Kitka85

Przechodzę to samo od kilku lat. Dopiero złożenie pisma do prokuratury zmieniło wszystko. Oczywiście nie od razu. Trzeba zbierać dowody, skany SMS, email. Na pierwszy rzut zablokować kontakty, nie ruszać się samemu. U mnie są jeszcze dzieci dzięki super pani adwokat prawie po 1,5 roku udało się jej odebrać mu prawa rodzicielskie i zakaz kontaktu. W grudniu czeka mnie sprawa karna. I oby poniósł kara. To jest mega ciężkie wyzwanie. Opowiadania ciągle tego samego, najintymniejsze szczegóły, ataki, że dlaczego teraz? Skierowanie na ciebie ataków... Trzeba mieć mocną psychikę by to przetrwać...

Nie ważne czy jest się ojcem czy matką. Samotność uderza tak samo. Troszczysz się o dzieci, troszczysz się o dom zapominając o sobie. Nie widzisz sensu w staraniach, nie widzisz sensu by robić makijaż czy ubrać ekstra ciuch bo i komu masz się pokazać? Często zakłada się "maskę" by inni widzieli to co chcą widzieć. Zaradnego rodzica, zadbanego a nikt nie powie: hej, wykrzycz to co siedzi w tobie. Nikt nie traktuje samotnego rodzica poważnie jako potencjalnego partnera, no bo "na pewno jest jakaś mama/tata dzieci, no bo pewnie jakaś patologia... Nie, ja się nie godzę jako samotna mama. Też mam prawo być i zaufać. Tylko to cholernie trudno gdy wrzucają Cie do szufladki stereotypów... I z drugiej strony lęk zaufam, a co jeśli znowu ktoś mnie skrzywdzi, czy dzieci znowu będą widzieć smutną mamę... Każdy chce być kochanym, ale...chyba już nie możliwe...