiele takich 2/10, które mają wspaniałych i przystojnych partnerów/mężów i nie sądzę, aby tutaj tkwił problem. Ja chciałam akurat z nim stworzyć głębszą relację, bo miał i ma to coś. Jakbym znalazła bogatego i przystojnego, a miłości by nie było to nie szłabym w to.

Absolutnie nie chciałabym żeby ktoś koło mnie skakał i nosił na rękach, w takiej sytuacji czułabym się osaczona.... Związek nie polega na staraniu tylko jednej ze stron, obie muszą tego chcieć. Rzeczy materialne nie są dowodem miłości, a każdy z partnerów aby być szczęśliwym potrzebuje też własnej przestrzeni, zainteresowań i czasu dla siebie.

Śmiertelnie! Od wczoraj nic więcej się dla mnie nie liczy

Jeśli to nie sarkazm, to trochę zaprzeczasz sam sobie. Twoje poprzednie wypowiedzi sugerowały, że lepiej siedzieć cicho nie pytać i nie mówić co się czuje i myśli

To trochę już się znamy... przynajmniej z Twoją łaską

Wybacz mi faux pas nieznajomy

To może nie rozmawiaj z ludźmi na forum tylko żyj

No i podsumowując właśnie dlatego zakończyłam relację mając 100% pewności, że nic z tego nie będzie. To czego kolego nie rozumiesz?

Tak dokładnie chcę czegoś innego niż tylko relacji bez zobowiązań, bo przy takim układzie uczucia wyższe nie mają prawa istnieć, a jeśli są to zwyczajnie psuje głowę

No tak, bo przecież lepiej trwać w związku bez przyszłości, niż iść dalej... To się nazywa masochizm i unieszczęśliwianie samego siebie

Czyje wyrachowanie?

Myślę, a właściwie to wiem, że z nami musi być coś nie tak i potrzeba czasu żeby popracować nad sobą i przez jakiś czas bie pakować się w związki

Interesuje mnie jeszcze co sądzicie o jego reakcji, to był szczery płacz nie myślałam, że takie coś może mieć miejsce.... macie pomysły dlaczego?

Tak, faktycznie myślałam już nad tym wcześniej i wiem, że teraz myślę trochę więcej o sobie, ale być może jeszcze za mało. Taki mam charakter od zawsze lubię jak inni są szczęśliwi, pomaganie ludziom sprawia mi ogromną przyjemność, ale nie do końca chyba widzę własne potrzeby.

challenge accepted

No bardzo

Nie śmieję się, bo sama popełniłam mnóstwo błędów, jestem tutaj nowa i to mój pierwszy wpis i szczerze mówiąc jestem w delikatnym szoku patrząc na burzliwą dyskusję jaką rozpętałam. Troszkę zaniemówiłam

Po to, żeby poznać opinię innych w tej sprawie, do tego chyba służy forum... a nie patrzeć jak przerzucacie się złośliwościami między sobą

I po co te wszystkie nerwy i złośliwości hmmm?

Chyba mam zły gust, ale nie robię tego specjalnie wydaje mi się na początku, że super facet że mu zależy a tu nagle zmiana o 180 stopni.